Handkäse mit Musik
Tijdens de paasdagen ben ik in Kassel - in het Duitse Bundesland Hessen.
Er zijn een paar Hessische specialiteiten. Een ervan is
Ahle Wurst, een gedroogde worst. Dat heb ik al vaker gegeten.
Tijdens een boswandeling maakte ik een korte pauze in een Gaststätte in het woud. Ik bestelde er
Handkäse mit Musik -
een andere Hessische specialiteit. Het is een kaas die uit kwark
gemaakt is, en (oorspronkelijk) met de hand wordt gevormd. De kleine
kaasjes worden een paar weken gerijpt en hoe langer ze rijpen, hoe
harder en doorzichtiger ze worden. Vanbinnen blijft er meestal een
kleine, witte kern over. Sommige mensen vinden de kaas stinken, maar
mij viel dat mee.
De kaas werd geserveerd met kleingesneden uien, olie,
azijn, zout en peper. De muziek komt de volgende dag pas, zegt men -
met referentie naar de rauwe uien die eventuele flatulentie
veroorzaken.
27 maart 2016,
Steven Verhelst
Brussel
Het is al een aantal dagen na de aanslag op het vliegveld Zaventem en
een metrostation in Brussel. Zwaargewonden liggen in verschillende
ziekenhuizen in en rond Brussel. Ook in Leuven, waar ik woon. De
bestrijding van het terrorisme door de politie heeft in de afgelopen
maanden niet optimaal gefunctioneerd. Nu zijn er enkele betrokkenen
ge-arresteerd, maar of het er veiliger op is geworden, blijft de vraag.
Het allerergste komt nog, schreef Schopenhauer. Ik ben
bang dat dat met het terrorisme door IS-aanhangers ook zo zal zijn. Het
allerergste moet nog komen.
Maar zelfs het allerergste zullen we kunnen weerstaan - daar ben ik zeker van.
25 maart 2016,
Steven Verhelst
Smutty Professor
Aan de universiteit van Manchester is een scheikundeprofessor in
opspraak geraakt omdat hij in een aantal pornofilms heeft gespeeld.
Lekker belangrijk. Of een professor nu in zijn vrije tijd verhalen
schrijft, muziek maakt of voor de camera een dame achterwaarts in haar
poes naait, lijkt me irrelevant. Zo lang hij hamert op het gebruikt van
veiligheidbrillen en goede extractieprocedures, krijgt hij mijn respect.
10 maart 2016,
Steven Verhelst
Trinkhalle
Een nachtwinkel in het Ruhrgebiet heet een "Bude" of - zo staat meestal
in knipperende letters buiten - een Trinkhalle. Want er is natuurlijk
altijd bier te koop.
De Indiase eigenaar van de Trinkhalle in de buurt waar ik
logeer, begint mij al te kennen. Ik zie hem denken: daar is de man met
zijn laptoptas die 's avonds twee pilsjes komt kopen.
Vanavond verras ik hem, want ik koop een cola. Voor morgenochtend, als ik weer naar België terugrijd.
8 maart 2016,
Steven Verhelst
Pizza
Ik ben in Dortmund om de verhuizing van mijn laboratorium naar Leuven
voor te bereiden. 's Avonds stap ik de eerste de beste pizzeria binnen
die ik kan vinden. Pas als ik besteld heb, realiseer ik me dat alle
gasten Turks zijn. Ze drinken koffie, kaarten en kijken naar een
voetbalwedstrijd van Fenerbahce.
Ik eet een calzone en drink een glas Brinkhoff's pils.
De andere gasten zijn luid. Ze schreeuwen tegen elkaar en
slaan met de vlakke handen op tafel. Ik lees reisverhalen van Tommy
Wieringa en trek me er niets van aan.
Op weg naar mijn hotelkamer koop ik bij een avondwinkel
twee flessen Veltins pils. De mensen in de kamer naast mij kijken
televisie met de volumeknop flink open.
Ik trek me er wederom niets van aan en lees verder in mijn
boek, terwijl ik uit mijn flesje pils slurp. Als ik naar bed ga, is het
lawaai afgelopen. En zo komt voor alles een oplossing.
7 maart 2016,
Steven Verhelst
Filemon staat strak
De laatste keer dat ik een sixpack had, was ik veertien, schat ik. Ik
had twee keer per week zwemtraining, liep drie keer per week hard,
tenniste twee keer per week, en zat ook nog op een schaakvereniging.
Dat laatste was wel geen fysieke inspanning, maar zolang je geen bier
dronk, gingen er nog steeds calorieën af.
Toch ben ik mijn hele leven een iel mannetje gebleven, zonder dikke spieren.
Misschien ben ik een zogenaamde ectomorf, met een snel
metabolisme. Dan worden alle calorieën die je inneemt vrijwel
gelijk verbrand.
Filemon Wesselink, presentator bij BNN, probeert in het programme "
Filemon staat strak"
een gespierd lichaam te krijgen. Maar na twee maanden flink trainen en
enorme hoeveelheden eiwitten eten, is er nog steeds nauwelijks iets te
zien. Dat doet niet alleen zijn moed in de schoenen zinken, maar ook de
mijne. Ik kan nog zoveel push-ups doen, flinke biceps zal ik nooit
krijgen.
Ik richt me maar op hardlopen. Daar heb je geen dikke spieren voor nodig.
5 maart 2016,
Steven Verhelst
Poepen in het park
Vrijwel alle lezers van deze blog weten wat het woord poepen inhoudt.
Maar in het Vlaams betekent het werkwoord poepen iets heel anders. Dat
wist ik natuurlijk al, omdat ik minstens twintig boeken van Herman
Brusselmans heb gelezen.
Op weg van de dichtstbijzijnde supermarkt naar huis kom ik
met de fiets langs een hondentoilet in een parkje. Vanavond zag ik er
geen honden, maar wel iemand in een licht gehurkte houding. Ik kon zo
snel niet zien of het een vrouw of een man was, maar de persoon had de
broek half naar beneden gestroopt. De bleke billen weer kaatsten het
maanlicht.
Hier stond iemand te kakken, zo veel was zeker. In een
laatste blik zag ik nog net een stuk toiletpapier in zijn hand
wapperen. Er werd dus wel netjes afgeveegd, maar het betekende ook dat
de persoon met voorbedachte rade hierheen was gekomen. Want wie heeft
er toevallig een stuk toiletpapier op zak?
Dit was de Nederlandse betekenis van poepen in het park.
Ik hoopte maar dat ik een volgende keer misschien de Vlaamse
betekenis tegen zou komen.
3 maart 2016,
Steven Verhelst
