Zelfmoordpoeder
Een paar dagen geleden las ik nog over poederwijnen in de krant, nu
gaat het nieuws over een zelfmoordpoeder. De stichting Eigen Wil heeft
eerder dit jaar een middel ("middel X") bekend gegeven, waarmee je zelf
euthanasie zou kunnen plegen. Het zou om een conserveermiddel gaan, dat
normaal in lage concentraties gebruikt wordt, maar dat in hoge dosis
acuut dodelijk zou zijn.
De stichting houdt de exacte chemische formule uit de
publiciteit. Ik vraag me af of dit iets uitmaakt. Er zijn genoeg
chemicaliën waarmee je zelfmoord zou kunnen plegen. Je kunt ze
waarschijnlijk gewoon googlen. Of je verzint een andere, minder
menselijke manier. Die zijn er genoeg.
Mensen die uitgeleefd zijn, mensen die een uitweg willen,
moeten een menselijke uitweg krijgen. Dat is mijn mening.
15 maart 2018,
Steven Verhelst
Poederwijn
Bovenstaande term las ik in de Volkskrant. Een Chianti wijn die gemaakt zou zijn uit water en poeder. Een sjoemelchianti.
Hoe dat met de alcohol zou gaan, weet ik niet, want alcohol is een vloeistof en geen poeder.
Er wordt natuurlijk vaker gesjoemeld met wijnen, met alle
levensmiddelen, eigenlijk. Waar geld verdiend kan worden, wordt
gesjoemeld. Het best kun je zelf koken, zelf bier brouwen of wijn maken.
Herinnering
Nu weet ik, wie gij zijt,
de jongen die ik eenzaam zag te Woudsend en daarna,
nog op dezelfde dag, in een kafee te Heeg.
Ik hoor mijn Moeders stem.
O dood, die waarheid zijt: nader tot U.
Dit gedicht herinnerde ik mij, toen ik terugreed van Groningen richting
Amsterdam en ik ergens het bordje Woudsend zag staan. Gerard Reve,
dacht ik, Nader tot U.
Wie zag Gerard Reve te Woudsend? Wie zag hij in dat café te Heeg?
Ik wilde de rijksweg af, naar Woudsend, naar een
café in Heeg. Maar mijn dochter wachtte bij mijn ouders in
Vlaardingen, dus reed ik door.
9 maart 2018,
Steven Verhelst
Lemmer
Op mijn rit naar Groningen zag ik het plaatsnaambordje van Lemmer.
Ik moest uiteraard slechts aan één ding denken: de beer uit Lemmer, Rintje Ritsma.
Na de Olympische Spelen in Zuid-Korea heb ik regelmatig
nagedacht over de Nederlandse successen op de winterspelen. We gaan er
vanzelfsprekend vanuit dat Nederland het goed doet in de
schaatsdiscipline, maar zo vanzelfsprekend is dat niet. In 1988, toen
Yvonne van Gennip in Calgary natuurlijk 3 gouden medailles won, wisten
de Nederlandse schaatsers weinig potten te breken. In 1992 -
Albertville - was er welgeteld 1 gouden medaille voor Bart Veldkamp.
De zegetocht van het Nederlandse schaatsen is in mijn
opinie te danken aan Rintje Ritsma, die het schaatsen
geprofessionaliseerd heeft door commercieel te gaan en zijn Sanex team
op te richten. Het Nederlandse schaatsen plukt daar nog steeds de
vruchten van.
En daar dacht ik aan, toen ik langs Lemmer reed.
8 maart 2018,
Steven Verhelst
Groningen
Ik reed dwars door Flevoland en Friesland op weg naar Groningen. Ik
kwam langs geinige plaatsjes als Ureterp, Boerakker en Grootegast.
Pas één keer was ik zo noordelijk in
Nederland, meer dan twintig jaar geleden. Dat was ook in Groningen,
maar pas toen ik op de Grote Markt kwam, bekend van Monopoly, herkende
ik de Martinitoren.
Op de Grote Markt at ik een voorgerecht van zeekroketten
en een hoofdgerecht van varkenshaas. De volgende dag bezocht ik de
universiteit voor een promotie en begaf me daarna weer naar het zuiden.
7 maart 2018,
Steven Verhelst
|
|
Archief 2018
|
