The dude abides
Ik ging naar Venice Beach en parkeerde mijn auto om de hoek bij 606
Venezia Avenue, het appartement van "The Dude" uit de film The Big
Lebowski (een van mijn favoriete films). Het was een gewoon
huizencomplex, niets te zien. Geen bowlingbal, geen geur van white
russians, geen walvisgezang.
Ik sloot mijn auto af en liep naar Venice Beach, het
bekendste strand van Los Angeles. Op "Muscle beach", een kleine
sportschool met een buitenterrein, oefenen bodybuilders - vroeger
trainde Arnold Schwarzenegger hier ook. Verder zag ik verschillende
bureautjes van de "Green Doctors", waar je voor $40 je kunt laten
testen op geschiktheid voor medische marihuana. Een certificaat
krijg je direct mee. Ik ben er zeker van dat iedereen dat certificaat
kreeg, want de groene dokters zagen eruit alsof ze ook in marihuana
dealden.
Ik had geen behoefte aan marihuana. In een van de
winkeltjes kocht ik een T-shirt van The Big Lebowski en liep weer terug
naar mijn auto. Nog steeds had ik geen Dude gezien, maar ik wist dat
hij hier ergens rondliep, ergens in L. A. Want the dude abides. Zo is het.
26 augustus
2016,
Steven Verhelst
Museum of Death
Ik was in het Museum of Death in Los
Angeles, een schrikaanjagende collectie van voorwerpen die te maken
hebben met seriemoordenaars, de doodstraf, zelfmoordsektes, voodoo, en
aanverwandte gruwelijkheden die met de dood te maken hebben. Er waren
foto's van lijkschouwingen, van plaatsen des delicts, van mensen wier
hoofd afgezaagd was. Niets voor bezoekers zonder sterke maag.
Ik had net ontbeten bij een typisch Amerikaanse diner. De
meeste gerechten op het ontbijtmenu waren 1000 tot 1500 calorieën.
Geen wonder dat de gemiddelde Amerikaan overgewicht heeft. Ik bestelde
een omelet van eiwitten gevuld met groente en een fruitsalade. 350
calorieën. Dat was beter - niet alleen voor de omvang van mijn
buik, maar ook omdat ik direct daarna naar het Museum of Death zou
gaan.
25 augustus
2016,
Steven Verhelst
Dinosauriërs
Op weg van Mojave reed ik richting Joshua Tree national park. Ik kwam
door kleine stadjes. Of eigenlijk waren het losse huizen of houten
keten die hier en daar in het zand stonden, sommige verlaten, sommige
bewoond.
Het stadje Cabazon ligt tussen Joshua Tree national
park en Los Angeles. Op een parkeerplaats naast een paar fastfood
restaurants, staan twee enorme dinosauriërs - als deel van een
dinosaurusmuseum.
Ik stopte even om een foto te maken, en ging daarna snel
weer op weg. Want verder is er in Cabazon niets te beleven.
24 augustus
2016,
Steven Verhelst
Joshua Tree
Drie dagen in Las Vegas is het maximum. Meer kan ik niet verdragen.
Ik reed naar de Mojave woestijn en wandelde naar Teutonia
Peak, waar je een machtig uitzicht hebt over alle Joshua Trees. Er was
niemand - een mooi contrast met de chaos in Las Vegas.
Joshua Trees groeien slechts op een paar plekken in Nevada
en Californië. Waar het overdag meer dan veertig graden wordt, en
's nachts sterk afkoelt. Waar nauwelijks regen valt. Waar andere bomen
opgeven - daar groeit de Joshua Tree.
Soms vragen mensen welk dier je zou willen zijn. Maar
biologisch gezien zijn we dieren. Misschien zou de vraag moeten zijn:
welke plant zou je zijn? En ik denk dat het antwoord voor mij simpel
is: een Joshua Tree.
23 augustus
2016,
Steven Verhelst
Heart Attack Grill
Alles is groter in Amerika, al helemaal in Las Vegas. Grote auto's,
grote neonlichtreclame's, enorm dikke mensen, en grote porties eten.
Ik ging de Heart Attack Grill binnen om te lunchen. De
serveerster, gekleed in een sexy verpleegsterskostuum, gaf me eerst een
ziekenhuismantel, die alle bezoekers moeten dragen. Daarna schreef ze
mijn recept op. Een single bypass burger met 5 strips bacon. Een
geschatte voedingswaarde van ruim 2000 calorieën. Genoeg om een
hele dag van te leven.
Na afloop ging ik naar het toilet. Daar stond het hoofd
van Donald Trump in de ene pisbak en van Hillary Clinton in de andere.
Dat was een makkelijke keuze.
Of ik nu net zo dik word als de gemiddelde Amerikaan
betwijfel ik, want de rest van de dag at ik (bijna) niets meer - alleen
nog een salade als avondeten. Want je goed zoekt, vind je toch gezonde
dingen in Las Vegas.
22 augustus
2016,
Steven Verhelst
Neon lichten
Als mensen aan Las Vegas denken, zien ze flikkerende neonlichten.
Ik was in het Neon Museum in downtown Las Vegas, iets ten
noorden van Fremont street. Niet de beste buurt, maar goed. Het museum
stelt oude lichtreclames tentoon die vroeger op de facades van casino's
stonden. Een vrijwilligere vertelde de verhalen achter de lichten.
Vroeger waren er mensen in dienst die elke dag er een volle taak aan
hadden om alle gesprongen gloeilampen te vervangen. Nu gaan zulke
lampen langer mee. Natuurlijk zijn er ook LED lampen, maar er schijnt
een wet te zijn die voorschrijft dat minstens 50% van de lichtreclames
in Las Vegas neonlichten moeten zijn.
De lichten verborgen vroeger dat het bij de casino's
eigenlijk maar om wat eenvoudige houten keten ging. En ze werden
gebruikt om mensen aan te lokken. Daar is het font-type ook belangrijk.
In de neonletters van "Sassy Sally" waren de middelste letters s
subtiel van een verticaal streepje boven en onder voorzien, zodat ze
aan dollartekens moeten herinneren en onderbewust bij mensen moet
oproepen: "Hier is het geld te halen."
Uiteraard halen de casino's op andere subtiele manieren geld uit de zakken van mensen.
De vroegere eigenaar van Binion's Horseshoe had 1 miljoen
dollar tentoongesteld, waarmee mensen gratis op de foto konden. Dat kan
nog steeds, en de foto kun je een half uur later ophalen. In dat half
uur werpen mensen dan maar wat geld in de eenarmige bandieten, of ze
gaan naar de roulette-tafel. En zo is er niets gratis...
21 augustus
2016,
Steven Verhelst
Anti-jetlag
Wat helpt tegen een jetlag? Mijn vriend zei dat ik een melanine pil moest nemen voor ik ging slapen.
Ik houd niet van medicatie, zei ik, maar hij hield vol dat het natuurlijk was.
Toch nam ik er geen en deed het op mijn oude manier. De
eerste nacht voor tien uur 's avonds naar bed, de volgende ochtend
hardlopen, en de avond erna de kroeg in.
Of ik nog een jetlag heb, weet ik niet. Ik ben alleen op
ongewone tijden moe. Maar daar helpt caffeïne tegen. De enige
frisdrank die ik hier drink is Diet Dr. Pepper. Een fles per dag. Dat
is misschien niet natuurlijk, maar het houdt me op de been.
20 augustus
2016,
Steven Verhelst
Impossible
In de pub Rose & Crown in downtown Palo Alto zat ik aan de toog.
Het begon zoals alle barverhalen begonnen: "Ik wilde net weggaan,
toen..."
Ik wilde net weggaan, toen een jongeman mij aansprak. Hij
leek een beetje op Joran van der Sloot. Hij bestelde een bier, we
raakten kort aan de praat en hij vroeg me mee te gaan naar het andere
eind van de bar, waar zijn meisje wachtte.
"Ze is saai," zei hij.
Dus ik flapte er wat rare verhalen uit.
Hij bleek voor een bedrijf te werken, dat namaakvlees en
namaakkaas ontwikkelt gebaseerd op plantaardige ingrediënten.
Impossible foods. In de ogen van het meisje zag ik dollartekens
glinsteren.
Later bleek het dat hij op een eerste date met het meisje was.
"Ga niet nog eens met deze jongen uit," zei ik tegen haar,
toen hij even naar de WC was. "Hij is onmogelijk. En voor je het weet
lig je op de bodem van de oceaan."
Toch gingen ze samen weg.
Dan moet ze het zelf maar weten, dacht ik. Ik ging ook weg en fietste door de nacht naar mijn logeeradres.
19 augustus
2016,
Steven Verhelst
Treinoverwinning
Ik ging vanochtend met
een twintig kilo zware koffer op weg naar het station. Ik moest van
Leuven naar Antwerpen naar Schiphol naar Reykjavik naar San Francisco.
Ik was nog geen honderd meter op weg en een van de wieltjes van mijn
koffer begon te haperen. Er was misschien iets tussen gekomen, maar ik
kon niet zien wat. Het liep stroef, alsof er een rem op zat. Maar ik
had geen tijd te verliezen en liep stug door.
Het deed me denken aan mijn eerste vlucht van Europa naar
San Francisco. Ik ging met twee koffers van elk bijna 32 kilo op weg
van mijn huis aan de Boerhaavelaan naar Leiden centraal. Het regende
licht; het was nog donker; en mijn koffers, die topzwaar waren, vielen
bijna elke honderd meter om. Maar ik zette door en haalde de trein.
Nu zette ik ook door. Mijn intercity naar Antwerpen had
een kwartier vertraging. Op weg liepen we iets op het vertraagde schema
in. Op Antwerpen centraal rende ik van het ene perron naar het andere,
de koffer achter mij aan slepend, als een gevangene met een kanonskogel
aan zijn been. De aankomst van de Thalys werd al omgeroepen, maar ik
was nog net op tijd om naar binnen te springen.
Geluk of volharding? Ik interpreteerde het als het
laatste. Hier stond een winnaar. In sommige levens moet je het
met kleine overwinningen doen.
18 augustus
2016,
Steven Verhelst
Pijnmedicatie
Veel chemische nieuwtjes deze maand. Ik las in het vaktijdschrift
Nature (en ook in verschillende kranten), dat onderzoeksgroepen van
onder andere Stanford en de University of California San Francisco een
molecule hebben uitgevonden dat pijn bestrijdt, maar niet de
bijwerkingen heeft van opiaten.
Het interessante aan het onderzoek is dat ze met behulp
van computermodellen berekend hebben welke moleculen mogelijk werken en
welke niet. Op die manier zijn nieuwe soorten moleculen gevonden die
ervoor niet als pijnstillers bekend waren. Het bovenstaande molecule
was ook werkzaam in muizen (waarbij de hun pijnperceptie getest wordt
door ze op een hete plaat te zetten - geen leuke experimenten, maar ze
zijn helaas nodig).
In mijn laboratorium hebben we ook al wat met
computermodellen van moleculen gewerkt; niet zo gedetailleerd als in
deze studie, maar ik hoop dat we in de toekomst er meer mee kunnen
werken.
17 augustus
2016,
Steven Verhelst
Imidacloprid
Ik las in de krant dat het insecticide Imidacloprid verdacht wordt van bij te dragen aan de bijensterfte van de afgelopen jaren.
Imidacloprid is een zogenaamd "neonicotinoide"; het bindt
aan bepaalde receptoren in het zenuwstelsel en voorkomt
signaaltransductie van acetylcholine. Het werkt veel sterker bij
insecten dan bij andere dieren.
De bijensterfte speelt al jaren, en alle pesticiden
die gebruikt worden om opbrengsten van oogsten te verhogen, hebben in
de toekomst misschien een opbrengstverlagend effect. Want voor
bestuiving zijn we nog deels op bijen aangewezen. Maar misschien komt
de wetenschap wel met een oplossing: kleine robot-bijen. Het zou me
niets verbazen.
16 augustus
2016,
Steven Verhelst
Tabel
In het laboratorium naast mij onderzoeken ze de darmflora. Ze
homogeniseren uitwerpselen van vrijwilligers en analyseren welke
bacteriën erin zitten. Het uiterlijk van de uitwerpselen wordt
geklassificeerd met behulp van de "Bristol Stool Chart", en het blijkt
dat de vorm een goede indicator is welke bacteriën in de darm
leven.
Mijn darmflora was de afgelopen week flink in de
war. Van type 7 ben ik gelukkig weer langzaam richting type 4 en 3
gegaan, maar welke darmflora daarvoor verantwoordelijk was, week ik
niet.
Sommige mensen zeggen dat je "probiotica" moet nemen.
Yakult ofzo. Of yoghurt met extra bacteriën en gisten erin. Ik
neem probiotica in de vorm van Belgische Lambik en witbier, want
daar zitten ook bacteriën en gist in.
13 augustus
2016,
Steven Verhelst
3-BP
Een Duitse alternatieve genezer, Klaus Ross, is in opspraak gekomen
nadat een aantal patiënten, die bij hem in behandeling waren voor
kanker, zijn overleden.
Ik heb het niet zo op alternatieve genezers, zeker als het om
ziekten gaat waar de reguliere geneeskunde een bona fide behandeling
heeft. Handopleggers, chiropractors, acupuncturisten, homeopathen,
piskijkers, goeroes en andere charlatans kunnen niet op mijn sympathie
rekenen.
Wat is hier aan de hand?
Klaus Ross is een "Heilpraktiker" - iets typisch
Duits. Heilpraktikers hebben geen academische scholing, en mogen ook
geen medicijnen voorschrijven. De opleiding is niet wettelijk geregeld.
Er zijn tussen de 35 en 45 duizend Heilpraktikers in Duitsland, en ze
doen aan bijvoorbeeld phytotherapie, aromatherapie of acupunctuur.
Hoewel in Nederland alternatieve genezers (wat ik een
vreemde term vind, want ze genezen zelden) geen injecties mogen
geven, is dit in Duitsland wel toegestaand. In de kliniek van
Klaus Ross werden kankerpatiënten onder andere ingespoten met
3-broompyruvaat. Het is een stofje dat met een reeks van enzymen uit
ons metabolisme reageert, maar dat ook zo labiel is dat het grootste
deel uit elkaar valt in waterig milieu. Alleen in zure oplossing is het
wat stabieler.
In pre-klinische studies op kankercellen heeft 3-BP wel
een effect laten zien, en er schijnen zelfs dierproeven geweest te
zijn, maar overzichtsartikelen zijn verdeeld over de positieve werking
ervan, zo las ik hier (positief) en hier (negatief). In elk geval geen vrijbrief om het bij mensen in te spuiten.
De doden vielen waarschijnlijk doordat er een vervuiling
in het preparaat zat. De heilpraktiker ging nog over tot injectie van
een hoge dosis vitamine C, maar dat hielp uiteraard niets. Ook vraag ik
me af hoe Klaus Ross aan 3-broompyruvaat kwam. Want dat koop je niet
zomaar op de markt.
10 augustus
2016,
Steven Verhelst
Repen
Als ik in Duitsland moet tanken, kijk ik bij het afrekenen altijd even
of ze een "Wunderbar" hebben, een chocoladereep gevuld met pindakaas en
caramel. Hij doet me denken aan de "Fast Break" die ik vaak in de
Verenigde Staten kocht, gevuld met pindakaas en nougat.
Binnenkort ben ik weer eens in de VS, en na een paar jaar
van af en toe een Wunderbar, denk ik dat er zeker een paar Fast
Breaks gegeten gaan worden - just for old times sake.
8 augustus
2016,
Steven Verhelst
Roestwater
Ze hadden me te pakken, de smeerlappen. Het begon met een mijn maag.
Een soort stekende pijn, dus ik dacht aan een maagzweer. Maar het
daalde naar beneden, en ik vermoedde een darmparasiet of de cholera.
Misschien kent u dat wel. Een oude, aftandse hotelkamer,
waar een paar vliegen rondzoemen en het hoogpolig tapijt, dat vol met
vlekken zit, weinig goeds belooft. Als je in de badkamer de kraan van
het bad opendraait, sputtert er een lading roestbruin water naar buiten.
Zoiets.
Zoiets kwam er bij mij naar buiten.
Ik had een flinke gastro-enteritis te pakken, en zelfs na
een paar dagen kan ik alleen nog bananen, beschuiten en knackebrot
binnen houden. Ik hoop dat spoedig iemand de hoofdkraan dichtdraait...
6 augustus
2016,
Steven Verhelst
|
