Dag van de buren
Vrijdag 27 maart was "De dag van de buren". Je kon in je voortuin gaan
zitten met een flesje Sekt, en elke voorbijganger een glaasje
aanbieden. In mijn buurt hadden we afgesproken op de speelplaats,
waarheen iedereen iets te drinken of te eten meenam. Het begon iets te
regenen, maar de kinderen uit de buurt renden snel naar huis om
paraplu's te halen. Een druppel regen in de wijn mocht de sfeer ook
niet naar beneden halen. En zo werd het nog een lange, gemoedelijke
avond.
27 mei 2016,
Steven Verhelst
Designer Wijn
Voor sommige chemici is wijn niets anders dan een mengsel van
chemicaliën. Je kunt het analyseren met een gaschromatograaf en
een massaspectrometer. Op die manier kan bepaald worden welke
samenstelling een wijn heeft.
In San Francisco is er een klein bedrijfje begonnen met
het maken van wijn uit chemicaliën. Water, alcohol, wijnsteenzuur,
glycerine, suikers, en een hoeveelheid geur- en smaakstoffen, die het
bouket van een wijn bepalen. Ethyl isobutyraat, ethyl hexanoaat,
enzovoort.
In een wijn kunnen wel 1000 verschillende
ingrediënten zitten. De meeste daarvan gaan onopgemerkt de
smaakpapillen voorbij, is het idee van het bedrijfje in designer
wijnen. De eerste test leverde een wijn op die smaakt naar plastic opblaashaaien voor in je zwembad. Maar het doel van Ava Winery
ligt hoger dan een opblaashaai. Ze willen een Dom Perignon 1992
namaken. Je kunt al voorbestellen voor $50 per fles. En dat is
goedkoop, want een echte Dom Perignon 1992 kost $200.
De mengsels mogen offcieel geen wijn heten, want wijn moet
gemaakt zijn van gefermenteerde druiven. Als je een fles wijn koopt,
koop je geen mengsel chemicaliën, maar een traditioneel produkt,
waarmee je nostalgisch op je balkon kan zitten genieten, denkend aan de
zwoegende wijnboeren, het glooiende landschap, de borsten van het
meisje achter de bar in het wijnproeflokaal.
23 mei 2016,
Steven Verhelst
Trap
De ICE op Keulen Hauptbahnhof had vertraging. Ik ging op de trappen
naar de Kölner Dom zitten, die zich vlak naast het centraal
station bevindt. Tussen gestrande reizigers, statiegeldverzamelaars,
toeristen die foto's maken, duiven die naar gemorste kruimels zoeken,
en daklozen die wijn uit tetrapakken drinken.
Mijn uiterlijk hield het midden tussen een gestrande
reiziger (met laptoptas) en een dakloze (met Ikea tas. Die tas droeg ik
bij me om een piepschuim doos met bevroren biologische samples van
Duitsland mee terug te nemen naar Leuven). De zon scheen via de glazen
achterkant van het station in mijn gezicht. Ik had hier misschien nog
uren kunnen zitten, kijkend naar de mensen, kijkend naar de duiven, af
en toe een slok nemend uit een pak wijn van een dakloze. Maar mijn
trein had slechts 25 minuten vertraging.
19 mei 2016,
Steven Verhelst
Pissende koe
Het was nog vroeg, maar de zon was al op. De velden lagen nog vol dauwdruppels, die als parels glinsterden in de zon.
Vanuit mijn treincoupé zag ik een pissende koe, met
enigszins gekromde rug, alsof ze alles naar buiten wilde persen. Een
straal als een tuinslang. Binnen een paar seconden waren we gepasseerd.
Sommige dingen hoef je maar een paar seconden te zien. Een pissende koe is daar misschien één van.
19 mei 2016,
Steven Verhelst
Innovatief bier
Leuven is the place to beer. Van 22 april tot 22 mei is het biermaand. Maar voor mij is er eigenlijk geen speciale gelegenheid nodig om bier te drinken.
Afgelopen maandag was ik bij het Innovation beer festival,
waar je experimenteel bier kon proeven van meer dan 20
kleine brouwerijen uit verschillende Europese landen (en de
Verenigde Staten). Er was bier met zwartebessen smaak, bier dat niet
met hop gebrouwen was, maar met brandnetel of dennennaalden, en
bier waarin zeewier gelegen had. Dat laatste smaakte me niet zo -
al kwam dat niet door het zeewier, maar door de biersoort: imperial
stout. Gelukkig bestonden de proefglaasjes uit een klein formaat
cognacglas, zodat je een flink aantal biertjes kon proeven. Het beste
beviel mij de Bronckhorster Hoptimist, een India Pale Ale uit het
kleinste stadje van Nederland (Bronckhorst, 100 inwoners). Misschien
minder innovatief, maar wel lekker.
17 mei 2016,
Steven Verhelst
Kesselse feesten
Ik woon in het stadje Kessel-lo. Eigenlijk een soort buitenwijk van
Leuven. Veel te doen is er niet, maar het is slechts vijf minuten
fietsen naar de Leuvense kroegen. Of de Stella Artois fabriek.
Dit weekend zijn de "Kesselse feesten" in een parkje vlak
bij mijn huis. Ik ging er te voet heen. Er waren een paar kermiskramen,
waar je kon schieten, blikgooien of lachspiegels bekijken, een paar
friet- en oliebollenstands, twee biertenten, een EHBO tent, en een
klein tentje waar kinderen een paar rondjes op de rug van een paard
konden rijden. De pony's keken nog treuriger uit hun ogen dan de mensen
die op de banken bij de biertent zaten.
Kwam het omdat het vrijdag de dertiende was, dat iedereen
thuis was gebleven? Ik dronk een snel pilsje en ging toen weer naar
huis. In de tussentijd werd een oude vrouw op een brancard weggedragen.
Haar was dit feestgedruis al te veel geworden. De inwoners van dit
stadje zijn niets gewend...
13 mei 2016,
Steven Verhelst
Polen
Twee weken geleden was ik in Polen, in de industriestad Lodz. In het
vliegtuig kwam ik een oud-collega tegen, die naar dezelfde conferentie
ging als ik. 's Avonds liepen we door de stad, op zoek naar bier, wodka
en vertier. We vonden alledrie.
Uit een open raam hoorden we muziek komen, en wij liepen
direct naar boven. Het was een bar met een live jazz bandje. De
toiletten waren ingericht als een gele onderzeeboot - een verwijzing
naar Yellow Submarine van The Beatles, waarover de interpretaties
uiteenlopen. Sommigen zien er connecties met drugs in, maar Paul
McCartney zelf zei dat het een kinderliedje was.
Toen de band zijn Poolse liedjes gestaakt had, en de
meeste gasten al weg waren, zaten wij nog in de bar, naborrelend met de
bandleden. Er werd gedronken en gerookt. Het was een zondagnacht in
Polen. Een maandagochtend eigenlijk. Met een gele onderzeeër
gingen we terug naar ons hotel. Of was het een tram?
12 mei 2016,
Steven Verhelst
Insecten & kroketten
In Brussel was een Foodtruck Festival met 140 verschillende trucks waar
eten werd verkocht. Het hele terrein was met hekken afgezet en van
verdacht uitziende mannen zoals ik werd de tas doorzocht.
Ik mocht uiteraard verder en zocht mij een weg tussen de verschillende stands.
Bij "Bugs in Mugs" verkochten ze niet alleen de grootste
mojito's, maar waren ook koekjes met meelwormen, spiesjes met
geroosterde krekels en insectenburgers te koop. Ik kocht het
ondekkingsmenu en nam een grote mojito om alles weg te spoelen.
Het was de eerste keer dat ik insecten at - nou ja, af en
toe een vliegje tijdens het fietsen daargelaten. Slecht smaakte het
niet, maar ik eet toch liever een steak van de barbecue. Of een kroket.
Dat trof, want een paar trucks verder verkochten ze mini-kroketten.
Nauwelijks groter dan een bitterbal, maar wel keus uit een groot aantal
verschillende vullingen, van foie gras (die ik links liet liggen), via
guacemole/chili tot nutella en ananas.
7 mei 2016,
Steven Verhelst
|
|
Archief 2016
|
