Beetje fitter
Mijn vrouw gaf me haar fitbit - een horloge dat je hartslag, beweging,
slaap enzovoorts bijhoudt. Het trilt en stuurt je een felicitatie
berichtje als je een mijlpaal behaalt, zoals 10.000 stappen per dag.
Als er geen mensen zijn die je aanmoedigen, moet de techniek het maar
doen.
Ik vroeg me af hoe het horloge je hartritme bepaalt. Er
zit een groen knipperlichtje aan de onderkant van het display, tegen de
pols. Het detecteert de verwijding en versmalling van de haarvaatjes in
de huid.
Een beetje fitter moet ik wel worden, dus ik draag het
ding maar. Onlangs had ik meer dan 20.000 stappen op een dag. Dubbele
felicitatie aan mezelf.
14 mei 2022,
Steven Verhelst
Roze bril
Wielerliefhebbers kijken deze dagen door een roze bril.
Mathieu van der Poel rijdt al een paar dagen als leider
van het algemeen klassement in de Giro d'Italia rond, en de top tien
bevat maar liefst 4 Nederlandse namen.
Vandaag gaat daar bij de beklimming van de Etna
verandering in komen. Misschien ook niet - of kijk ik te veel door een
roze bril?
10 mei 2022,
Steven Verhelst
Vrouwen aan de universiteit
Traditioneel is de academische wereld een mannenwereld, en het is goed
dat daar verandering in komt. Daar ontstaat elk jaar wel een discussie
over.
Voor het eerst hebben er in een jaar aan Nederlandse
universiteiten
meer vrouwen dan mannen hun doktorstitel gehaald. Toch
zijn er nog steeds veel minder vrouwelijke professoren dan mannelijke.
Hoe kan dat?
Een aantal jaar geleden heb ik daar al eens een opiniestuk over geschreven voor De Volkskrant.
Het duurt gemiddeld zowat 17-18 jaar voordat je als
gepromoveerde een hoogleraarspositie krijgt. Vandaar dat ik verwacht
dat over 17-18 jaar het verschil tussen het aantal mannelijke en
vrouwelijke professoren gelijk is getrokken. Kan dat niet eerder? Ja,
zorg voor betere doorstroming en geef jonge mensen het vertrouwen!
Daarnaast moet je vrouwelijke professoren natuurlijk
hetzelfde behandelen als mannelijke. Dat is een ander verhaal, en daar
is zeker nog veel te doen. De universiteit moet vrouwvriendelijker
worden. Of beter: de universiteit moet mensvriendelijker worden.
9 mei 2022,
Steven Verhelst
De drummer van Spinal Tap
Het was al een
meme voordat het internet bestond. De drummer van Spinal Tap.
Voor wie Spinal Tap niet kent: het is
een documentaire over een zogenaamde heavy metal band, waarbij de
drummer elke paar jaar wisselt, omdat hij onder verschillende
omstandigheden dood gaat. Joe "Stumpy" Pepys stierf in een bizar
tuinongeluk, waarvan de autoriteiten zeiden dat ze het het beste
onopgelost lieten. Eric "Stumy Joe" Childs stikte in kots, en het was
iemands anders kots. Ze wisten niet precies van wie. De volgende
drummer ontbrandde spontaan op het podium, en de volgende, Mick
Shrimpton, explodeerde tijdens een concert.
Kortom: je wilt niet de drummer van Spinal Tap zijn.
En, zoals Mick Shrimpton zelf zei aan het eind van de
film: "Zo lang er seks en drugs is, kan ik ook wel zonder rock 'n roll."
Mick Shrimpton werd gespeeld door Ric Parnell, zelf ook
een drummer. Die is nu dus overleden. Niet verbazend uiteraard, als je
de drummer van Spinal Tap bent.
2 mei 2022,
Steven Verhelst
