Viking
Op 15 juli 2021 overleed dartspeler Andy Fordham - beter bekend als 'The Viking'.
In 2004 won hij de wereldtitel darts op de bekende
'Embassy', maar in dat zelfde jaar werd hij onwel in een wedstrijd
tegen dartslegende Phil Taylor.
Fordham - die meer dan 200 kg woog - bleek maar een kwart
van zijn levercapaciteit te hebben. Voor een wedstrijd dronk hij
meestal een heel krat bier (24 flesjes) omdat hij zich dan beter in
staat voelde om zijn pijlen te gooien. Blijkbaar was hij tijdens zijn
finale om de wereldtitel tegen Mervyn King in 2004 compleet dronken,
omdat hij toen niet alleen een krat bier, maar ook een fles brandewijn
gedronken had. Wa dat zegt over het niveau en de professionaliteit van
de dartsport in die tijd, laat ik even in het midden.
Later is Fordham enorm afgevallen, maar zijn niveau
van vroeger behaalde hij niet meer. Of dat aan zijn gewicht, balans,
alcohol consumptie of zijn leeftijd lag, weet niemand.
De vraag is of de dartsport met 'kleurrijke' figuren als
Fordham populairder is dan met dartspelers die serieuzer trainen en
daarbij hun gezondheid beter in de gaten houden.
17 juli 2021,
Steven Verhelst
Taart
Deze week vierde ik mijn verjaardag. Ik had
mijn 4-jarige dochter beloofd dat ze een taart mocht uitzoeken. Het
werd een taart van de film Frozen...
Het enthousiasme van mijn dochter vergoedde veel, maar ik denk dat ik volgend jaar zelf weer een taart uit zoek.
16 juli 2021,
Steven Verhelst
Hoera
Het is vandaag precies veertien jaar geleden dat deze blog werd gelanceerd.
In 2007 startte ik deze website toen ik nog in Palo Alto, Californië woonde. Het hart van Silicon Valley.
In de Verenigde Staten zag ik veel rare dingen - vandaar
de subtitel van deze blog. De eerste blogpost ging over een
drive through inleverstation voor boeken bij de lokale bibliotheek.
Ook toen ik naar Duitsland verhuisde, zag ik rare dingen
die ik niet gewend was uit Amerika of Nederland. De eerste stukjes die
ik in Duitsland schreef, gingen over een doofstomme bedelaar die in een
restaurant langs de tafeltjes ging met papiertjes met daarop een
zelfgeschreven gedicht, en over het meten van de waterhardheid in
Duitse hardheidsgraden met een indicatorpapiertje dat mij mijn
nieuw-gekochte wasmachine zat.
In 2015 verhuisde ik naar België. Daar woon ik nu al
ruim zes jaar. Langer dan in Amerika, langer dan in Duitsland. Maar het
lijkt alsof ik in Amerika en Duitsland langer heb gewoond, meer heb
meegemaakt. Toch blijf ik blogs schrijven. Want in elke wereld zijn
rare dingen te ontdekken.
14 juli 2021,
Steven Verhelst
Lichaam en geest
Waarop moet je zuiniger zijn - op je lichaam of op je geest?
Daar dacht ik opeens aan toen ik vanochtend door een
verfrissend gordijn van miezerregen met een lichte kater naar het werk
fietste.
Het lichaam duurt een leven lang. Maar veel meer dan
een vehikel voor de geest is dat lichaam ook niet. Of is de geest
slechts een toevallig bijproduct van de evolutie van het lichaam. En
zijn er wezens in dit universum dat een veel scherper bewustzijn
hebben, een geest die veel alomvattender is dan de onze, waarbij onze
intelligentie afsteekt als dat van een varken of een dolfijn. Daarbij:
hoe weten wij wat een varken of een dolfijn denkt? Zijn hun gedachten
net zo complex of abstract als de onze, maar missen ze eenvoudigweg de
mogelijkheid om dit met ons te communiceren?
Wat slecht is voor het lichaam, is soms juist goed voor de
geest. En wat goed is voor het lichaam, is soms weer minder prettig
voor de geest. Zo blijft het manouvreren tussen Scylla en Charibdis. En
op het eind verliest zowel geest als lichaam.
13 juli 2021,
Steven Verhelst
Harmeling
Ik ben een trouw kijker van "De Avondetappe" - het programma dat de Touretappe van elke dag belicht.
Vandaag was oud-renner Rob Harmeling te gast. Aan de tafel
werd gepraat over het leven (of misschien het gat) dat er ontstaat
nadat een renner stopt.
"De andere etappes van het leven zijn net zo mooi," zei Harmeling. "Daar heb je geen rugnummer voor nodig."
Ik heb wandeletappes in mijn leven gekend, individuele
tijdritten, zware bergritten en dan weer overgangsetappes naar nieuwe
levensfases, waarin je eerst misschien onwennig rond rijdt, als een
mountainbiker in een Touretappe. Maar ik hoop dat ik een alleskunner
ben, zoals Mathieu van der Poel...
11 juli 2021,
Steven Verhelst
Mollema
Ik
was met mijn kinderen in de Leuvense Kruidtuin, toen Bauke Mollema de
veertiende etappe van de Tour de France won na een solo van ongeveer
veertig kilometer in het glooiende landschap van deze overgangsetappe
tussen de Alpen en de Pyreneeën.
Terwijl ik mijn trappers rondmaalde, met de kinderen in de
fietskar achter mijn fiets, passeerde Mollema met armen in de lucht de
finish.
Gelukkig is er altijd een herhaling, en een "Avondetappe"
(vroeger Tourjournaal). Maar het vervangt uiteraard nooit de spanning
van het live moment.
Wat was mijn spannendste Tour moment dat ik beleefde? Op
nummer 1 staat zeker de tijdrit op de Champs-d'Elysee in 1989, toen
Greg Lemond de onmogelijk geachte Tourwinst naar zich toe trok, door in
totaal 58 seconden goed te maken op gele trui-drager Laurent Fignon
(ook geen slechte tijdrijder) in de 25 kilometer tellende etappe.
Als ik eraan terugdenk, kan ik de spanning nog voelen -
een warme, opgewonden gloed die via de bloedvaten in mijn armen en
benen zich door mijn hele lichaam vespreidde, begeleid door het
commentaar van Mart Smeets en Jean Nelissen. Daar kan geen herhaling
tegenop.
10 juli 2021,
Steven Verhelst
Sportzomer
Wegens
covid-19 is 2021 weer een echte sportzomer. Niet alleen Wimbledon en de
Tour de France vinden plaats, maar ook het EK voetbal en de Olympische
zomerspelen.
De beste sportzomer die ik mij herinner is die van 1988.
Toen Nederland Europees kampioen voetbal werd. Toen in de Tour de
France Steven Rooks de rit naar Alpe d'Hues won, de bolletjestrui en de
lapjestrui. . Frans Maassen de rode trui. Jean-Paul van Poppel vier
etappes. Jelle Nijdam, Adri van der Poel en de Panasonic ploeg alle een
etappe. En op de Olympische spelen wonnen Nico Rienks en Ronald Florijn
goud bij het roeien op de dubbel-twee.
Stefan Edberg won Wimbledon in de finale tegen Boris
Becker. Geen Nederlander, maar Edberg was een van mijn idolen in het
tennis. Becker trouwens ook, want beide speelden het service-volley
spel dat mijn voorkeur had.
Nu heeft Nederland weinig klaargespeeld op het EK voetbal,
en tennis volg ik nauwelijks meer. En in de Tour zullen de prestaties
die van 1988 waarschijnlijk niet overstijgen - hoewel Mathieu van der
Poel natuurlijk een uitstekende prestatie leverde in de eerste week. En
wie weet krijgt het een vervolg op de Olympische Spelen.
9 juli 2021,
Steven Verhelst
Vaccinatiepech en strandstoelen
Ik
kreeg vandaag mijn tweede vaccinatie tegen SARS-CoV2 in de
Brabanthallen te Leuven. Ik was er met de fiets heen gegaan, maar kreeg
vlak voordat ik arriveerde een lekke band.
Nadat ik geïnjecteerd was en de vloeistof zachtjes in
de spier van mijn linkerbovenarm was gemasseerd, moest ik nog een
kwartiertje wachten. In de wachtruimte stonden een aantal
strandstoelen. Voor mij ging iemand er in liggen. Ik volgde en nam
naast hem plaats.
"Zo kunnen we alvast aan vakantie wennen," zei de man naast me.
"Als ik mijn ogen dicht doe, waan ik mij al op Hawaiï," antwoordde ik.
"Nu nog een cocktail."
Misschien is vijftien minuten wat kort voor een cocktail.
Maar als ik terugkeer naar de lekke band van mijn fiets,
denk ik: misschien had ik een cocktail on-the-go moeten nemen...
7 juli 2021,
Steven Verhelst
Dude
Vijf
jaar geleden ging ik voor het laatst op vakantie in de Verenigde
Staten. Ik deed een roadtrip van Las Vegas via Los Angeles naar San
Francisco.
In LA ging ik naar Venice, bekend van Muscle beach, waar
Arnold Schwarzeneggers Gold gym zit. Venice is ook de setting van de
televisieserie Californication. En de film The big Lebowski speelt zich
er deels af. Hoofdpersoon
The Dude woont in Venice.
Ik had mijn huurauto om de hoek bij het appartement van
The Dude
gezet, maar ik zag niemand in badjas met een bowlingbal over straat
lopen. Op de promenade aan de kust kocht ik een T-shirt van
The Dute.
Het was jarenlang mijn favoriete shirt, maar nu is het in de wasmachine
kapot gegaan. Hoog tijd voor een nieuw lievelingsshirt.
4 juli 2021,
Steven Verhelst
Juli
Juli
was als kind en tiener waarschijnlijk mijn favoriete maand, en niet
alleen omdat ik in deze maand jarig ben. Het was ook schoolvakantie,
Wimbledon werd gespeeld, de Tour de France werd verreden, elk ander
jaar ws er een voetbalkampioenschap, en het weer was (meestal) goed.
's Ochtends las ik stapels boeken uit de bibliotheek. Kees
Vlieger, Huub Hovens, Enid Blyton, Paul Biegel, Thea Beckman, Jan
Terlouw, Evert Hartman, Jan de Zanger... 's Middags zat ik voor de
televisie - ik keek wedstrijden tussen Boris Becker en Stefan Edberg,
en volgde zo vroeg mogelijk de bergetappes in de ronde van Frankrijk.
Posters van Steven Rooks, Gert-Jan Theunisse, Erik Breukink hingen
boven mijn bed.
Nu is juli weer de tijd van schoolvakanties, maar nu
ervaar ik het als vader. Misschien is juli nog steeds mijn favoriete
maand, maar in elk geval heel anders.
2 juli 2021,
Steven Verhelst
