Decembermaand - Terugblik
Toen ik nog single was, ging ik elk jaar rond de jaarwisseling naar een
andere Europese stad. Als korte vakantie, maar ook om te reflecteren op
het jaar. Zo was ik in Plzen, in Salzburg, in Wenen, in Monaco, in
Basel...
Wat heb ik dit jaar bereikt? Waar heb ik voldoening uit gehaald?
Ik had wellicht mijn beste hardloopjaar ooit. Ik
verbeterde mijn 10 km tijd met bijna een minuut, en voor het eerst
onder de 43 minuten, en mijn halve marathon tijd met meer dan 6
minuten, en voor het eerst onder de 1 uur en 40 minuten. En dan liep ik
ook nog mijn eerste hele marathon.
Als wetenschapper publiceerde ik 7 artikelen, waarvan er
vier uit mijn eigen laboratorium stamden en drie via bijdragen aan werk
van andere laboratoria tot stand kwamen. Ook schreef ik mee aan
veertien (!) subsidie aanvragen, waarvan het grootste deel werd
afgewezen en nog zal worden afgewezen, want de beoordeling van
aanvragen duurt over het algemeen erg lang. Het is een van de meest
frustrerende factoren van mijn werk in de afgelopen jaren. Maar dat is
een verhaal waar ik niet verder over zal uitweiden.
Ik las dit jaar 32 boeken uit. Het begon met
Van oude menschen, de dingen die voorbij gaan van Louis Couperus, net een paar dagen te laat om nog in het Couperusjaar 2023. Het jaar eindigde met het herlezen van
De avonden van Gerard Reve. Andere hobbies liepen wat stroef.
Hoe zal het gaan in 2025?
Niet opgeven en hopen op een dosis geluk.
29 december 2024,
Steven Verhelst
Decembermaand - Eten en drinken, en hardlopen
Eind december wordt er meer gegeten en gedronken dan goed voor ons is.
Gelukkig lagen er onder de kerstboom nieuwe hardloopkleren voor
mij klaar, zodat ik de extra calorieën snel weer kan verbranden.
Zo gaat de jaarlijkse cyclus al een tijdje bij mij. In het
voorjaar val ik een paar kilo af en in het najaar komt die er weer bij.
Dit jaar viel ik meer dan vijf kilo af in de voorbereiding naar mijn
halve marathon, begin mei. Nu ben ik weer drie kilo zwaarder, maar ik
ben gelukkig niet terug bij start, zodat ik komend jaar mijn beste
tijden op de 5, 10 en 21 km weer kan verbeteren.
26 december 2024,
Steven Verhelst
Decembermaand - De Avonden
Al een paar jaar heb ik het boek, dat ik als een van mijn
lievelingsboeken beschouw, niet meer gelezen. De avonden van Gerard
Reve.
Het speelt zich af tussen de 22e en 31ste december, en ik
heb maar weer eens uit de kast getrokken om het jaar goed te kunnen
eindigen.
22 december 2024,
Steven Verhelst
Decembermaand - Donkere dagen en gedachten
Morgen is de korste dag van het jaar.
Het schemert nog als ik de kinderen naar school breng, en het is al donker als ik van werk naar huis ga.
Vandaag is mijn laatste werkdag van het jaar, en ik het
klinkt waarschijnlijk raar, maar ik ben opgelucht. Het was misschien
niet het beste jaar voor de wetenschap. Het was druk, terwijl ik het
gevoel had dat ik desondanks nauwelijks iets voor elkaar kreeg.
Nu fiets ik naar huis, door het donker. Vanaf morgen fiets ik met elke trap de zomer weer tegemoet.
20 december 2024,
Steven Verhelst
Decembermaand - Schaatsen
De eerste en tweede klas van de lagere school van mijn kinderen ging naar de schaatsbaan. En ik ging mee.
"Nederlanders worden met schaatsen aan geboren," zei ik nog. Een enkeling wel met een scheve schaats.
Als lagere schoolkind schaatste ik wel, maar goed kon ik
het niet. Ook al stond ik uren op het ijs van de vijver voor ons huis
om te oefenen, mijn schaatsen zakten nog altijd scheef. Als ik weer
thuis zat, deden mijn voeten pijn, en vaak was het A-Team, mijn
favoriete televisieserie in die tijd, al afgelopen.
Vandaag hadden we een uurtje op de schaatsbaan. Daarvan
heb ik veertig minuten lang veters van kinderen zitten strikken. Maar
erg vond ik dat niet. In het kwartiertje dat ik zelf op het ijs stond,
gleed ik voorzichtig een paar rondjes over de baan. Zwieren was het
niet. Eerder wankelend in evenwicht blijven, zoals in het leven.
.
18 december 2024,
Steven Verhelst
Decembermaand - Verhalen vertellen
Vroeger las ik regelmatig voor. Proza. Soms ook poëzie. Maar die
tijden zijn al lang voorbij. Het is meer dan 20 jaar geleden dat ik
voor een publiek heb gestaan om iets te vertellen.
Tot vandaag dan.
Vandaag las ik niet voor, maar deed ik aan
spoken word.
Een verhaal vertellen uit de losse pols, voor een publiek. Over waar
mijn interesse voor chemie vandaan komt, en hoe ik professor ben
geworden.
Het publiek luisterde intens naar hoe ik de werking van
moleculen met woorden schetste, en lachte regelmatig over mijn
ervaringen bij sollicitatiegesprekken aan universiteiten.
Al met al was het een goede ervaring. Misschien moest ik
niet nog maar eens 20 jaar wachten totdat ik weer eens voor een publiek
zou staan.
.
15 december 2024,
Steven Verhelst
Decembermaand - Sneeuw en klimaatdepressie
Vroeger viel er in Nederland regelmatig sneeuw in de decembermaand. Zo
herinner ik het mij althans uit mijn jeugd. Maar dat is al jaren niet
meer zo. Zelfs ski-gebieden houden er hier en daar mee op wegens
gebrek aan sneeuw.
De klimaatopwarming is realiteit en de gevolgen worden
steeds duidelijker, maar een effectief beleid tegen de opwarming van de
aarde bestaat nog niet. Vorige maand gaf een Belgische
klimaatwetenschapster haar pogingen om de noodzaak hiervan te
communiceren moedeloos op.
Er schijnen meer mensen te zijn die leiden aan een
zogenaamde klimaatdepressie. Ze zien de wereld langzaam maar zeker
veranderen met het vooruitzicht van een onleefbare planeet. De mens is
lui en wil luxe. Waarom niet meer bijeengekropen onder een deken bij
een vuurtje onder de sterrenhemel en elkaar verhalen vertellen?
.
11 december 2024,
Steven Verhelst
Decembermaand - Sinterklaasgeloof
Sinterklaas is weer terug naar Spanje. De kado's zijn uitgepakt, de chocoladeletters in hapklare brokken gebroken.
Of mijn kinderen nog in Sinterklaas geloven...?
Ikzelf was mijn geloof in god eerder kwijt dan mijn geloof
in Sinterklaas. Van Sinterklaas kreeg je tenminste nog wat. God
beloofde slechts het eeuwige leven. Had hij echt niet kleiner?
.
7 december 2024,
Steven Verhelst
Decembermaand - Bij de konijnen af
Op zaterdag was er een protest bij de supermarktketen Lidl in Leuven tegen de verkoop van konijnenvlees.
Konijnen worden gehouden in zogenaamde 'parken', maar dat
zijn eigenlijk gewoon kooien die van boven open zijn en de buitenlucht
zien ze niet. Een kwart van alle parkkonijnen sterft voordat ze het
slachthuis bereiken. En ook worden de konijnen tijdens transport niet
zachtzinnig behandeld.
Het is eigenlijk zoals bij alle intensieve veeteelt: diervriendelijk is het zelden.
Een paar dagen na het protest, zijn de slogans, die op de
stoep voor het Lidl-filiaal waren aangebracht, al niet meer leesbaar
door de regen.
Ik vermoed dat er eind december weer flink wat konijnenvlees op de borden verschijnt.
.
3 december 2024,
Steven Verhelst
