Passionate 25
In
1994 verscheen het eerste nummer van literair tijdschrift Passionate.
Het bestaat helaas niet meer, maar de stichting Passionate, nu
Passionate-Bulkboek, bestaat 25 jaar.
In 1997 werd ik abonnee van Passionate, en een jaar later begon ik er
ook in te publiceren. In 2008 was ik zelfs een jaar lang 'New
Journalist' en schreef stukken op de grens van fictie en journalistiek.
Sinds 2013 bestaat het tijdschrft niet meer, maar de stichting dus
wel. Die promoot literatuur en organiseert onder andere de
schrijfwedstrijd Write Now.
Ik klaagde vorige maand al dat de
meeste literaire tijdschriften die ik vroeger las, nu niet meer
bestaan. Is lezen op papier niet meer populair? Passionate ging nog
enige tijd online door, maar verhalen lezen op een scherm of gsm is
ondoenlijk.
Ter gelegenheid van het 25 jarig bestaan van de
stichting werd een zilveren jubileumnummer uitgegeven, dat je gratis
kon krijgen. Gisteren kreeg ik het tijdschrift in de brievenbus.
Het was bijna 10 jaar geleden dat ik een literair tijdschrift las.
Maar wel ander literair tijdschrift is aan te raden om op te abonneren?
25 januari 2022,
Steven Verhelst
Tumoren
Mensen (en dieren) kunnen kanker krijgen, en dat leidt in vele gevallen
tot ernstige ziekte en de dood. Bomen kunnen ook tumoren hebben - dat
realiseren veel mensen zich misschien niet. Bovenstaande boom met tumor
kwam ik ooit tegen in een bos in Duitsland.
In tegenstelling tot (zoog)dieren hebben planten geen
bloedsomloop waarin cellen getransporteerd worden. De cellen van
planten blijven op hun plaats. Er is wel een circulatiesysteeem van
vaten, maar dat wordt alleen gebruikt om water en voedingsstoffen naar
andere plaatsen in de plant te brengen. Daarnaast hebben planten ook
geen vitale organen. Geen brein, geen hart, geen longen, geen lever,
geen alvleesklier.
Bomen worden honderden, soms duizenden jaren oud, en al zit er hier en daar een tumor, ze groeien gewoon door.
21 januari 2022,
Steven Verhelst
Schaken
Het Tata Steel schaaktoernooi (beter bekend als het 'hoogovenstoernooi)
is weer begonnen. Ze noemen het nu plotseling het 'Wimbledon onder de
schaaktoernooien'. Hoe ze daar plotseling bijkomen, weet ik niet. Maar
ik geef toe: het is een van de meest prestigieuze toernooien die je als
schaker kunt winnen.
Ik schaak al jaren niet meer.
Vroeger wel, als kind en als tiener. Bij mijn schaakclub
H.V.O. in Vlaaringen heb ik ooit nog een simultaanwedstrijd tegen
schaakmeester Hans Böhm gespeeld. Verloren uiteraard, want zo heel
goed was ik niet.
Een jaar of 15 geleden heb ik nog een tijdje online geschaakt, en mijn rating bleef steken rond de 1650.
Als ik nu iets online speel, is het poker. Dat is ook een
denkspel, er komt strategie bij kijken, discipline, en je kunt er geld
mee winnen. Dat laatste aspect speelt momenteel nog een kleine rol,
want ik speel met klein geld. Maar zoals elke pokerspeler in de
microstakes hoop ik langzaam op te klimmen naar speeltafels waar het niet meer om
peanuts gaat.
15 januari 2022,
Steven Verhelst
Dry January
Ooit was ik op een feestje van Russische collega's van mijn vrouw. Daar
werd natuurlijk vodka geserveerd, met kaviaar. Echte Russische vodka
met echte Russiche kaviaar. Als de gastheer of een ouder iemand je een
glaasje inschenkt, kun je niet weigeren.
Het werd een doldwaze avond, dat begrijpt u zeker wel. Er
werde verschillende speciale vodka's tevoorschijn gehaald, zoals de
bovenstaande met een of andere gemene eekhoorn op de voorkant. Het was
vodka met dennenappelsmaak.
Deze maand doe ik, net als vorig jaar, mijn eigen versie
van 'dry january': een maand geen alcohol, maar ook geen toegevoegde
suikers. Want vanwege het vele thuiswerken was ik toch weer een paar
kilo aangekomen in de maanden na de zomer. Dus ik plak er nog de maand
van februari achteraan. Zo kom ik hopelijk op tijd in vorm voor de
hardloopwedstrijden die ik in 2022 heb gepland..
12 januari 2022,
Steven Verhelst
Vervanging voor de fluit
Vanochtend moest ik aan de blokfluit denken. Dat komt gelukkig zelden voor. Eens in de paar jaar. Hoogstens.
In het Engels heet de blokfluit 'recorder', maar dat even terzijde.
Op internet vond ik blokfluiten die in prijs varieerden van 8 euro 50 tot meer dan 2000 euro.
Zijn ze dat waard?
Ik ken de blokfluit alleen van de lagere school, waar ik
op blokfluitles zat. Want we hadden thuis drie blokfluiten die ooit van
mijn zus waren geweest. Twee 'gewone' sopraanblokfluiten en
één alt.
Waar een alt blokfluit goed voor was, wist ik niet. Maar
er waren wel meer dingen die ik niet wist toen ik negen jaar oud was.
Ik speelde twee jaar lang op woendagmiddag na schooltijd
een half uurtje onder leiding van juffrouw Broos, een mollig mens die
in een piepklein lelijk eendje rondsjeesde. Natuurlijk was ik de enige
jongen tussen een vijf, zes truttige meisjes in.
Dat ze met mijn fluit zouden spelen, dat waren gedachten
die pas één of twee jaar later in mij opkwamen. Mijn spel
was trouwens een aanfluiting. Ik kon wel noten lezen, maar ze klonken
uit mijn fluit zelden zoals ze zouden moeten klinken. Het liefst had ik
de fluit als een soort speerwerper in het park op weg naar huis
weggeworpen, hopend dat ie in de sloot terecht zou komen. Maar met zo'n
verhaal hoefde ik niet thuis te komen.
Toen kwam er een computer in onze klas, een commodore-64.
De computer was mijn redding, want de computer verving de fluit.
9 januari 2022,
Steven Verhelst
Sportjaar
Bovenstaande
foto nam ik al heel lang geleden; ik weet niet precies meer waar. Ik
vermoed ergens in een kroeg in Leiden toen ik in de zomer van 2014 een
korte 'sabbatical' deed aan het Leids Instituut voor Chemie.
Ik kwam de foto tegen en dacht aan het sportjaar 2022.
2022 wordt een druk jaar voor de sportkijker. Niet
alleen de reguliere grote sportevenementen zoals de Australian open,
Ronde van Italië, Roland Garros, Wimbledon, Tour de France, Vuelta
d'Espagna, het WK Formule 1, verschillende dart toernooien, maar
ook het EK handbal, de Olympische Winterspelen, het EK voetbal (voor
vrouwen) en het WK voetbal vinden plaats.
Natuurlijk zal ik maar een fractie kijken van wat op TV is,
anders houd ik geen tijd over voor andere dingen. Het WK voetbal in
Qatar zal ik hoogstwaarschijnlijk boycotten - al gun ik Louis van Gaal
de overwinning van harte.
De FIFA mag wel eens wat betere keuzes maken voor het land
dat het WK voetbal mag organiseren. Hoeveel buitenlandse bouwvakkers
precies zijn omgekomen bij de werkzaamheden om stadions te bouwen, weet
ik niet precies. Maar ik begrijp niet dat er - na inspecties - geen
beslissingen zijn genomen om het WK toch niet ergens anders te
organiseren.
Uiteindelijk gaat het alleen om geld. Geld van supporters
die erheen reizen, reclamegelden, TV rechten. En dat meeste hangt samen
met de hoeveelheid kijkers. En als het aan mij ligt, hebben ze dus in
elk geval één kijker minder.
6 januari 2022,
Steven Verhelst
It giet (niet) oan
Het is vandaag
precies 25 jaar geleden dat de laatste Elfstedentocht werd gereden. Nog
nooit wachtte men langer op De Tocht der Tochten.
De onvoorspelbaarheid van het weer zorgde altijd al voor
weinig regelmaat. In 1954 werd hij verreden, twee jaar later in 1956
weer, daarna de legendarische tocht van 1963, toen was het 22 jaar
wachten, totdat Evert van Benthem twee keer achter elkaar won in 1985
en 1986. En de laatste tocht was dus 4 januari 1997.
Zal de Elfstedentocht ooit nog gereden worden of betekent
klimaatverandering het eind van deze legendarische schaatswedstrijd? Of
komt ie misschien slechts eens in de dertig, veertig, honderd jaar?
Bij gebrek aan een echte tocht, word vandaag vanaf 5:07 de
Elfstedentocht van 25 jaar geleden integraal gestreamd op internet. Je
moet wel gek zijn om die te gaan kijken.
Ik ben zo gek, en zat een paar minuten na vijf uur klaar
om de wedstrijdschaatsers achter de hekken te zien staan tot ze om half
zes mogen vertrekken.
4 januari 2022,
Steven Verhelst
Lezen
In 2021 las ik
36 boeken. Dat is het hoogste aantal sinds het jaar 2000 (want vanaf
1988 houd ik al in een schriftje bij welke boeken ik uitlees).
Had ik meer tijd? Was het de invloed van de pandemie?
In het echte leven maak je zelden iets mee, maar tijdens lezen wel.
Lezen is leven.
En hoe meer ik las, hoe meer zin ik kreeg om zelf weer te
schrijven. Ik maakte aantekeningen van kleine ideeën, van
hoofdstuktitels, van relaties tussen personages.
2022 brengt hopelijk nog meer boeken, en een uitgewerkt
schema hoe ik mijn ideeën in een gestroomlijnd verhaal kan stoppen.
2 januari 2022,
Steven Verhelst
Hetzelfde van alles
maybe this year will be better than the last...
Counting Crows - A long December
Vorig jaar begon ik de eerste blog van het jaar met bovenstaande
woorden uit een song van de Counting Crows. 2020 was een jaar waarin de
corona pandemie van het SARS-CoV2 grote vormen aannam, maar met de
ontwikkelde vaccins gloorde er hoop aan de horizon.
Misschien had ik beter met een citaat van Schopenhauer kunnen aanvangen: het allerergste komt nog.
2021 maakte duidelijk dat het coronavirus niet zo snel zal verdwijnen.
Voor 2022 verwacht ik meer van hetzelfde van alle ellende.
We zullen anders moeten leven, met permanente maatregelen
wellicht. Met een andere manier van werken, met andere beroepen, andere
sociale patronen, andere persoonlijke doelen. Op die manier kun je
misschien ook met de allerergste ellende omgaan.
1 januari 2022,
Steven Verhelst
In
deze link een selectie van blogs van 2021.
31 december 2021,
Steven Verhelst
