Wijn
Ik
zat in mijn huis, alleen, zonder mijn liefje. Ik moest eruit, dacht ik,
en ik besloot naar een wijnproeverij te gaan, die in München
plaatsvond. Ik was op zoek naar Rieslings en Spätburgungers
die me
lyrisch zouden maken.
Ik proefde één wijn
die een blend was
van Spätburgunder en Cabernet Dorsa. Die laatste is een
kruising
van Cabernet Sauvignon en Dornfelder, ontwikkeld in de jaren 70 in
Duitsland. Het was een wijn om in lichte extase van te raken.
's Avonds kwam ik terug in een leeg huis. Ik dronk
een
flesje van de Spätburgder-Cabernet Dorsa en las in een boek
van
Bukowski. "When you
drank, the world was still out there, but for the moment, it didn't
have you by the throat."
24 november
2013,
Steven Verhelst
Reizen en eenzaamheid
In de atlas is de wereld eenzamer dan in werkelijkheid, schrijft Boudewijn Büch in Geestgrond.
Ik heb geen atlas meer. Vroeger wel. Eerst een King atlas
op de lagere school, later op de middelbare school de Grote Bosatlas.
Maar dromen van verre oorden deed ik toen nauwelijks. Misschien alleen
tijdens een geografisch computerspel op de commodore 64, waarbij je met
een helicoptertje door Europa moest vliegen, van stad naar stad.
Kopenhagen, Londen, Rome, Boekarest, Odessa.
Is het eenzamer om te dromen van verre oorden dan ze te
bezoeken? In de afgelopen jaren ben ik vaak alleen op vakantie geweest.
Eenzaam voelde ik mij niet. Eerder een ontdekkingsreiziger. Behalve
tijdens de nieuwjaarswisseling, wanneer ik in mijn eentje met een glas
champagne naar het vuurwerk keek, terwijl andere mensen elkaar om de
hals vlogen.
13 oktober 2013,
Steven Verhelst
Gammeltag
Een Gammeltag,
zo noemen Duitsers een dag waarop je maar wat rondlummelt. Zondagen
zijn prima Gammeltage.
In een joggingbroek op de bank hangen, van het ene kanaal naar het
andere zappen, websurfen, boeken uit de kast trekken en er weer in
zetten, naar buiten kijken. En weer is er een Gammeltag voorbij.
25 augustus
2013,
Steven Verhelst
PDM
Vandaag is het precies 25 jaar geleden dat - voor Nederland - een van
de meest succesvolle edities van Tour de France afgelopen was. 24 juli
1988. Jean-Paul van Poppel won op de Champs d'Elysée. In totaal
waren er acht etappe overwinningen voor Nederland. Vier van Van Poppel.
Nijdam, Van der Poel, Rooks en de ploeg van Peter Post wonnen ook.
Rooks had de bergtrui en de combinatie-trui, Breukink de witte trui,
Maassen de rode trui. En Rooks stond tweede in het algemeen klassement.
Natuurlijk was 1988 ook een Tour met doping. Zowel de
uiteindelijke winnaar Pedro Delgado als Gert-Jan Theunisse werden
positief bevonden. Delgado voor probenecid, een plaspil, Theunisse voor
testosteron. Theunisse kreeg een tijdsstraf van 10 minuten, een
geldboete en een voorwaardelijke schorsing, Delgado kreeg niets. Zijn
middel stond weliswaar op de lijst van verboden middelen van het IOC,
maar niet op die van de wielerunie. Theunisse werd uiteindelijk elfde.
PDM - wat was dat ook alweer voor sponsor? Het was een
merk van videobanden. Philips Dupont Magnetics, een bedrijf dat
magnetische tapes maakte. In de kelder heb ik nog een doos videobanden,
waarvan een aantal van het merk PDM. Ik zal ze binnenkort eens
naar boven halen. Kijken wat er op staat. Misschien wel opnamen van
oude sportwedstrijden.
24 juli 2013,
Steven Verhelst
Texel
De veerpont vanuit Den Helder bracht ons naar het grootste
Waddeneiland. We fietsten tussen weiden met schapen, ganzen en paarden,
over fietspaden van het ene dorpje naar het andere, in de richting van
de duinen.
Dit was de achtertuin van Jan Wolkers. De wind blies in
mijn gezicht, maar ik voelde mij sterk, zoals hij, de Tarzan van Texel.
Een van de beste schrijvers van de vorige eeuw.
Ik was hier met mijn Olga, mijn Karina. De vrouw met wie
ik tot aan het einde wil blijven. De vrouw die met mij tot aan het
einde wil blijven. We zaten op het Noordzeestrand en keken naar de zee.
Alleen een meeuw was getuige van dit moment.
12 juli 2013,
Steven Verhelst
Duitse woorden 3: Mit den Eiern schaukeln
Nederlanders eten uit hun neus. Ze draaien met hun duimen. Of ze lummelen wat rond.
Duitsers schaukeln mit den Eiern, schommelen met hun kloten. Mannen uiteraard. Wat vrouwen doen als ze niets om handen hebben weet ik niet.
26 juni 2013,
Steven Verhelst
Rare museums
Ik hou van rare museums. In het verleden was ik onder andere in het
Mütter museum (Philadephia), het Bunny museum (Pasadena), het
Psychiatry, and industry of death museum (Los Angeles). Toen las ik
over het "Zentrum für Aussergewöhnliche Museen" in
München. Een museum dat bestaat uit rare museums. Het
Sissi-museum, het Paashaasmuseum, het museum voor nachtspiegels, het
Go-kartmuseum, het museum van parfumflessen, het beschermengelmuseum en
het hangslotmuseum.
Om half drie kwam ik aan bij Westenriederstraße 41,
maar er was niets. Het museum is jaren geleden opgeheven. Wat er
met alle paashazen, nachtspiegels en parfumflessen gebeurd is, weet ik
niet.
In juli ben ik een tijdje in Nederland. Dan wilde ik
eigenlijk naar het Boudewijn Büch museum gaan. Ik ging er van uit
dat zijn manisch verzamelde collectie aan snuisterijen, waaronder de
pik van Napoleon, een dodo-botje, een jasje van Mick Jagger en heel
veel boeken, in een museum ondergebracht zou zijn. Maar op internet kan
ik er niets over vinden.
Vanmiddag keerde ik teleurgesteld terug naar huis en trok
een flesje wijn open. Misschien moet ik zelf een museum beginnen. Het
museum van treurige lege flessen.
22 juni 2013,
Steven Verhelst
Schrijven
Gerrit Komrij zei ooit: "Om een half uur te schrijven heb ik twintig
uur nodig."
Twintig uur om zichzelf er toe te zetten om met
inspiratie en drive
aan de schrijftafel plaats te nemen.
Zelf lijk ik een half jaar nodig te hebben om een
verhaal
af te schrijven. In traagheid overtref ik Komrij. Hopelijk kan ik hem
in woorden ooit ook overtreffen.
24
april 2013,
Steven Verhelst
Zwarte rook
Ik stond te stofzuigen, met een oude stofzuiger die ooit nog van mijn
oma geweest is. Het was tenslotte grote schoonmaak.
Maar opeens rook ik iets.
En ik keek achterom.
Er kwam zwarte rook uit de stofzuiger. En een geur
van verbrand bakeliet. Of welk ander polymeer dan ook.
Snel schakelde ik het apparaat uit, en zette het
naast mijn voordeur.
Ooit is deze stofzuiger van mijn oma geweest. Mijn
oma
doet het al lang niet meer. Zij is niet in zwarte rook opgegaan, maar
gewoon begraven. De stofzuiger heeft het nog een jaar of tien, vijftien
gedaan. En nu gaat hij ook naar de recycling.
Uiteindelijk gebeurt dat met ons allen. We vallen
uiteen
in moleculen, en worden deel van een ander ding, organisme of
apparaat. En misschien is dat maar goed ook.
5
april 2013,
Steven Verhelst
Berlijn - 4: Darth Vader
De enige plek waar ik Darth Vader ooit tegenkwam, was Las Vegas,
in de buurt van het Bellagio casino. Maar deze week zag ik hem ook in
Berlijn, voor de Brandenburger Tor. Maar zulke afstanden zijn voor
Darth Vader natuurlijk niets.
15 maart 2013,
Steven Verhelst
Currywurst - II
Tussen een Currywurst en een Kackwurst zit één dag. Of twee, als er sprake is van verstopping.
In Amerika is het meest gebruikte woord misschien het
"f-word". In Duitsland wordt vaker verwezen naar de aars en alles wat
daar uit komt. Zo leer ik steeds meer Duitse woorden die op de
middelbare school niet in ons leerboek stonden.
23 februari
2013,
Steven Verhelst
Currywurst
In Duitsland is de Currywurst
populair. Hij schijnt in 1949 uitgevonden te zijn, in een Berlijnse
snackbar. In Berlijn is in 2009 zelfs het Duitse Currywurst-museum
geopend.
Ik kreeg onlangs een boekje waarin een recept voor Currywurst
stond. Maar gelezen heb ik het niet, want het recept is simpel. Bereid
een Bratwurst toe in een pan, snijd hem in stukken en gooi er
vervolgens ketchup en kerriepoeder over. Eet smakelijk.
22 februari
2013,
Steven Verhelst
Toekomst
Als ik ergens een waarzegger of een tarotkaartenlegger zie, heb ik
altijd de neiging om naar binnen te stappen. Gewoon voor de lol. Gedaan
heb ik het nog nooit. Wel legde ik ooit zelf Tarotkaarten, en besprak
iemands verleden, heden en toekomst.
Ik wil mijn exacte toekomst niet weten. Dat slaat alle
hoop, levenslust en actie de bodem in. De toekomst moet je zelf
maken. Je hebt ze zelf in handen. En dat is wel zo leuk.
8 februari
2013,
Steven Verhelst
Scheikunde
Het geïmproviseerde papieren bord bij de vuilniscontainer was
verregend. De zwarte kleur was uiteengelopen in groen en paars, en ik
dacht aan het woord scheikunde.
Ik vind scheikunde mooier dan het Engelse woord
chemistry of het Duitse woord Chemie. Scheikunde is de kunst van het
scheiden van mengels in hun afzonderlijke moleculaire componenten. Het
vergaren van zuivere stoffen door middel van een reeks aan technieken
zoals kristallisatie, destillatie of filtratie.
Een bekend experiment voor kinderen is de
papierchromatografie van viltstiftkleuren. Het scheidt de kleurstoffen
op filtreerpapier dat in een jampotje met water of azijn is gezet. Door
hetzelfde principe waren de kleuren op het papier uitgelopen.
Als middelbare scholier dacht ik dat zulke chromatografie
van weinig waarde was. Maar in elk organisch chemisch laboratorium
wordt dunnelaag chromatografie dagelijks toegepast. In de afgelopen 15
jaar heb ik duizenden van zulke analyses uitgevoerd om te analyseren of
een chemische reactie al heeft plaatsgevonden. En elke keer is het weer
leuk.
11 januari
2013,
Steven Verhelst
|
|
Archief 2013
December 2013
November 2013
Oktober 2013
September 2013
Augustus 2013
Juli 2013
Juni 2013
Mei 2013
April 2013
Maart
2013
Februari
2013
Januari
2013
Archief
2012
Archief
2011
Archief
2010
Archief
2009
Archief
2008
Archief
2007
|
