Wijn
In België schijnt ook wijn te worden gemaakt, maar ik heb het nog
nooit geproefd. Er zijn vele wijnstreken, waar ik niet bekend mee ben.
Op een wijnbeurs in Leuven dronk ik een aantal lekkere Chileense
wijnen, waaronder een Viognier/Chardonnay blend, een Sauvignon blanc,
en een Pinot Noir. Later kreeg ik nog een aantal wijnen uit Bulgarije,
Portugal en Duitsland uitgeschonken, maar die bekoorden me niet zo als
die uit Chili. Hoog tijd om mijn kennis (en flessenvoorraad) maar eens
aan te vullen.
21 november
2016,
Steven Verhelst
Duits craft bier
Ik was op een wetenschappelijke bijeenkomst over lipiden, en 's avonds
was er een bierproeverij. Want dat bier een bierbuik geeft, is
natuurlijk een fabeltje.
Het waren Duitse craft beers. Geen gewone biertjes die als massaproduct gemaakt worden. Nee, bier die ontstaat uit liefde voor bier.
Het eerste biertje was een Gruut. Dat is een bier met een
speciaal mengsel van specerijen dat eigenlijk alleen in Gent gebrouwen
wordt. Deze Gruut, die in het Duits Grut heette, was zelfs in
België gebrouwen. Want bier in Duitsland moet aan het Reinheitsgebot voldoen, anders mag het geen bier heten.
Het tweede en derde biertje waren beide pale ales. Het
eerste was slechts met de hopsoort citra gebrouwen, wat een frisse,
citrusachtige smaak gaf. Het tweede was de Drunken Sailor IPA van Crew Republic uit München. Dat bier kende ik al, en is een lekkere IPA.
Het vierde (geen foto) en vijfde bier waren beide stouts.
Ik ben persoonlijk geen fan van stout, maar de tweede, een Imperial
Stout, die met een brownie erbij geserveerd werd, was goed te drinken.
De meeste Duitsers die op de proeverij aanwezig waren,
vonden het maar niks, die merkwaardig smakende bieren. Mij kan dat niet
schelen - want zo bleef er meer dan genoeg over om in mijn glas te
schenken.
18 november
2016,
Steven Verhelst
Brieven
Ik logeerde in een hotel in Dortmund in de buurt van de
Westfalenhallen. Nadat de opening van het symposium, waarvoor ik naar
Dortmund was gekomen, was afgelopen, haalde ik op weg naar mijn hotel
een paar flessen pils in een nachtwinkel. Krombacher was het. Niets
speciaals. Bier voor de massa.
Op mijn hotelkamer zoog ik de pijpjes bier leeg. Er was
niets op TV, het internet deed het niet, en de bijbel heb ik als kind
al te vaak moeten lezen. Gelukkig was er nog ouderwets briefpapier. Ik
schreef een brief naar mijn beste vriend en gaf die de volgende dag aan
de hotelreceptie af. Ze zouden er wel een postzegel opplakken en het
bij hun uitgaande post zoeken.
In deze tijd van Twitter en Instagram nemen mensen
nauwelijks nog tijd om brieven te schrijven. En dat is jammer. Want
hoeveel literatuur is er niet voortgekomen uit het schrijven van
brieven?
16 november
2016,
Steven Verhelst
Blaue Reiter
Ik ging naar het Lenbachhaus, een museum met moderne kunst. Naast
hun permanente tentoonstelling, was er een expositie van de Blaue
Reiter, een kunstgroep uit München met onder andere Kandinski.
Uiteraard waren er veel werken waar geen chocola van te maken was, maar
ook een aantal die ik best in mijn werkkamer zou hebben willen hangen.
Als ik dat zou kunnen betalen, tenminste.
13 november
2016,
Steven Verhelst
Chemie
In het Duits museum voor technologie - kortweg Deutsches Museum
- heb ik slechts een keer de afdeling chemie kunnen zien, met een
nagebouwd laboratorium van Justus von Liebig en een aantal vitrines
waar je op knoppen kon drukken, waardoor chemicaliën gemengd
werden die een bepaalde reactie gaven. Maar sinds jaren is deze
afdeling gesloten wegens verbouwing.
Ik kon het niet laten om naar het Deutsches Museum te
gaan. Helaas was de afdeling chemie nog steeds gesloten. Ik weet niet
wat ze allemaal aan het doen zijn - is er bij de verbouwing iets
geëxplodeerd, iets giftigs vrijgekomen? Als ze eenmaal weer open
gaan, verwacht ik hoe dan ook spektakel.
12 november
2016,
Steven Verhelst
Schweinsbraten
Ik was voor een paar dagen terug in Beieren, waar ik jaren gewoond heb.
Mijn vrouw wilde als eerste een Schweinsbraten gaan eten, dus deden we
dat. We zaten in een Bierstube in
het kleine plaatsje Freising waar ik vroeger woonde. Aan de ene kant
ben ik blij dat ik uit Duitsland weg ben, maar aan de andere kant mis
ik bepaalde dingen ook weer. Niet per se de Schweinsbraten, maar misschien de Duitse Pünktlichkeit, de efficiëntie, en het witbier natuurlijk.
11 november
2016,
Steven Verhelst
Amerikaanse presidentsverkiezingen
Eergisteren schreef ik
nog dat de wereld binnen de komende 20 of 30 jaar wel naar de klote zal
gaan. Een kleine correctie daarop nu Trump als Amerkaanse president is
gekozen: maak daar maar in de komende vier jaar van.
9 november
2016,
Steven Verhelst
Skynet
Ik ben fan van de
Terminator films. De eerste twee in elk geval. De kunstmatige
intelligentie die in die films Skynet heet, komt steeds dichterbij. Nu
kunnen computers al met elkaar communiceren in een
zelf-ontwikkelde taal die niemand kan ontcijferen. Het is wachten
totdat ze het dagelijks leven in de war schoppen door het ontregelen
van stoplichten, energietoevoer, communicatie- en informatiesystemen.
De wereld gaat in de komende 20, 30 jaar vast en zeker naar de klote. Zorg dat u erbij bent.
7 november
2016,
Steven Verhelst
Clown
Vorige maand schreef ik
nog over angstaanjagende clowns, en vorige week overleed Oleg Popov,
wellicht de beroemdste clown ter wereld.
Ik ben al lang geobsedeerd door clowns. In een
tweedehandsboekwinkeltje in San Francisco kocht ik een boekje met
foto's van treurige en gemene clowns. En jaren geleden, toen ik nog in
Nederland woonde, ben ik ooit aan een verhaal begonnen over een
depressieve clown, die zelfs door seks met een van de minderjarige
trapezemeisjes niet opgevrolijkt kan worden.
Met dat verhaal is het nooit wat geworden. Een aanzet
ervan staat nog steeds ergens in een uithoek van mijn harde schijf. Ik
weet niet of ik er naar moet kijken - misschien word ik er wel
depressief van.
6 november
2016,
Steven Verhelst
Zwemmen
Vlak bij mijn huis is een zwembad, en een paar dagen geleden ging ik voor het eerst sinds zeven jaar weer eens zwemmen.
Ik dacht aan: Zwembadplassers, Zwemmen met droog haar, De Zwembadpas. In het zwembad ligt de literatuur voor het oprapen.
Misschien dat mijn literaire productie daarom zo lang heeft drooggestaan.
Maar zwemmen verleer je niet, en na een paar minuten trok
ik alweer mijn baantjes, in de schoolslag, en af en toe de borstcrawl.
Schrijven verleer je hopelijk ook niet, en misschien kan ik ook daar weer
eens baantjes trekken.
4 november
2016,
Steven Verhelst
Anderlecht
Vorig weekend ging ik eten bij iemand in Brussel. Ik parkeerde mijn
auto in de buurt van Brussel-Midi. Geen idee dat daar de wijk
Anderlecht was, met vlak daarnaast weer de wijk Molenbeek.
In de vijf minuten die ik over straat liep, kwam ik
meerdere mensen tegen die op een matras in een portiek lagen. Sommigen
dronken bier, anderen lazen een boek, maar allen zouden hier 's nachts
op straat slapen.
Gelukkig was ik niet alleen; we liepen snel door. Volgende
keer als ik naar Brussel ga, dacht ik, ga ik gewoon weer met de trein.
2 november
2016,
Steven Verhelst
|
|
Archief 2016
|