banner
Score van het jaar

In deze link een selectie van blogs van 2021.

31 december 2021, Steven Verhelst
Bevroren stroopwafels

Het is warm voor de tijd van het jaar. Het kwik stijgt naar recordhoogten voor eind december.
   Toen ik kind was, was dat wel anders. Het sneeuwde en vroor elke winter.
   Als ik aan het schaatsen was, kwam mijn moeder af en toe een stroofwafel brengen, waarvan de stroop door de vorst bevroor tot een steenharde massa. Om mijn tanden te breken, hoefde ik niet plat op het ijs te vallen.
   Nu heb ik al bijna tien jaar niet geschaatst. Af en toe een hete chocolademelk als Sven Kramer, Ireen Wüst, Thomas Krol, Jutta Leerdam, Patrick Roest of Kjeld Nuis op televisie is - dichterbij het winterseizoen kom ik niet.

29 december 2021, Steven Verhelst
Trauermücken

Op onze keukentafel staat een sanseveria, of een aloë vera - mijn kennis van kamerplanten is niet zo groot.
   Kamerplanten zijn biologisch gezien natuurlijk een onzinnig begrip, maar dat terzijde.
   Uit de aarde in de pot vliegen af en toe kleine vliegjes op. Trauermücken heten die in het Duits. Rouwmuggen. Misschien omdat ze de bezitter van de kamerplant treurig maken.
   Het zijn de donkere dagen in december, die bedoeld zijn om in treurnis door te brengen - met of zonder kamerplant, met of zonder rouwmuggen - daar helpt geen moedertjelief aan.

28 december 2021, Steven Verhelst
Vrije dagen

De dagen tussen Kerst en nieuwjaar ben ik vrij. Ik herlees De man die werk vond, de roman waarmee Herman Brusselmans midden jaren tachtig definitief doorbrak.
   Op pagina 37 lees ik: "De mens is niet gemaakt om te werken. De mens is gemaakt om te sterven."
   Hoeveel is er het afgelopen jaar van mij gestorven? Haarzakjes, hersencellen, levercellen?
   De maatschappij verkeert in een crisis, het lichaam verkeert in een crisis, en de geest verkeert in een crisis.
   Laat mij maar slapen tot het 2022 is, totdat de krokussen weer doorbreken en de vogels een ei leggen. Dan wakker worden, met de zon in mijn gezicht.
   Bij gebrek aan een maandelange slaapvakantie lees ik maar verder in Brusselmans.

27 december 2021, Steven Verhelst
Bruine ster

Het was kerstontbijt. Voor de kinderen had mijn vrouw een broodje gekocht in de vorm van een ster. Ze wilden er beide pindakaas opgesmeerd. Een bruine ster werd het dus.Maar dat kon hen niet deren.

25 december 2021, Steven Verhelst
Korte dagen en Paping

paping

Het was nog donker toen ik, in de vroege ochtend van de 22e december, op de eerste verdieping van ons huis, ontwaakte.
   De nachten zijn lang, deze weken. Gisteren was de zonnewende, en vanaf vandaag worden de dagen weer langer.
   Als de dagen gaan lengen, de nachten gaan strengen, zei mijn vader vroeger, hopende op nachtvorst, zodat er geschaatst kon worden.
   Eergisteren overleed Reinier Paping, winnaar van de Elfstedentocht in 1963, verreden onder de meest barre omstandigheden ooit. Door die ene dag op 18 februari 1963 werd hij wereldberoemd - in Nederland althans. Over de grens kent men hem nauwelijks. Maar dat doet niets af aan zijn beresterke prestatie. Zelf bleef hij er nuchter onder. Net zoals Evert van Benthem en Henk Angenent trouwens, de latere winnaars van de Elfstedentocht.
   Vandaag fietste ik door de vrieskou naar het werk, en ik dacht: giet es oan, dit jier?

22 december 2021, Steven Verhelst
Boekenkast - 5

Als tiener ging ik vaak naar de bibliotheek - minstens een keer per week - en ik dwaalde tussen de boekenkasten door, vaak meer dan een uur, boek na boek uit het rek trekkend. Thea Beckman, Jan Terlouw, Evert Hartman, Tonke Dragt, Jan de Zanger, en ook jeugdpockets van Kees Vlieger en Huub Hovens. Via Agatha Christie maakte ik de overstap naar boeken voor volwassenen. Dan zocht ik naar boeken van Kees van Kooten, Tim Krabbé, Maarten 't Hart, Lévi Weemoedt, en in mijn latere middelbare schooljaren naar Gerard Reve, W. F. Hermans, Harry Mulisch, Jan Wolkers. Soms trok je even een boek van Heere Heeresma uit de kast - een hete ijssalon - om met warmer wordend hoofd een seksverhaal te lezen.
   Vorige week kwam ik eindelijk weer eens in de bibliotheek, van Kessel-Lo, een buitenwijk/voorstadje van Leuven. Ik leende er De Kroongetuige van Maarten 't Hart. Het typische aan biblioteekboeken was ik bijna vergeten: de harde, met plastic omhulde band en het dikkere, bijna viltige papier met de rustgevende geur van leeszalen.
   Ik nam het boek mee naar huis, en al was het zaterdagavond: de televisie bleef uit. Ik zette mij met een boek aan tafel en las een hoofdstuk, en daarna nog een, en nog een, en nog een.

21 december 2021, Steven Verhelst
Promotie

Gisteren behaalde mijn vierde medewerker in Leuven zijn doktoraat. Ondanks corona kon de verdediging in persoon doorgaan, op het kasteel van Arenberg op de wetenschapscampus van de KU Leuven. En zo hoort het ook. Doktoreren betekent vier tot vijf jaar hard werken met ups en downs. Tropenjaren zijn het. Jaren die groeven in je gezicht achterlaten en de eerste grijze haren veroorzaken. Jaren waarin je schouders steeds lager gaan hangen. Maar op de promotiedag zelf is alles weer voorbij, sta je fier overeind en ga je een tweede jeugd tegemoet.

16 december 2021, Steven Verhelst
Grunberg

Arnon Grunberg wint de P. C. Hooftprijs. En daar kan ik alleen maar over zeggen: terecht.
   Sinds zijn debuut Blauwe maandagen volg ik het werk van Grunberg. Ik kocht blindelings bijna elke roman, zonder daar maar enige recensie over gelezen te hebben. Want - een enkele uitzondering daargelaten: een boek van Grunberg is altijd goed.

15 december 2021, Steven Verhelst
Max, Red Bull, Pole position en optimisme

Een van de namen die ik voor mijn toen ongeboren zoon had bedacht, was Max. Niet naar Max Verstappen, maar naar Max Laadvermogen - de VPRO televisieserie met René Groothof en Midas Dekkers over een uitvinder die alles beter weet en bij wie nogal eens wat mislukt.
   Dit weekend denk ik niet aan Max Laadvermogen, maar aan Max Verstappen. Ik heb nooit naar Formule-1 wedstrijden gekeken, maar misschien maak ik voor morgen, wanneer de allesbeslissende laatste race in Abu Dabhi plaatsvindt, een uitzondering.
   Max Verstappen is Nederlander, maar geboren in Hasselt in België, en de Max-gekte kreeg deze week ook op het VRT journaal aandacht.
   Red Bull (de sponsor van het team waar Verstappen voor rijdt) geeft je vleugels. Ik weet niet of dat zo is, want ik heb zelf nog nooit Red Bull gedronken. Als ik een blikje Red Bull naar mijn mond breng en de inhoud ruik, zet ik het sneller dan giftige wijn weer op tafel.
   Wie drinkt zulk spul?
   Blijkbaar veel mensen, want het sponsoren van een Formule-1 team kan niet goedkoop zijn. Er schijnen op jaarbasis bijna 8 miljard blikjes verkocht te worden. Het enige gezonde dat er in Red Bull zit, is water.
   Ondanks mijn afkeer voor de sponsor Red Bull heb ik het afgelopen seizoen de prestaties van Verstappen enigszins gevolgd. Vandaag heeft hij - tegen de verwachtingen in - zijn rivaal Lewis Hamilton afgetroefd in de kwalificatie en pole position gepakt voor de race van morgen. Morgen kan hij geschiedenis schrijven door als eerste Nederlander wereldkampioen Formule-1 te worden. En daar hoop ik uiteraard wel op.

11 december 2021, Steven Verhelst
Boekenkast - 4

In onderstaande boekenkast die ergens in buitenwijk Kessel-Lo van Leuven staat, vond ik een paar nummers van literair tijdschrift De Brakke Hond. Zoek er niet naar op internet, want blijkbaar is in 2012 het laatste nummer verschenen.
   Ooit schreef ik als co-auteur onder het pseudoniem Yusef el Halal een verhaal dat verscheen in De Brakke Hond. En ook in literaire tijdschriften als Passionate en Hollands Maandblad.
   Het tijdschrift Passionate, waar ik ook onder eigen naam verhalen publiceerde en een jaar lang als 'new journalist' verhalen schreef op de grens van fictie en journalistiek, is ook ter ziele.
   Bijna alle literaire tijdschriften die ik nog ken van toen ik zelf publiceerde, zijn opgehouden. Zoetermeer, Krakatau, Nymph, Tzum (is nu alleen een blog), Das Mag. Bestaan er eigenlijk nog literaire tijdschriften? De Gids en Hollands Maandblad. Meer ken ik er niet.
    Wat doet het literair talent tegenwoordig? De boekverkoop slinkt, misschien zijn er wel minder schrijvers nodig. Maar je gaat mij niet vertellen dat er geen jongeren zijn die schrijven, voor de schoolkrant, voor een weblog, voor zichzelf.

7 december 2021, Steven Verhelst
Boekenkast - 3

boekenkast

Verspreid door Leuven en omgeving staat verschillende van deze boekenkasten. Je kunt er een boek inzetten en er weer eentje uithalen.
   Een paar maanden gelezen bracht ik een paar boeken weg, die ik toch nooit meer zou lezen. En ik vond het boek Jurassic Park van Michael Crichton, dat ik mee naar huis nam. Best een vermakelijk boek, beter dan de film in elk geval (zoals bij zoveel boeken), maar ik geloof niet dat ik het nog eens zou lezen. In elk geval vond ik het mijn morele plicht om een boek dat ik uit een publieke kast meenam, ook weer terug te zetten. En dat heb ik bij deze gedaan.

4 december 2021, Steven Verhelst
Boekenkast - 2

Mijn boekenkast puilt uit. De boeken staan rechtop, liggen opgestapeld voor andere boeken of bovenop de kast. Ze staan al lang niet meer op alfabet, maar dat komt door mijn kinderen. Die zien de boekenkast als parkeergarage, poppenkast, blokkendoos en algemene plaats om hun speelgoed in achter te laten.
   Eerder dit jaar heb ik een aantal boeken verkocht en weggegeven. Een stuk of vijf, zes.
   Boeken doe ik niet zo snel weg. Het zijn geen kranten of tijdschriften. En er is altijd de kans dat je een boek nog een tweede keer leest. Of een derde keer. Dit jaar herlas ik al Soms zijn dingen mooier als er mensen klappen (Ernest van der Kwast), Mijn naam is legioen (Menno Wigman), Schrijvers zijn mensen (Ronald Giphart), Alle goeds (Ingmar Heytze), Blauwe damp (Marcel Maassen), Thomas Dekker, mijn gevecht (Thijs Zonneveld), Au Pair (W. F. Hermans), Misschien sliep je al (Rick van Leeuwen), De draaideur (A. F. Th. Van der Heijden), Mantelwater (Marcel Maassen) en Para! (Jacob van Duijn). Dat zijn meer herlezen boeken dan ooit in een jaar, denk ik. Maar ik koop dan ook weinig nieuwe boeken, want mijn boekenkast puilt uit...

2 december 2021, Steven Verhelst
Boekenkast

MH

Eerder dit jaar was ik op een korte vakantie in Duitsland. In een van de huisjes, waar we verbleven, was bovenstaand kastje aan de muur getimmerd. In de vorm van een 'M' en een 'H'. Was dit een boekenkast enkel voor boeken van Maarten 't Hart? Of voor boeken van Mulisch, Harry?

1 december 2021, Steven Verhelst

Archief 2021





www.stevenverhelst.nl


Want zelfs de raarste wereld dient beschreven te worden