In de maand januari heb ik een week zo weinig mogelijk suikers gegeven. Gewoon omdat het kan, en waarschijnlijk ook gezonder is. Geen chocolade, geen koekjes, geen fruitsappen, geen jam, geen vruchtenyoghurts. Ik heb wel een keer gezondigd, toen ik beschuit met muisjes serveerde om de geboorte van mijn zoon te vieren. Maar verder ging het me vrij makkelijk af.  Vanavond luidde ik het einde van de suikervrije maand in met twee Snickers ijsjes en een flink stuk Belgische chocolade.
   Komende maand is het in België Tournée Minérale, een maand zonder alcohol - een initiatief van de Stichting tegen Kanker en De Drugslijn om mensen aan te zetten om een maand lang geen alcohol te drinken. Ook dat is natuurlijk gezonder.

Zwavelverbindingen behoren tot de meest stinkende verbindingen (toegegeven, een chemicus zal zeggen dat Selenium en Tellurium verbindingen nog meer stinken, maar deze komen in de natuur veel minder voor).
   Denk aan rotte eieren - de meest simpele zwavelverbinding: waterstofsulfide.
   Methaanthiol is een stofje dat slechts 1 koolstofatoom complexer is dan waterstofsulfide. Onlangs moesten wij dit in ons laboratorium gebruiken. Methaanthiol is deels verantwoordelijk  voor de geur van scheten. Dus als het in het laboratorium bij ons begint te stinken, kan men nu altijd naar het flesje methaanthiol wijzen.

Vannacht was er een superbloedwolfmaan. Of een superwolfbloedmaan? In elk geval een bijzondere maansverduistering, waarin de maan rood kleurde en als een grote bal met rode gloed aan de hemel verscheen.
   Tijdens het hoogtepunt van de bloedmaan was ik mijn pasgeboren zoon aan het voeden met de fles. Ik keek uit het raam en was getuige van het schouwspel, dat beslist de oermensen in hun grotten naar buiten had gebracht, gekleed in berenvellen tegen de kou. Een uur later haalde ik mijn dochter uit bed voor het ontbijt, om haar daarna naar de opvang te brengen.
   Een maansverduistering vindt uiteraard plaats tijdens een volle maan - daar hoef je geen astronoom voor te zijn om dat af te leiden.
    Met mijn dochter reed ik door het duistere park tegenover ons huis in de richting van de crèche. In de verte klonk het gehuil van een hond. Misschien is het een superbloedweerwolf, dacht ik. Maar misschien heb ik vroeger te veel boeken van griezelboekenschrijver Paul van Loon gelezen. 

Mijn zoon van ruim twee weken oud slaapt nog onrustig. Hij wordt 's nachts regelmatig wakker - honger, dorst, vieze luier, maar vaak zonder aanwijsbare reden.
   Sinds kort hebben we een knuffel die 'baarmoedergeluiden' maakt om het kind rustig te laten worden. Het is een mengeling van ruis en een harteklop, maar het klinkt in mijn oren als een rijdende trein die met een regelmatige kadans over de uitsparingen in de rails rijdt. Kedeng kedeng.
   Als ik inslaap, ben ik de ene nacht Hercule Poirot, op weg in de Oriënt Express, de andere nacht een dakloze ben die, schuilend voor de kou, zijn toevlucht heeft gezocht op een bank van een station, dan weer een reiziger op het langste stuk recht spoor, in Australië, tussen Perth en Sydney, of een verstekeling in de Trans-Siberië Express naar Wladiwostok...
   Als ik wakker wordt, zoemt er een tekst van De Dijk in mijn hoofd. Hoeveel treinen, hoeveel treinen, hoeveel treinen nog te gaan? Hoeveel treinen, hoeveel treinen, wanneer kom ik ergens aan?

2019 is het jaar van het periodiek systeem. U kent het misschien nog wel van uw scheikunde lessen op de middelbare school, maar ter herinnering een afbeelding hierboven.
   Het is dit jaar 150 jaar geleden dat Mendelejev de basis legde voor het periodiek systeem. Het deelt de elementen op een logische manier in, en hij wist ook nieuwe elementen te voorspellen, die later inderdaad werden gevonden. Een knap staaltje wetenschap dus.
   Het leukste periodiek systeem vind ik de "Periodic Table of Videos" van de universiteit van Nottingham. Daar heeft elk element een video met informatie: interessant, leuk en spectaculair, niet alleen voor chemici.

Deze week zijn er zonnepanelen op ons dak geplaatst. Op die manier krijgen we gratis stroom. Nou ja, gratis - het betaalt zich in ongeveer acht jaar terug, want zo'n zonnepaneel kost ook wat.
   's Avonds tappen we stroom van het netwerk, en overdag sturen we stroom terug. Dan loopt de meter terug. Zowel goed voor het milieu als voor de onafhankelijkheid van de oliestaten uit het Midden-Oosten. Als we nu ook nog een elektrische auto zouden nemen, zouden we nog minder geld die richting opsturen.
   Het is duidelijk dat de wereld zo snel mogelijk van fossiele brandstoffen af moet, en ook van de macht die de oliestaten uitoefenen. Want dat is waarschijnlijk de voornaamste reden dat geen enkel land echte actie heeft ondernomen tegen Saoudi-Arabië na de moord op journalist Khashoggi. Want wie de oliekraan dicht kan draaien, kan de wereldeconomie in het honderd sturen. En de wereldeconomie is blijkbaar belangrijker dan het leven van een journalist.

Mijn dochter slaapt in haar ledikant, mijn vrouw ligt al in bed, en mijn pasgeboren zoon ligt, na een fles melk, in diepe slaap op de bank.
   Rust in huis.
   Ooit adviseerde een jonge vader mij om te slapen als je pasgeboren kind slaapt.
   Ik sla het advies in de wind en maak even gebruik van de rust voor woorden - ze tot mij nemen en weer uit mijn vingers te laten vloeien. Misschien is dat zelfs rustgevender dan slaap.

MIjn vrouw zat thuis met pasgeboren kind en ik ging met mijn bijna twee jarige dochter aan de wandel.
   Ik wandelde naar het park niet ver van ons huis, want daar zijn een aantal speeltuinen, met glijbanen en schommels.
   Midden in het park zag ik een gebouw tegen met een deur waarop een veiligheidbord stond. H2SO4 ofwel zwavelzuur. Geen idee waar ze dat hier voor nodig zouden hebben.
   Ik dacht kort aan Mandarijnen op zwavelzuur van W. F. Hermans, een zelf-uitgegeven boek dat vol met polemieken staat.
   Tegenwoordig zou een zelf-uitgegeven boek misschien als blog verdwijnen op het internet. Nu zijn gedrukte exemplaren vele honderden euro's waard. Ik hoop er ooit nog een te vinden.

Het oudejaar werd voor mij bijzonder afgesloten; ik werd vader van jou, mijn zoon, mijn tweede kind.
   Als man zat ik er verloren bij. Ik keek naar de monitor die de barensweeën opnam. Het was een golvende lijn. Het apparaat gaf een krakend en fluitend geluid, alsof het storm was op zee.
   Ik had een boek bij me van Jacob Maarten Arend Biesheuvel. Wie weet hoe lang dit kon duren. Het was niet de bundel "Zeeverhalen", maar de net uitgekomen boek "Verhalen uit het gekkenhuis".
   De wereld is een gekkenhuis. Wen er vast maar aan.
   Wat je ziet, wat je denkt dat je ziet, en wat er werkelijk gebeurt, zijn drie verschillende dingen.
   Wat zul jij later zien, als je kijkt naar mij?

Berichten | Column | Chemistry | Biografie | Links | Contact

---