Alles gaat voorbij
Voor het weekend overleed Jan Rot, en gisteren was het de beurt aan Henny Vrienten.
Als kind was Ik fan.
Fan van Doe Maar.
Ik zat samen met mijn zus op zondag bij mij opa en oma
Toppop te kijken, omdat zij kleurentelevisie hadden, en wij thuis nog
met een oude zwart-wit TV zaten.
Iedereen kon de liedjes meezingen. Dat was een van de charmes van Doe Maar.
Ik zette het volume bewust even zachter als het nummer
"Heroïne godverdomme" voorbijkwam, want mijn ouders waren
allergisch voor vloeken.
De teksten gingen ergens over, en ik luister nog steeds
graag naar Doe Maar. Maar wat kon de achtjarige Steven met nummers als
"Je loopt je lul achterna", "Is dit alles?", "Heroïne
godverdomme" en "Alles gaat voorbij"?
26 april 2022,
Steven Verhelst
Rot
Gisteren overleed artiest Jan Rot, die al enige tijd aan darmkanker leed.
Ooit was ik betrokken bij het Vlaardingse literair
tijdschrift Renaissance. Samen met vriend en hoofdredacteur Look J
Boden organiseerden we ook twee keer een literair festival. De eerste
keer vond plaats in het jaar 2000, en we hadden Rot kunnen regelen voor
een optreden, samen met een aantal lokale dichters.
De hele avond trok drie halve zolen en een paardenkop - we
bevonden ons tenslotte in Vlaardingen - maar Rot speelde gewoon zijn
setlist af. Dat was de tragiek van Jan Rot; miskenning in
een groot deel van zijn carrière, maar je daar niet door
laten ontmoedigen. En zo moet het natuurlijk ook.
23 april 2022,
Steven Verhelst
Gek fruit
Ik ben een fan van fruit. Frambozen, zwarte bessen, bramen, aardbeien.
Maar ook minder tropische of minder bekende fruitsoorten, zoals mango,
papaya, lychee, cherimoya, maracuja en physalis.
Physalis groei ik trouwens zelf elk jaar in de tuin - dat gaat prima.
In de supermarkt zag ik bovenstaande vrucht: een jackfruit.
Ooit heb ik wel jackfruit gegeten, maar dat was uit een
blikje, en ik maakte er een vegetarische burger van. Het vruchtvlees
van de jackfruit wordt ook wel vegetarisch vlees genoemd.
Een hele vrucht had ik nog nooit gezien. Het is het grootste stuk fruit dat aan een boom groeit.
Dit was nog een relatief klein exemplaar, geloof ik, want jackfruit kan wel tot 50 kg wegen.
De prijs was behoorlijk: 179 euro voor de hele vrucht.
Wie zou dit in godsnaam kopen? vroeg ik me af. En waarom
zet een supermarkt één zo'n vrucht in de schappen?
22 april 2022,
Steven Verhelst
Koolzaadolie
Op weg terug uit Duitsland reden we langs veel uitgestrekte velden die vol stonden met geel bloeiende plantjes.
Koolzaad.
Koolzaadolie is van origine ongeschikt voor menselijke
consumptie, omdat er veel erucazuur in zit, een lang, enkelvoudig
onverzadigd vetzuur dat zou leiden tot hartvervetting. Wel kan
koolzaadolie gebruikt worden als basis voor biobrandstof. Ook zijn er
in de jaren 70 van de vorige eeuw koolzaad-gewassen ontwikkeld die
weinig erucazuur produceren en daardoor wel geschikt zijn voor
consumptie.
Welk gewas er hier groeide, weet ik niet. We raasden over de Autobahn, op weg naar België.
18 april 2022,
Steven Verhelst
Mondmasker
Samen met vrouw en kinderen was ik op weg naar Duitsland om de paasdagen door te brengen.
Ze moesten kakken.
Zeiden mijn kinderen.
We stopten langs de Autobahn, waar een betonnen toilethuisje stond. Links mannen, rechts vrouwen.
Het toilethuisje kwam me bekend voor. We waren er twee
jaar geleden ook al geweest. Alles was hetzelfde, inclusief
strontspetters.
Ik had het mondmasker opgezet, dat ik in mijn kontzak had meegenomen. Op die manier had de
aftermath van de coronacrisis nog nut.
Mijn kinderen deinsden terug voor de aanblik en de stank.
Opeens hoefden ze niet meer.
We renden naar buiten en snoven - ik nadat ik mijn masker had afgezet - de frisse Autobahnlucht op.
14 april 2022,
Steven Verhelst
Sinusitus
Alsof het nog niet genoeg was.
Mijn corona-infectie werd gevolgd door pijn in mijn hoofd
- boven en onder mijn ogen. Een bijholteontsteking, volgens mijn
huisarts. Weinig aan te doen, want antibiotica komt daar niet aan.
Spoelen met zoutoplossing en veel snuiten.
Aan snuiten lag het niet. Er kwam genoeg rommel uit mijn neus.
Je kan het je bijna niet voorstellen, maar de binnenkant
van de mens ziet er zo veel smeriger uit dan de buitenkant. Daarom ben
ik blij dat ik geen arts ben.
Maar goed, dat hielp mij niet verder. Ik moest wachten. Geduld hebben.
Ziek zijn is veel geduld hebben.
11 april 2022,
Steven Verhelst
Positief nieuws
Het moest er ooit van komen.
Twee jaar na het begin van de coronacrisis, testte mijn hele gezin positief voor corona.
Gelukkig zijn de symptomen weinig erger dan van een
verkoudheid of griep, en onze kinderen hebben nauwelijks last. Wel
zitten we voor een week in quarantaine, en moeten we daarna voorzichtig
zijn voordat we weer aan het maatschappelijk leven deelnemen.
Het is een korte flashback naar de lockdown van twee jaar
geleden. We zetten een entertainment programma op voor onze kleuters
van liedjes, knutselwerkjes en in de tuin spelen. Gelukkig weten we dat
de quarantaine korter zal duren dan de lockdown.
6 april 2022,
Steven Verhelst
Spinal Tap
- 'These go to eleven'
- 'It's such a fine line between stupid and clever.'
- 'It's sexist.' - 'What's wrong with being sexy.'
- 'Fuck the napkin.'
Fans van de film This is Spinal Tap, een mockumentary over
een rock band, herkennen bovenstaande citaten uiteraard. Ook ik ben een
fan. Ik heb de DVD, verschillende CDs (een met een uitvouwbaar
Stonehenge monument), en een t-shirt met een afbeelding van een servet
met daarop de tekening van een 18 inch hoge steen van stonehenge.
Ooit kwam ik bovenstaande bumpersticker tegen, waarvan ik wilde dat ie op mijn auto zat.
2 april 2022,
Steven Verhelst
Chaos
Vandaag moest ik een tentamen van eerstejaarsstudenten overzien.
Iedereen moest zijn antwoordformulier, dat op naam stond, beneden in de
collegezaal ophalen. Vierhonderd studenten zwermden als bijen rond de
lange tafel waar de formulieren werden uitgedeeld.
Ik had nog nooit zo'n chaos gezien.
Even dacht ik eraan om de intercom te openen en te roepen: '1 april.'
Maar ik verwachtte dat niemand daarmee zou kunnen lachen.
1 april 2022,
Steven Verhelst
