Foute boeken, foute feesten?
Sinterklaas is nog niet eens in het land aangekomen of de "Zwarte
Pieten-discussie" is al weer losgebarsten. Ik begin er zo langzamerhand
een beetje moedeloos van te raken.
Jaren geleden had het uiterlijk van Zwarte Piet al
veranderd moeten worden - de hele zaak wordt veroorzaakt door
conservatisme, gedreven door het sentiment van onze eigen
herinneringen aan dit feest. Maar die herinneringen zijn gekleurd door
suikergoed en zoet gemaakt door marsepein. Herinneringen zijn de
grootste bedriegers van de menselijke geest - ik kan me goed
voorstellen dat de volle baard van Sinterklaas, die mij begin jaren 80
op de kleuterschool kwam bezoeken, niets anders was dan een slordig
gemodelleerde zak watten die de vorige dag nog vlug bij de drogisterij
was gekocht.
Onlangs las mijn vrouw het stripboek "Kuifje in Afrika" -
voor een nadere kennismaking met de Belgische cultuur. Het staat op de
tentoonstelling 'Foute boeken?' in museum Meermanno in Den Haag.
Waarschijnlijk zal onze Sinterklaasviering zoals dat op de huidige
manier wordt georganiseerd, ooit ook in een lijst staan van "foute
feesten". Het zou mij niet verbazen.
11 november 2019,
Steven Verhelst
Berlijn
Over de muur, over het ijzeren gordijn
omdat ze soms in het oosten, soms ook in het westen willen zijn. - Harry Jekkers & Het Klein Orkest
Op mijn middelbare school het "Groen van Prinsterer" kon je in de
vierde klas VWO op buitenlandexcursie. Ik ging naar Rome (want ik had
klassieke talen), maar er waren ook mensen die naar Londen of Berlijn
gingen. Dat was uiteraard al het Berlijn van na de val van de muur (we
spreken hier van het schooljaar 1991/1992).
Ik kwam pas veel later in Berlijn - de muur was al bijna
twintig jaar weg, en ik was er voornamelijk om lekker te eten en met
een vriend die schrijver is, te vieren dat zijn nieuwe boek was
uitgekomen.
Weer een paar jaar later was ik er op congres. In mijn
vrije tijd bezocht een aantal merkwaardige musea: het curryworst
museum, het Ramones museum, het computerspel museum. Ook ging ik naar
het Institut für fortgeschrittenes Trinken.
Een bar waar misschien vijftien, maximaal twintig personen in pasten.
Een memorabele drinkavond was het, waarover ik nog wel eens een langer
verhaal zal schrijven. Op weg naar mijn hotel at ik nog snel een
curryworst om de ergste kater te voorkomen.
Daarmee associeer ik Berlijn. Curryworst en wilde feesten. Alleen als je geld hebt, is de vrijheid niet duur.
9 november 2019,
Steven Verhelst
Turks fruit
Het boek "Turks fruit" van Jan Wolkers bestaat precies 50 jaar. Dat
wist ik zelf niet; ik hoorde erover in verschillende
praatprogramma's.
Ik heb het boek verschillende keren gelezen, maar moet
bekennen dat ik de film, geregisseerd door Paul Verhoeven (een van mijn
favoriete regisseurs) vaker heb gezien. Niet vanwege de blote tieten
van de jonge Monique van der Ven; misschien door het
mondharmonicaspel van Toots Thielemans. En door het acteerwerk van Rutger Hauer.
Liefde (die zo hevig is dat ze destructief wordt), seks,
vergankelijkheid - dat is het leven. En dat is Turks Fruit. In een
directe en humoristische stijl met oog voor detail.
Ik leg het boek maar weer eens op de stapel van 'te lezen boeken'.
Sorgenkind
In het nieuws
las ik dat de partydrug MDMA (het actieve bestanddeel van XTC - of
althans de chemische stof die in XTC zou moeten zitten) als gebruikt
gaat worden om mensen met post-traumatisch stress syndroom te
behandelen.
Het gebruik van drugs als medicijn en van medicijn als
drugs is natuurlijk geen nieuw idee. Meer dan tien jaar geleden las ik
de biografie van chemicus Albert Hofmann:
LSD, mein Sorgenkind.
Hofmann ontdekte, min of meer bij toeval, de
psychedelische stof LSD, waarvan hij dacht dat het medische toepassing
zou hebben. Dat dacht hij van wel meer geestverruimende middelen die
hij later in Midden- en Zuid-Amerika met de lokale bevolking aldaar
uitprobeerde. Maar het bleek dat deze middelen meer problemen
veroorzaakten dan dat zij oplosten.
Medische marihuana is in sommige staten van Amerika
veelgebruikt als 'medicijn' , van slapeloosheid tot stress. Op muscle
beach in Californië kwam ik drie jaar geleden een winkeltje van de
'Green Doctors' tegen, die zowat iedereen diagnostiseerde en medische
marihuana voorschreef.
Het gebeurt natuurlijk ook dat reguliere medicijnen misbruikt worden. Ik was ooit op een bijeenkomst van de '
zelfhulpgroep voor alcohol en drugs',
waar vrouwen rondliepen die verslaafd waren aan de pijnstiller Vidocin.
Dat zijn pillen met paracetamol en de opioïde hydrocodon. Nog
bekender is natuurlijk Valium, ook wel bekend onder de naam "mother's
little helper". Ik weet niet of die naam al eerder bestond of dat het
vernoemd is naar de
song van de Rolling Stones.
Ik blijf van al die pillen af. Er is een dunne lijn tussen
gebruik en misbruik. Ik neem dan nog maar een glaasje wijn. Of
twee.
