Trein
Ik zit in de trein tussen Antwerpen en Roosendaal, en kijk naar
buiten. Ik zie twee watertorens in een parkje waar een paar
zwervers op het gras ontwaken, naast een stel verroeste barrels van
fietsen die in de bosjes gesmeten waren.
De muren langs het treinspoor zijn het decor van grafitti.
Het is beter zichtbaar in deze boemeltrein dan in de intercity. Ik kom
langs station Antwerpen-Noorderdokken. Daarna volgt Ekeren. Een dik,
afzichtelijk wijs stapt als enige uit. Laat ons hier snel weer
vertrekken, denk ik.
In het lange gras van de berm ligt een stapel
verkeersborden met palen eraanvast op betere tijden te wachten.
Werkloos zijn ze. Het is crisis, niet alleen voor de mensheid.
Twee minuten later is er weer een stop. St-Mariaburg. Niemand stapt in of uit.
In de verte zie ik windmoens naast een paar hoogspanningsmasten. Ze stonden stil.
Windenergie is mooi, want die kun je 's nachts ook
opwekken. Zonne-energie zou je eigenlijk naar de andere kant van de
wereld moeten kunnen sturen.
Net over de grens met Nederland zie ik koeien in de wei
liggen. Hun ogen gaan open, hun ogen gaan weer dicht. Ze boeren gras op
en herkauwen het leven. Er zit een zuur smaakje aan, net als hun melk,
wanneer die te lang heeft gestaan.
's Avonds neem ik dezelfde weg weer terug, en stapte op Antwerpen-Berchem over op de trein naar Leuven.
Boven Antwerpen zweven een drietal heteluchtballonnen.
Mijn gedachten zweven ook hoog boven mij, ver van mijn lichaam vandaan,
lijkt het. Waar is de geest? Waarom is de geest?
Ik stap in mijn trein en begeef me op weg naar huis.
27 juli 2024,
Steven Verhelst
Nationale feestdag
21 juli is de Belgische nationale feestdag. Op die datum werd de eerste
koning van België, Leopold I, gekroond. Dat was in 1831.
De feestdag viel dit jaar op een zondag, dus ging
geruisloos aan mij voorbij. Het enige heugelijke feit was een barbecue
in mijn tuin.
21 juli 2024,
Steven Verhelst
O, Amerika!
Wat is er in de Verenigde Staten toch aan de hand?
Vorige week ontsnapte Trump nog aan een moordaanslag,
toen een schutter hem met een semi-automatisch geweer aan het oor
raakte. Nu proberen zij dit voorval uit te buiten, en Trump als held
naar voren te schuiven.
In de tussentijd is het chaos in de Democratische partij.
Veel mensen vinden Biden te oud en te verward, en vrezen dat hij Trump
nooit zal kunnen verslaan bij de verkiezingen in november. Maar echte
alternatieven buiten vice-president Kamala Harris zijn er niet.
O, Amerika. Doe de wereld toch geen tweede termijn Trump aan!
19 juli 2024,
Steven Verhelst
Tonke Dragt
Een paar dagen geleden, op 12 juli, overleed kinderboekenschrijfster Tonke Dragt.
Wie heeft er geen boeken van haar gelezen?
(Die zou zich moeten schamen.)
Zelfs vorig jaar heb ik nog twee of drie boeken van haar
gelezen: De torens van februari, Torenhoog en Mijlenbreed, en De
zevensprong (later door Karst van der Meulen verfilmd in een prima
televisieserie, die ik ook nog wel eens kijk).
Jeugdsentiment - dat gaat nooit weg. Als sterven al je helden.
16 juli 2024,
Steven Verhelst
17!
Vandaag is het 17 jaar geleden dat deze blogsite officieel werd gelanceerd. Gefeliciteerd!
Deze blog is qua leeftijd een puber geworden. Niet altijd
op tijd, moeilijk te motiveren. Maar hopelijk nog wel af en toe rebels,
met gekke ideeën en observaties.
14 juli 2024,
Steven Verhelst
Kleingeld
Sinds Corona wordt er steeds meer contactloos betaald in winkels. Ook
voor kleine bedragen, zoals een biertje op café of een pakje
kauwgom bij de supermarkt. Contant geld verdwijnt langzaamaan, en nu is
er een tekort..
Het Belgische nieuws riep burgers op om te zoeken naar
munten in zakken van oude colbertjasjes, tussen de kussens van de
sofa en in oude portefeuilles, en daarmee binnenkort te betalen. Want
er is een tekort aan muntgeld in omloop. Het bijmaken van munten zou
miljoenen euro's kosten, terwijl er voor honderden miljoenen aan
muntgeld in het bezit is van de Belgische burger.
Vooruit, dacht ik de volgende ochtend, toen ik bij de
supermarkt op weg naar werk een banaan en een kiwi kocht. Ik betaalde
gepast, met muntgeld.
10 juli 2024,
Steven Verhelst
Alpecin
Mathieu van der Poel rijdt voor de ploeg Alpecin-Deceuninck. Wat die twee merken zijn, wist ik tot voor kort niet.
Toen ik vanochtend douchte bij mijn broer in Vlaardingen, zag ik
een shampoofles van Alpecin staan. Met caffeïne erin. Het zou
haaruitval verminderen. Ik heb geen idee wat caffeïne met
haargroei te maken heeft. Mijn haar is al grotendeels uitgevallen, maar
ik had stiekeme hoop om morgen met lang haar wakker te worden.
7 juli 2024,
Steven Verhelst
80!
Mijn moeder werd 80 jaar, en ik ging met de trein richting Vlaardingen.
Nou ja, Schiedam, want Vlaardingen heeft geen treinstation meer. Het is
nu echt een naamloos gat geworden, zoals Alex Boogers in zijn boeken
wel schrijft.
De narigheid begon in Leuven al, want de trein kwam met
een kwartier vertraging aan, en reed niet verder dan luchthaven
Brussel-Zaventem, vanwege problemen met de remmen. Gelukkig wist ik
toch nog de aansluitende trein te halen, want die was ook vertraagd.
Een geluk bij een ongeluk, noemt men dat. Nou ja. De Belgische en
Nederlandse spoorwegen wisten er nog bijna een uur vertraging van te
maken. Gelukkig kwam ik nog op tijd voor de taart.
Er waren uiteraard veel oude mensen. De oudste was 96. "Oud worden is leuk," zei hij, "maar oud zijn niet altijd."
Zelf denk ik dat ik 92 jaar word, en ik wil tot de laatste
dag blijven hardlopen, en dan, 's avonds inslapen en niet meer wakker
worden.
6 juli 2024,
Steven Verhelst
35!
Er is maar één kannibaal in het wielrennen. Maar nu is
zijn historische record van 34 etappezeges in de Tour de France toch
uit de boeken gereden.
Cavendish heeft het gepresteerd.
Vorig jaar dacht ik nog: niemand mag het record van Merckx verbreken.
In 2023 wilde Cavendish het proberen, in wat hij
voorgenomen had dat zijn laatste Tour de France zou zijn. Hij
moest na een ongelukkige val met een gebroken sleutelbeen voortijdig de
Tour verlaten.
Maar hij kwam terug! Voor een laatste jaar, op 39-jarige leeftijd.
Ik heb de etappe vandaag niet gezien; ik ontving een gast
op het werk, en was dineren in de Faculty Club van de universiteit. Op
weg naar huis dronken we nog een biertje, en daar hoorde ik het van de
barman.
Wie heeft gewonnen? vroeg ik.
Je raadt het nooit, antwoordde hij.
Cavendish, zei ik.
En het was bingo.
Met een grote grijns van oor tot oor fietste ik naar huis - nog net op tijd om de NOS Avondetappe te zien.
3 juli 2024,
Steven Verhelst
Afdaling
De Vlaardingse dichter Lévi Weemoedt schreef ooit in een
gedicht: "De één klimt sneller dan de ander/ de snelste
krijgt een kwieke trui/ en wie het allersnelst kan dalen/ die krijgt
een kist en klokgelui."
Vandaag was er een etappe in de Tour de France die eindigde direct na de afdaling van de Col du Galibier.
Eigenlijk zou dat niet meer moeten mogen - want er zijn al genoeg valpartijen op vlakke wegen.
2 juli 2024,
Steven Verhelst
Kotsen op de fiets
De Tour de France begon zwaar. Eergisteren zat Mark Cavendish kotsend
op de fiets in een van de eerste beklimmingen van de Tour de France.
Was hij bevangen door de hitte of werd de inspanning hem te veel?
Bij overmatige inspanning heeft de maag geen boodschap aan voedsel, en duwt het soms naar buiten.
Ik had het vroeger wel eens na een zwemwedstrijd. Dan had
ik honderd meter gesprint, en moest ik daarna, met de vermoeidheid in
mijn benen, mij naar de toiletten begeven, in een tred die het midden
hield tussen strompelen en rennen. Daar kwam mijn hele maaginhoud naar
boven - soms niet meer dan een groengeel slijm.
Of ik op de fiets ooit heb gekotst, weet ik niet meer.
Tijdens een mountainbike-tocht in de Ardennen misschien. Een collega
van mij braakte in elk geval een groot plakkaat op het bospad bovenop
een heuvel; het ontbijt, de laatste spaghettisliertjes van avondeten
van gisteren. Ik weet alleen nog dat ik kapot was, bovenop de heuvel,
en ik besloot op dat moment om weer meer aan sport te gaan doen.
1 juli 2024,
Steven Verhelst
