Verkiezingen in Vlaanderen
Gisteren waren er in Vlaanderen niet alleen verkiezingen voor Europa,
maar ook voor het Vlaamse parlement en het federale parlement. De
uitslagen waren desastreus - tenminste, voor een beetje weldenkende
mensen. De Vlaams-nationalisten van het Vlaams Belang wonnen flink, en
de andere Vlaams-nationalistische partij (NVA) bleef de grootste.
Op de affiches van het Vlaams Belang stond - zoals ook in
andere verkiezingscampagnes - "Onze mensen eerst". Maar wat zijn "onze
mensen"?
Moet ik nu gaan verhuizen, vanwege hun strenge migratiebeleid?
Het zal zo'n vaart niet lopen, want Vlamingen kunnen het
beter vinden met Hollanders dan met hun landgenoten uit Wallonië,
waar trouwens links gestemd werd. Er is een scheuring in het land,
politiek en geografisch. De Vlaams-nationalisten willen niet dat hun
geld naar Wallonië gaat. Maar vijftig of zestig jaar geleden was
dat andersom. Toen was Vlaanderen de armere regio. Zo gaat dat in de
wereld. Om met de verteller uit The Big Lebowski te spreken: "Soms eet
je de beer, en soms eet de beer jou." Leer er mee leven.
27 mei 2019,
Steven Verhelst
Ozon
Een tijdje geleden was ik in Duitsland en zag ik in de vitrine van een
winkeltje bovenstaande informatie. Een zuurstof-ionen-therapie met
onovertroffen werkingsmechanisme uit de natuur. De therapie zou uit
zuurstof (O2) en ozon (O3) bestaan (want zonder zuurstof geen leven).
Als chemicus stond ik verbaasd te kijken, want dit
plakkaat ging voorbij aan het feit dat zowel zuurstof als ozon geen
ionen zijn, dat ozon niet de driehoekige moleculaire structuur heeft
als in het plaatje gesuggereerd werd, en het inademen van ozon zelfs
schadelijk is.
Het ging hier uiteraard om een of andere alternatieve
natuurtherapie bij een 'Heikpraktiker' of iets dergelijks. Hopelijk
kwam hier niet alleen de lokale, onwetende bevolking, maar ook de
gezondsheidsinspectie regelmatig over de vloer.
25 mei 2019,
Steven Verhelst
Pint of Science
Pint of Science is een wetenschappelijk festival dat dit jaar
plaatsvindt in 24 landen. Ik ging erheen in Leuven, mede omdat twee
promovendi van het laboratorium naast ons een presentie gaven over
wiskunde in het dagelijks leven.
Pint of Science is oorsponkelijk begonnen in Engeland -
waar anders zou men wetenschap verbinden met praten in de pub? Over de
jaren heeft het zich verplaatst naar andere landen. Het idee is dat je
wetenschap promoot op de plaats waar je anders heengaat om met mensen
te praten: de kroeg.
Waar zou ik in de kroeg over praten als het over
wetenschap zou moeten gaan? Waarschijnlijk over moleculaire spionnen -
diep undercover in de biochemie van de cel om nieuwe doelwitten voor
medicijnen te vinden. Misschien moet ik mij maar eens opgeven om
volgend jaar een presentatie te houden...
22 mei 2019,
Steven Verhelst
Reet eet jas
Op de fiets maak je nog wel eens iets mee. Fietscowboys die je de weg
afsnijden, oude oma's die zonder te kijken het portier van hun auto
openzwaaien, of mensen met GHB overdosis die verdwaasd met hun
benen op het fietspad zitten.
Ik ga dagelijks met de fiets naar het werk, dus ik zie regelmatig wat.
Vorige week reed er een studente voor me met een flink
achterwerk. Ze droeg iets dat leek op een pyjamabroek en zat op haar
jas, die zich tussen het zadel en haar enorme bilpartij bevond. Bij
elke pedaalslag werkte die jas zich dieper in de spleet van haar
billen, drillend als ongekookte hammen. Want we reden over een weg die
bestond uit kasseiën.
De dag erna fietste ik achter iemand waarbij het zadel
helemaal verdwenen was. Hij woog minstens honderd kilo en passeerde mij
heuvelop met een vaart waar Gert-Jan Theunisse (wie kent hem nog?)
jaloers op zou zijn - een e-bike uiteraard. Zat er nog een zadel op die
fiets of was het slechts een naar boven stekende pin? Het antwoord
bleef een raadsel, want hij was al uit het zicht verdwenen...
17 mei 2019,
Steven Verhelst
Halve marathon
Het Belgische stadje Visé ligt vlak over de grens bij Eijsden,
wat weer vlak onder Maastricht ligt. Ze spreken er Frans, want het is
deel van Wallonië. Dus je krijgt direct een vakantiegevoel. Ik
reed er zondagochtend met de auto heen. Maar er was weinig tijd voor
vakantiegevoelens, want ik liep mijn eerste halve marathon.
De trainingen van de afgelopen twee weken waren slecht
gegaan, maar vandaag ging alles heel soepel. en ik was uitermate
tevreden met mijn tijd van 1h46m17.
Is het niet saai, meer dan anderhalf uur lopen? vragen sommige mensen mij wel eens.
Ik was geconcentreerd op mijn ademhaling, mijn hartslag,
mijn cadans. Mijn hoofd was leeg - en dat is ook wel eens prettig.
12 mei 2019,
Steven Verhelst
Alles is kunst
Bovenstaande foto is een foto van een werk van kunstenaar Piero
Manzoni. Het bestaat uit een ondersteboven gekeerde sokkel waar de
woorden: Socle du Monde opgeschreven staan. De hele aardbol staat hier
tentoongesteld - met de boodschap: alles is kunst.
Dat alles kunst zou zijn, vind ik persoonlijk onzin. Kunst
is gestileerde werkelijkheid die je even op een andere manier naar de
wereld laat kijken of erover na doet denken.
In hetzelfde museum kon je ook zelf even op een sokkel
staan om zelf een kunstwerk te worden. Het gaf me in elk geval
kort een ander perspectief.
5 mei 2019,
Steven Verhelst
Treintoiletten
Van de openbare toiletten zijn treintoiletten misschien wel het meest
onbetrouwbaar. In de ICEs van de Deutsche Bahn heb ik zelden negatieve
ervaringen (hoewel ik me voorstel dat de gemiddelde Duitser zich
regelmatig met zijn dikke billen zich luid puffend zich in deze kleine
ruimtes zit te ontlasten). In een Nederlandse trein ging ik
noodgedwongen even naar het toilet, want een te veel aan cola en water
had mij gedwongen tot een korte stop. Een meisje met strakke zwarte
broek en zwarte top was zojuist naar het toilet gegaan, had ik gezien.
Ik had nog niet één voet in de mini-ruimte
gezet, of ik had mijn diagnose al gesteld: ongeschikt voor een bezoek
langer dan drie seconden. De pot was tot de rand toe gevuld met water,
en er dreven meerdere bruine keutels in het water, hier en daar
geflankeerd met doorweekt toiletpapier.
Niet echt een vrouwelijk tafereel, hoewel ik in de boeken
van Bukowski heb gelezen dat vrouwen het toilet over het algemeen veel
smeriger achterlaten dan mannen. En hij kan het weten, want hij heeft
als schoonmaker gewerkt en in die zin meer vrouwentoiletten bezocht dan
ik.
Ik liep naar het andere eind van de trein op zoek naar een schoner toilet.
3 mei 2019,
Steven Verhelst
Fotogeniek
Ik was samen met mijn kinderen in een kleine dierentuin. Een grote pauw
stond te schreeuwen dat het een aard had. Hij zette zijn staart
uiteraard op. Maar zijn achterste was naar ons toe gekeerd.
Niet alle pauwen zijn zo fotogeniek dat ze hun bakkes naar
de camera keren. Misschien is dat maar goed ook, want anders zag je
nooit de achterkant van een dier.
2 mei 2019,
Steven Verhelst
