Zebradrinken
Vanochtend las ik voor het eerst de term zebradrinken.
Het was dierendag, en het leek mij geen goede dag om te beginnen met melk van een zebra te drinken.
Maar daar ging het niet over.
Samen met een aantal studentenorganisaties probeert de KU
Leuven studenten voor te lichten over de gevaren van alcoholgebruik. Of
eerder: alcoholmisbruik. Want de meeste studenten drinken niet, ze
zuipen.
Alcoholgebruik is slecht voor het lichaam - zo veel is duidelijk.
Maar is het goed voor de geest? Of ruïneert het lichaam én geest?
In de voorlichting voor studenten las ik dus over zebradrinken.
Elk glas alcohol afwisselen met een glas water.
Dat is beter dan jenever en bier afwisselen, wat we soms
als studenten deden. Een bier met een kopstoot ernaast. En gelijk weer
bestellen. Kamikaze drinken.
Als de wereld niet tegen de vlakte ging, dan gingen wij het wel.
Het beste is natuurlijk om een glas water af te wisselen
met een kruidenthee of een suikervrije limonade. Maar daarvoor ga je de
kroeg niet in.
4 oktober
2023,
Steven Verhelst
Het wonder van de bodylotion
In de badkamer van mijn hotel aan het strand van Corsica stond
douchegel, shampoo en bodylotion klaar – zoals in alle zich
respecterende hotels eigenlijk.
Ik gebruikte de bodylotion om op mijn voeten te
smeren
– ik had sinds kort last van droge, loslatende huid op de
zijkant
van mijn grote teen.
Misschien zwemmerseczeem door het douchen in de gym na mijn recente
hardloopwedstrijd in Westerlo.
Terwijl ik mijn voeten insmeerde dacht ik aan
Jezus die
zijn voeten gezalfd kreeg. Wat was dat met het zalven van voeten in de
Bijbel? Er ging geen Bijbelboek voorbij of er werden wel voeten
gezalfd. Dat was beslist voetschimmel door het zich wassen in
gemeenschappelijke badhuizen of door het uitlenen van sandalen aan
elkaar. Daar hadden ze niet over verteld op de bijbelclub, waar ik als
kind heen moest. We kregen alleen verhalen te horen over Jezus die zijn
voeten gezalfd kreeg en daarna een of ander wonder verrichtte.
Ik hoopte ook op een wonder. Niet door Jezus, maar
door de bodylotion.
11 augustus
2023,
Steven Verhelst
Klimaat
Dit
jaar worden er tal van klimaatrecords gebroken. Het was vorige maand al
de warmste juni ooit, en deze maand lijkt de warmste maand ooit gemeten
te worden. Wereldwijd dan, want in Nederland en België is het de
afgelopen weken pestweer.
Het extreme weer wordt toegeschreven aan klimaatverandering.
We leven al een tijd lang in het anthropoceen - het
geologische tijdperk waarop de mens invloed heeft op de gebeurtenissen
en veranderingen op aarde. Maar de gevolgen worden nu echt duidelijk
merkbaar. Dan helpt het niet om een keertje met de trein op vakantie te
gaan - er moest structureel iets gebeuren om de uitstoot van
koolstofdioxide en andere broeikasgassen niet alleen te verminderen,
maar helemaal stop te zetten.
Maar ik ben realistisch, en ik vrees dat het met de
stijgende wereldbevolking en de stijgende welvaart in zich nog
ontwikkelende landen niet mogelijk is om de vleesconsumptie, en
überhaupt de massaconsumptie, genoeg af te remmen om verdere
klimaatverandering te kunnen voorkomen.
Wie weet is de wereld al verwoest voordat het einde der tijden aanbreekt... .
31 juli 2023,
Steven Verhelst
Tulp
Op weg naar het werk koop ik meestal een half stokbroodje om mee te
nemen als lunch bij een van de supermarkten waar ik met de fiets langs
kom.
Bij een van de supermarkten zag ik het bovenstaande bord.
Doe als een tulp, ga uit je bol.
Dit was uiteraard een paar maanden geleden, toen de lente nog moest beginnen.
Bukowski schreef:
Some people never go crazy. What truly horrible lives they must lead.
Wanneer was ik voor het laatst uit mijn bol gegaan?
1 juni 2023,
Steven Verhelst
Doyle Bruson
We don't stop playing because we get old, we get old, because we stop playing...
Mensen die geen poker spelen, kennen zijn naam niet. Maar iedereen die
wel eens Texas Hold'em of een andere vorm van poker speelt, kent zijn
naam.
Hij werd de Godfather van Poker genoemd. Doyle Bruson -
bijnaam Texas Dolly. In 1976 en 1977 won hij het main event van de
World Series of Poker, en met tien keer winst in totaal, staat hij op
de gedeeld tweede plaats van het meeste aantal gewonnen events op de
World Series.
Ook zijn zoon won ooit het main event van de WSOP. De eerste keer dat een vader en zoon dit lukte.
Vorig jaar deed hij nog mee aan de World Series - met cowboyhoed. Altijd met cowboyhoed.
Gisteren overleed hij, op 89-jarige leeftijd.
Zelf speel ik online nog om kleine bedragen, maar al wel
tien keer meer dan de grijpstuivers waar ik een paar jaar geleden mee
begon. Als ik die lijn doortrek, speel ik als ik 80 ben misschien ook
op de WSOP...
15 mei 2023,
Steven Verhelst
De man met de hamer
Het was pas de derde keer dat ik een halve marathon liep, en ik had me tot doel gesteld om sneller te zijn dan mijn beste tijd.
Ik was een uur van tevoren bij de start in Visé,
langs de Maas tussen Luik en Maastricht. Want ik had er zin in. Ik was
al maanden aan het trainen en had de afgelopen weken mijn loopvolume
flink opgevoerd.
Maar hoe goed de trainingen ook gingen, net al de vorige
keer stond ergens op het parcours een spreekwoordelijke man met hamer.
Mijn streeftijd bleef met twee minuten uit zicht.
Soms moet je een paar keer falen om later je doel te kunnen bereiken - daar hou ik me nu maar aan vast.
7 mei 2023,
Steven Verhelst
Hardlopen 4 - het milieu
Ik zie ze nog maar af en toe aan de kant van de weg liggen.
Vandaag bijvoorbeeld tijdens het hardlopen.
Een hondendrol.
Toen ik kind was, liepen hondenbezitters nog niet met
plastic zakjes in hun hand tijdens het uitlaten van hun hond.
Tegenwoordig ruimen baasjes de behoefte van hun hond op.
De meeste tenminste.
Vroeger zag je ze vaker - op de stoep of
in de goot. Uitgedroogd en bijna zwart, als aanelkaar gekleefde
steentjes, goud-glinsterende smeuïge worsten, of fraai gedraaide
hopen met een punt erop.
Mijn oma ergerde zich aan hondendrollen op de stoep voor haar flatgebouw.
"Ik doe niks aan het milieu," zei ze, "zolang ze hun
honden voor mijn huis op de straat laten schijten. Dat is toch ook
milieu?"
Haar groente- en fruitafval gooide ze gewoon in de normale
vuilniszak. Maar toch zamelde ze batterijen, oud-papier en glas gewoon
apart in. De soep wordt altijd heter opgediend dan ze gegeten wordt.
De hondendrollen zijn grotendeels uit het straatbeeld
verdwenen. Maar de rest van het milieu, hoe staat het daarmee?
15 maart 2023,
Steven Verhelst
Hardlopen 3 - zon en maan
Als je vroeg in de ochtend gaat hardlopen, zie je nog wel eens wat.
Vanochtend was het al licht toen ik met mijn Asics het huis verliet in
de richting van het kanaal van Leuven naar Wijgmaal voor een ronde van
ruim twaalf kilometer. Ik zag de maan, die nog laag aan de hemel stond,
ondergaan, en de zon opkomen. Ik zag een slapende gans, een hinkende
eend met een verminkt pootje, een waterhoen die langs het kanaal
scharrelde.
Hier en daar zat er een visser langs het kanaal. Waren ze
al op of hadden ze hier de hele nacht gezeten? Dan hadden ze de maan
zien stijgen en zien dalen, net als ik.
De meesten zaten in een tent en hadden een alarmsysteem aan hun hengels.
Ooit had ik het plan om een roman te schrijven over iemand
die gaat nachtvissen, als alibi voor een moord. Maar het is er nog niet
van gekomen.
Welk alibi heb ik om geen roman te schrijven?
12 maart 2023,
Steven Verhelst
Oud papier
Toen ik gisteren terugkeerde van Dortmund naar Leuven, zag ik op het
station van Duisburg, waar ik moest overstappen en waar ik als
avondeten twee belegde broodjes kocht, op de rand van de afvalbak voor
oud papier een bijbel liggen.
Daar ligt ie goed, dacht ik. Wie geeft hem het laatste zetje?
Ergens in een oude verhuisdoos heb ik ook nog een bijbel
liggen, die ik ooit op mijn lagere school heb gekregen. Misschien heeft
die ook een laatste zetje nodig...?
8 februari 2023,
Steven Verhelst
Verbazing
Toen ik gisteren in Luik de Duitse ICE instapte, liet ik drie zeventien- of achttienjarige meisjes voorgaan.
Ze liepen met grote ogen door de gangen.
'Woooow,' zei eentje van hen. 'Mogen we hier zitten?'
De tweede giechelde. 'Is dit echt tweede klasse?'
Als je de afzichtelijke en langzame Belgische treinen gewend bent, zijn de Duitse ICEs inderdaad een verademing.
De meisjes gingen een kleine coupé met zes
zitplaatsen binnen, en ik liep verder op zoek naar een zitplaats in de
stiltecoupé.
Door kleine dingen verbaasd zijn - zoiets moest vaker gebeuren.
Onlangs las ik in een discussie op Facebook waarom
dichters het vreemde altijd willen normaliseren, waarop een dichter
antwoordde dat hij in zijn gedichten juist het gewone speciaal wilde
maken.
Ik zou proberen het gewone speciaal te maken - al was het alleen maar voor vandaag.
7 februari 2023,
Steven Verhelst
Het ei van de pechvogel
Toen ik vanochtend een ei in de
eierkoker
deed, moest ik denken aan het fictieve boek "Het ei van de pechvogel",
van Franz Haidinger in de roman Stand-in van Ernest van der Kwast,
initieel gepubliceerd onder de naam Sieger Sloot.
Sommige eieren barsten in de eierkoker en
lopen deels
leeg. Als je er geen gaatje in prikt, tenminste. Ik heb ook wel eens
windeieren gevonden, toen ik bij onze buren voor de kippen moest zorgen
- en dat net terwijl ik trek had in een vers ei.
De roman stand-in, waaraan ik in het begin heb
meegedacht
en meegeschreven, was bedoeld als een emulatie van Arnon Grunberg, die
ook al onder pseudoniem Marek van der Jagt een aantal romans had
geschreven. Wat was de volgende stap naar het verdwijnen van de
identiteit? Dat iemand anders JOUW roman zou schrijven.
In Stand-in ging het ook over identiteitsverlies:
de
hoofdpersoon trad op als stand-in voor verschillende schrijvers.
Het boek werd wel positief besproken, maar ervan
verdacht
door Grunberg geschreven te zijn. Misschien was dat het echte ei van de
pechvogel.
26 januari 2023,
Steven Verhelst
Wetenschap en geld
In de academische wereld is bijna altijd
een gebrek aan financiering. Het geld voor projecten moet
bijeengeschraapt worden door middel van subsidieaanvragen. Daarin
worden budgetten meestal flink opgevoerd, want als je dan iets krijgt,
heb je ook wat.
Blijkbaar is dat van alle tijden, want in de roman
"Onder
Professoren" van W. F. Hermans (uitgegeven in 1975), kwam een dialoog
voor tussen twee professoren waarvan de ene klaagde dat zijn apparatuur
die hij gekocht had, in het laboratorium stond te verstoffen.
"Dan heb je nog geluk gehad," antwoordde de
andere. Bij
hem was de nieuwe apparatuur, die uit plaatsgebrek in de kelder
was
opgeslagen, door waterschade aangetast.
De passage kwam mij enigszins bekend voor, want
jaren
geleden had ik een collega wiens labo vol stond met oude apparatuur,
die "misschien ooit nog eens bruikbaar zou blijken". Zo veel, dat er
nauwelijks plaats meer was voor het uitvoeren van experimenten...
12 januari 2023,
Steven Verhelst
Onder professoren
In de academische wereld heerst een
hierarchisch systeem. Studenten, promovendi, post-docs, professoren. En
zelfs onder professoren bestaan er gradaties. De assistant professor
(in Nederland en België ook wel docent genoemd), associate
professor (hoofddocent), full professor (hoogleraar), en dan bestaat er
in België ook nog "gewoon hoogleraar", wat in tegenstelling
tot
wat de naam doet vermoeden, niet iets gewoons is, maar juist een trede
hoger dan hoogleraar.
In voorbereiding op mijn aanvraag tot bevordering
las ik
de roman "Onder professoren" van W. F. Hermans. Hermans promoveerde in
de fysiche geografie en was een tijd lang lector aan de universiteit
van Groningen. De rang lector bestaat niet meer, maar het is te
vergelijken met wat nu docent is.
Hermans' ambitie was om hoogleraar te worden, maar
besteedde uiteraard flink wat tijd aan het schrijven van romans. Hij
werd nooit benoemd als hoogleraar.. Uiteindelijk vertrok hij na ruzie
uit Groningen en vestigde zich in Parijs.
Ik zit niet in Groningen, maar in Leuven.
Wat als ze mij niet bevorderen tot hoogleraar? Dan
kan ik
me altijd nog aan het uitwerken van mijn romanideeën wijden.
10 januari 2023,
Steven Verhelst
