|
Vooruitblik
Ik heb deze maand - onder het motto O Tempora O Mores - genoeg
teruggeblikt op het zeden en verleden. Ik moet vooruitblikken. De
wereld verander je niet noemenswaardig, maar je kunt wel kiezen hoe je
ermee omgaat.
Jij, ongeboren zoon, zit nu nog veilig in de buik van mijn vrouw. Jouw verleden moet nog beginnen.
Zal ik een goed voorbeeld zijn voor jou? Geduldig,
behulpzaam, jou dragen in mijn handen, niet alleen vlak na de
geboorte, maar ook later, spreekwoordelijk? Zal ik je los kunnen laten,
om je zelf te laten zwemmen, zelf te leren bijna te verzuipen en je op
eigen kracht boven te laten komen, trots opkijkend naar mij?
Nu zwem je nog rond in een te kleine ruimte, opgevouwen en
veilig omgeven door de moederwarmte, die spoedig vervangen zal worden
door de kilte van de wereld. Ik zal proberen jouw warme deken te zijn.
18 december 2018,
Steven Verhelst
O tempora, o mores! - Naakt
Met een beetje geluk kwam je in de jaren 80 als twaalf jarige jongen op
televisie nog eens een stel borsten tegen - bij de reclame van Fa
bijvoorbeeld. Met de wilde frisheid van limoenen.
Of zaterdagnacht, heel laat, op de Duitse zenders - daar
kwamen de Tiroler seksfilms. Onschuldig, maar bloot genoeg om een
beginnende puber het warm van te laten krijgen.
Of je vond in de bosjes in het park een blote tieten
blaadje - zwart-wit foto's van naakte vrouwen met veel haar tussen hun
benen, gedrukt op van dat grauwe papier naast grote lappen tekst met
'echt gebeurde' geile verhalen.
En als je echt lef had, probeerde je bij de sigarenwinkel
een Playboy of Penthouse te kopen. Dat lukte meestal wel, want de
sigarenboer was vroeger zelf ook jong geweest. O tempora, o mores!
Tegenwoordig brengt de Playboy geen naakt meer. Het is
niet meer van deze tijd. Waar ook de televisie steeds minder bloot
brengt, daar hoef je op internet niet lang te zoeken. En ook als je
niet zoekt, komt het vanzelf naar je toe met e-mail SPAM. Of heeft de
jeugd van tegenwoordig geen e-mail meer? Misschien is dat ook al niet
meer van deze tijd.
17 december 2018,
Steven Verhelst
O tempora, o mores! - Boeken
Vanaf mijn twaalfde jaar schrijf ik al op in een schrift welke boeken
ik gelezen heb, met de datum dat ik het boek uitlees, de schrijver, de
titel en de gegevens van de specifieke uitgave.
Las ik als tiener nog meer dan vijftig boeken per
jaar; via mijn studie en promotie is dat naar beneden gegaan tot
ongeveer veertig, als post-doctoraal medewerker op Stanford naar onder
dertig, en nu lees ik nog geen twintig boeken per jaar. Wel zit ik op
Facebook, YouTube, Whatsapp, Netflix en Uitzending gemist. O tempora, o
mores! Kunnen schijvers eigenlijk nog wel bestaan van de dalende
hoeveelheid boeken die er gelezen worden?
14 december 2018,
Steven Verhelst
O tempora, o mores! - Muziek
Op weg naar de kinderopvang, fiets ik altijd langs een lagera school.
Toen ik mijn dochter vanochtend bracht, liepen er drie meisjes van een
jaar of tien richting het zebrapad om over te steken naar de school.
Een van hen had een koptelefoon op en zong mee met de laatste hit van
Kanye West. You're such a fucking ho - I love it!
Ik weet niet of u als lezer van deze blog het tweede refreintje kent. I'm a sick fuck, I like a quick fuck (3x) I like my dick sucked, I'll buy you a sick truck.
Als ik op de lagere school zat, was Doe Maar populair - ook bij mij. Toen zongen meisjes Je loopt je lul achterna en Heroïne, godverdomme, heroïne is een vloek.
Wat dat allemaal precies betekende, wist ik niet. Maar de
muziek lag goed in het gehoor en de Nederlandse teksten zongen goed mee.
Het wordt natuurlijk nooit meer zoals in de jaren 60, toen de Rolling Stones bij de Ed Sullivan show hun tekst Let's spend the night together moesten vervangen door Let's spend some time together.
O tempora, o mores!
10 december 2018,
Steven Verhelst
O tempora, o mores! - Ontgroeningen
Niet alleen in Nederland zijn er excessen tijdens
studentenontgroeningen, ook in Vlaanderen. Deze week werd een student
onwel naar het ziekenhuis gebracht, waar hij nu in coma ligt. Hij had
met twee andere in zijn blote reet door het bos moeten lopen en
overmatig veel vissaus moeten drinken, zodat het zoutgehalte van zijn
bloed veel te hoog werd.
Waar inwijdingen in verenigingen zijn, zijn
inwijdingsrituelen. Vaak onschuldig, soms extreem. Bij het leger,
bij een studentenvereniging, bij een godsdienst. Hoe vreemder het
ritueel, hoe beter het saamhorigheidsgevoel. Dat is nu zo, maar dat was
vroeger ook al zo. Alleen hoorde je er toen niet van op
televisie. O tempora, o mores!
naschrift 7 december 2018:
de student in kwestie is vandaag overleden. Ik hoop dat justitie
de organisatoren van de ontgroening in elk geval dood door schuld kan
opleggen.
6 december 2018,
Steven Verhelst
O tempora, o mores! - Gele hesjes
Het protest van de 'gele hesjes' begon in Frankrijk tegen de verhoging
van de brandstofprijzen. Het waaide over naar België - met name
het franstalige gedeelte. Daar luisteren ze waarschijnlijk meer naar
het Franse nieuws dan in Vlaanderen.
In Parijs leidde het tot ernstige rellen, met plunderingen
van winkels tot gevolg. Dit had uiteraard niets meer met het
protest tegen de brandstofprijzen te maken. Net zoals de inmenging van
voetbalhooligans in het zwartepieten protest. Het gaat om
schorriemorrie.
In plaats van keihard optreden tegen de relschoppers, likt
Frankrijk zijn wonden en stelt de verhoging van brandstofprijzen uit. O
tempora, o mores!
4 december 2018,
Steven Verhelst
O tempora, o mores! - CRISPR/Cas9
O tempora, o mores! is een uitroep uit een rede van Marcus Tullius
Cicero, de bekende Romeinse redenaar uit de eerste eeuw voor Christus.
Zijn naam is afgeleid van het woord voor kikkererwt (cicer), gegeven
aan een van zijn voorouders die een gespleten neus zou hebben die leek
op een kikkererwt. Misschien al op school - plaaggeesten zijn niet
alleen uit de wereld van het cyberbullyen.
De uitroep O tempora, o mores komt uit de eerste
rede tegen Catilina, en het is door vele mensen herhaald, zowel
ironisch als moralistisch.
Ik ben niet moralistisch en sta open voor vrijwel alles.
Want moralen veranderen over de tijd. Wat het veertig jaar geleden nog
normaal om je kinderen te slaan, tegenwoordig is dat niet meer
geaccepteerd. En werd er honderd jaar gelden vreemd opgekeken tegen
vrouwen met kinderen die werkten, tegenwoordig is dat normaal.
Vorige week berichtte een Chinese arts over de eerste
genetisch gemodificeerde baby - een tweeling nogwel - door de
CRISPR/Cas9 techniek. Hiermee kun je heel specifiek veranderingen aan
brengen in het genoom. In dit geval heeft de arts een mutatie ingevoerd
die bij sommige mensen van nature voorkomt, en het individu ongevoelig
maakt voor infectie door het AIDS virus HIV.
Het komt er uiteindelijk op neer hoe je met veranderingen omgaat.
Ook radio, televisie, rock 'n roll muziek, walkmans, computerspellen,
smartphones zijn al beticht van het verloederen van de mensheid. "Maar
daarmee sleutel je niet aan de natuur en de gezondheid van de mens."
Okay - het gebruik van fossiele brandstoffen, plastics, pesticiden,
antibiotica - daarmee verander je de wereld irreversibel. Daarmee
sleutel je niet alleen aan de mens, maar aan de complete aarde.
Waar genetische veranderingen in gewassen nu het onderwerp
van discussie zijn voor milieuorganisaties, daar is genetische
verandering van mensen nog voer voor filosofen. Maar dat zal wel
veranderen. Ik voorspel dat genetische ingrepen om medische redenen
over een generatie gedoogd zullen worden, en dat het misschien nog
een generatie duurt voordat je andere genen kan gaan aanpassen. Stel
dat we ontdekken dat een bepaalde mutatie ons immuun maakt tegen
kanker, tegen Alzheimer, tegen Parkinson? Over een eeuw denkt men
waarschijnlijk dat het immoreel is om zulke mutaties NIET door te
voeren. O tempora, o mores!
1 december 2018,
Steven Verhelst
|
|
Steven leest:
Joost Zwagerman - Vals licht
Steven
luistert:
Natural Born Killers soundtrack
Steven
kijkt:
Spy
Nieuws
Een column,
over vallen met de fiets.
Archief
November
2018
Oktober
2018
September
2018
Augustus
2018
Juli
2018
Juni
2018
Mei
2018
|
