Subsidies
In februari en maart is het voor Vlaamse wetenschappers meestal druk.
Het semester is begonnen en begin april is de deadline voor
subsidieaanvragen bij het Fonds voor Wetenschappelijk Onderzoek. Dan
rest er weinig tijd voor andere werkzaamheden - laat staan hobbies. Op
die manier genereer je - zeker in deze tijden met coronamaatregelen en
thuiswerken tijdens verlengde vakanties - een grotere kans op
burn-outs. Ik denk dat ik in april maar eens een weekje vrij neem om
leuke dingen te doen.
31 maart 2021,
Steven Verhelst
Coronatest
Ik had weer eens verkoudheidsverschijnselen. Want kinderen nemen een koffer vol ziekteverwekkers mee van school en dagopvang.
Gisteren werd ik voor de derde keer sinds het uitbreken
van de coronacrisis op SARS-CoV2 getest. Drie keer is scheepsrecht; en
ik heb al twintig keer mijn smartphone app met medische informatie
gecheckt. Maar ik wacht nog steeds op het resultaat. En ik werk,
ondanks hoofdpijn, aan subsidieaanvragen voor het wetenschappelijke
werk in mijn laboratorium.
24 maart 2021,
Steven Verhelst
5 jaar
Het is vandaag 5 jaar geleden dat de aanslagen op luchthaven Zaventem
en metrostation Maalbeek in Brussel plaatsvonden. Ik was net een paar
maanden daarvoor verhuisd naar België, en Leuven ligt op 20
minuten van de luchthaven. Zo kwam terrorisme wel erg dichtbij.
Toch heb ik me, ook sinds toen, nooit onveilig gevoeld in
België - behalve op de weg, want rijvaardigheid hier kan nog een
flink stuk verbeterd worden.
De officiële herdenkingen vonden vanwege corona
uiteraard op heel kleine schaal plaats. Maar onofficieel herdenken kan
natuurlijk altijd.
22 maart 2021,
Steven Verhelst
Bokito
Vandaag is de vijfentwintigste verjaardag van Bokito.
Bokito. Wie kent hem nog?
Er gaat vast wel een belletje rinkelen. De gorilla die in
2007 in Diergaarde Blijdorp ontsnapte, een vrouw (die bijna dagelijks
de aap uitdaagde door hem in de ogen te staren) aan haar haren
wegsleepte tot achter een struik, waar hij haar een flink aantal keer
beet.
Later dat jaar werd 'Bokitoproof' zelfs het woord van het jaar.
Voordat Bokito naar Rotterdam verhuisde, was hij ook al
twee keer ontsnapt in de dierentuin van Berlijn. De Harry Houdini onder
de gorilla's dus.
Nu blijkt Bokito zijn ontsnappingspogingen gestaakt te
hebben en een normaal leven te leiden. Voor zover dat natuurlijk kan in
een dierentuin. Want normale levens leiden apen alleen in de jungle.
14 maart 2021,
Steven Verhelst
Pyjamadag
Mijn dochter mocht vandaag in pyjama naar school.
"O ja, dat is waar ook," zei onze buurvrouw, toen ze ons naar school zag fietsen. "Het is vandaag pyjamadag."
Het is blijkbaar een landelijk evenement. Waarschijnlijk
in het leven geroepen door de commercie, om ook mensen die gewoon in
hun onderbroekje of helemaal naakt naar bed gaan, te verplichten een
pyjama te kopen.
12 maart 2021,
Steven Verhelst
Briefstem
Ik heb gisteren mijn briefstem voor de Tweede Kamer naar het
postkantoor gebracht. De oranje retour-envelop was door de regen al
dichtgeplakt, en na voorzichtig scheuren ging de plakstrip niet meer
dicht. Gelukkig had ik een rolletje plakband in de keukenla liggen.
Het leek uiteindelijk op een brief die stiekem was
opengemaakt, een ander stembiljet erin gestopt, en vervolgens weer was
dichtgeplakt.
Hopelijk denkt het stemburo Den Haag daar anders over.
10 maart 2021,
Steven Verhelst
On-and-off-line
Mijn laptop, die ik al meer dan vijf jaar heb, vertoont kuren. Ik krijg
meestal alleen beeld met een externe monitor, en het systeem slaat ook
op onregelmatige tijden in de 'sleep' modus.
Misschien begint mijn laptop moe van mij te worden.
Eerst is er paniek - want een niet-werkende laptop komt
altijd ongelegen. Daarna is er de poging om er zo goed mogelijk mee om
te gaan: ik typ alsof de duivel mij op de hielen zit, voordat mijn
laptop weer afslaat. Misschien zit de duivel mij altijd al wel op de
hielen, maar heb ik dat gewoon niet gevoeld. Nu is er een gevoel van
berusting.
Que sera, sera.
Online zijn, is leven. In de huidige tijd althans. Maar
offline zijn is waarschijnlijk beter leven. Je geest niet laten vullen
door alles wat er op het scherm verschijnt, maar haar juist laten
zweven, zoekend, en op die manier eigen avonturen laten beleven.
9 maart 2021,
Steven Verhelst
Onverharde wegen
Het is zondagochtend en ik zoef met mijn zoon in de fietskar op mijn
Specialized fiets over de Vlaamse weggetjes ten noorden en westen van
Leuven. Het is koud en nevelig, het water in de slootjes lijkt wel te
dampen.
We rijden van fietsknooppunt naar fietsknooppunt. Af en
toe komen we over een onverharde strook met kleine steentjes.
Het lijkt de Strade Bianche wel, denk ik. Die werd gisteren met overmacht gewonnen door Matthieu van der Poel.
Zolang we maar geen lekke band krijgen, want wij hebben
geen volgwagen. Er is ook geen publiek. Slechts af en toe doemt een
paardekop op in de mist.
7 maart 2021,
Steven Verhelst
Thee & Büch
We waren het weekend twee dagen naar de Belgische kust. Nou ja,
vijftien kilometer ervandaan, maar dat geldt voor ons ook als aan de
kust.
In de stacaravan waar we overnachtten, waren alleen kleine
kopjes hotelporselein. Ik zette meteen maar twee kopjes thee, hoewel ik
alleen was. Vrouw en dochter waren naar de speeltuin en mijn zoon deed
zijn middagdutje. Ik zat op de bank met een boek van Boudewijn
Büch.
Al een tijdje klonk er een irritant gepiep buiten. Alsof
een vrachtwagen al een kwartier lang achteruit reed. Maar nu begon ik
ook een lichte brandlucht te ruiken. Een geur als van de mieren die ik
vroeger onder mijn vergrootglas had laten knetteren in de zon.
Buiten zag ik nu een klein rookpluimpje komen uit een raam van de stacaravan tegenover ons.
Verder leek niemand zich iets aan te trekken van het gepiep, dat ongetwijfeld van een brandmelder kwam.
Ik besloot naar de receptie te bellen, en niet veel later
kwamen ze de ramen en deuren van de stacaravan open zetten. Blijkbaar
was er alleen iets aan het smeulen geweest.
Inmiddels was mijn thee op drinktemperatuur. Ik nam een slok en las verder in Boudewijn Büch.
1 maart 2021,
Steven Verhelst
