Vlaamse woorden: subiet en seffens
'Tot subiet!' zegt een collega wel eens tegen mij.
Welke biet? dacht ik de eerste keer dat ik het hoorde.
Het betekent hetzelfde als 'seffens'. "Dat zal ik seffens even doen."
Seffens hoor je dan meer weer rond Hasselt, in de Vlaamse
provincie Limburg. Maar hoe lang ik ook in België zal wonen, ik
denk niet dat ik deze twee woorden ooit zelf zal gebruiken.
7 december 2019,
Steven Verhelst
Vlaamse woorden: mazout
Ik zag het in kleine letters staan bij de tankklep van een klein model camion. Mazout.
Het woord mazout is afgeleid van een Russisch woord
mazoet, en staat voor stookolie. Lichte stookolie is gewoon diesel en
wordt gebruikt als brandstof. Maar er bestaat dus ook halfzware en
zware stookolie. Zware stookolie is zo visceus, dat de opslag bij
hogere temperatuur moet gebeuren. Grote zeeschepen gebruiken deze olie
wel voor aandrijving.
In cafés kun je ook mazout bestellen, maar dan
krijg je een mengsel van cola en bier. In Duitsland heet deze drank Diesel en kun je ze zelfs voorgemengd in de fles krijgen. Rare buren hebben wij.
5 december 2019,
Steven Verhelst
Vlaamse woorden: goesting
Om de decembermaand wat op te vrolijken, zal ik de meeste van mijn
blogs besteden aan Vlaamse woorden die we in Nederland niet gebruiken.
Wellicht in Nederland een van de meest bekende Vlaamse woorden: goesting.
Ergens goesting in hebben klinkt honderd keer beter dan ergens zin in hebben. Het klinkt zoals Sehnsucht, een onvervuld verlangen. In 2004 werd het in Vlaanderen tot mooiste woord gekozen.
Nederlanders kwamen toen met het woord 'liefde' als mooiste woord op de proppen. Liefde.
De liefde zelf is wel mooi, maar als woord kan het niet
tippen aan goesting. Van de esthetiek van woorden heeft de Vlaming meer
verstand dan de Nederlander, zoveel is duidelijk.
3 december 2019,
Steven Verhelst
Donkere dagen
Het is december. De donkere dagen voor kerstmis breken aan. De tijd van
schoenen zetten, liedjes zingen, adventskalenders, en plotselinge
vuurwerkknallen in de buurt. Met een stuk marsepein en een mok warme
chocolade zit ik te wachten tot het voorbij is.
Waar is de tijd gebleven dat je dagenlang binnen kon
zitten, bij de verwarming (ook met warme chocolade), starend door de
ruiten, naar de witte wereld? Ik weet niet of dat beter was, maar in
elk geval was er de kans dat er een Elfstedentocht zou worden gereden.
Nu sneeuwt het in mijn hoofd, en
naarmate december verstrijkt, hoe dichter mijn gemoedstoestand bij
het vriespunt ligt.
1 december 2019,
Steven Verhelst
