Clowns
Twee weken geleden werd in Nederland op twee plaatsen een "horror clown" gesignaliseerd.
Veel mensen zijn bang voor clowns. Coulrofobie. Te begrijpen als het om de clowns gaat zoals bij dit "prank" kanaal op YouTube.
Ik ben eigenlijk gefascineerd door clowns, omdat ze een
treurige en vrolijke kant hebben. In een tweedehands rommelwinkel in
Brighton kwam ik ooit bovenstaand beeldje tegen. Kopen deed ik het
niet, want mijn vrouw houd niet van clowns.
Na het weekend is het Halloween, en misschien zullen er
dan ook weer clowns over straat lopen. Dit weekend kwamen er 's avonds
al kinderen langs. Ik hield mijn rolluiken naar beneden en deed alsof
ik niet thuis was. Niet omdat ik angst heb voor clowns, maar omdat ik
geen snoep in huis had.
28 oktober
2016,
Steven Verhelst
België
De Waalse regering
dwarsboomt de Europese beslissing om een handelsverdrag aan te gaan met
Canada, en zoiets is natuurlijk belachelijk.
Ik kan me voorstellen dat er mensen voor of tegen het
handelsverdrag zijn, maar dat een lokaal bestuur een beslissing van de
hele EU kan be-invloeden, is heel merkwaardig. Maar zo werkt
België blijkbaar.
Wie het niet snapt, moet eens de sketch van de Vlaamse cabaretier Jeroen Leenders kijken. En dan begrijp je het misschien.
21 oktober
2016,
Steven Verhelst
Nobelprijs
Deze week kwam de
kersverse Nobelprijswinnaar in de scheikunde, professor Ben Feringa,
aan de KU Leuven een lezing geven. Na afloop was er een receptie, waar
flink wijn en bier werd gedronken.
Op een gegeven moment sprak ik Feringa aan om hem te
feliciteren. Nadat we kort in gesprek kwamen, kwam er een bekende
Belgische professor naar ons toe. Aan mij gaf hij zijn mobiele telefoon
en vroeg: 'Kun jij een foto van mij met de Nobelprijswinnaar maken?'
Hij wist wel wat een selfie was, maar zijn armen waren te
kort, en het licht zou niet goed genoeg zijn op die manier.
Toen ik de foto gemaakt had, kwam de volgende professor
met zijn telefoon naar mij toe. 'Zou je van mij ook een foto kunnen
maken?'
20 oktober
2016,
Steven Verhelst
Frankfurter Buchmesse
Komende week staat op de
Frankfurter Buchmesse het Nederlands taalgebied centraal. Een delegatie
Nederlandse schrijvers reist met de trein naar Frankfurt.
Het boek De IJsmakers van collega en vriend Ernest van der
Kwast is onlangs vertaald in het Duits, en hij heeft al een korte
boektour in Duitsland achter de rug. Ook hij is te gast in Frankfurt,
en hopelijk betekent dat een interesse van andere landen voor zijn werk.
Welke Vlaamse schrijvers op de Buchmesse zijn, weet ik
niet. Ik heb niet zo veel contact met de literatuur uit Vlaanderen.
Ikzelf was nog nooit op de Buchmesse. Wel in Frankfurt. Ik
was alleen en niet gelukkig; ik was vanuit Amerika naar Duitsland
gevlogen om in tien, vijftien minuten een subsidieaanvraag voor
wetenschappelijk onderzoek te verdedigen. De avond ervoor liep ik door
de stad, langs de rivier de Main, en dacht aan de hoofdpersoon uit Stand-In,
ook een boek van Van der Kwast. De hoofdpersoon wordt bedreigd door
Algerijnse straatverkopers die zaken doen in handdoeken. Wie met hen
concurreert, eindigt in de Main.
Als het niets wordt met die subsidie, dacht ik, kan ik nog altijd straatverkoper worden.
Nu wacht ik weer op het toekennen van subsidies.
Soms loop ik langs het riviertje de Dijle in Leuven, en
denk ik dat er nog altijd een carrière als straatverkoper in het
verschiet ligt.
17 oktober
2016,
Steven Verhelst
Goedkoop ontbijt
14 oktober
2016,
Steven Verhelst
Bibliotheek
Gisteren werd ik lid van de bibliotheek in mijn woonplaats. In
België kost dat slechts zes euro per jaar. Flink wat goedkoper dan
in Nederland.
(Misschien dat daarom Vlamingen het bij het Nationaal Dictee beter doen dan Nederlanders, maar dit terzijde.)
Ik liep langs de rekken en snoof de geur van beduimelde
boeken op. Er was een sectie poëzie, en ik nam een bundel
van Rutger Kopland mee naar huis.
Poëzie is massage voor het brein, en mijn brein was dringend toe aan een massage.
12 oktober
2016,
Steven Verhelst
Currywurst stilte
Dit weekend bracht ik een Blizbesuch
aan Duitsland. De plaats Kassel, in de oorlog platgegooid door de
geallieerden, nu meer bekend vanwege de moderne-kunst-tentoonstelling
Dokumenta die elke vijf jaar plaatsvindt.
Ik had al bijna een jaar lang geen Currywurst gegeten. De laatste was vorig jaar december in Bochum-Wattenscheid. In Kassel kwam er een einde aan de Currywurst stilte in mijn leven.
9 oktober
2016,
Steven Verhelst
Nobelprijs
De Nobelprijs voor de scheikunde 2016 werd vorige week uitgereikt aan een Nederlandse chemicus, prof. dr. Ben Feringa. Daar mag Nederland best trots op zijn.
Ik ken het werk van het laboratorium van Feringa al sinds
de publicatie van een van de eerste moleculaire motoren, ergens eind
jaren 90 van de vorige eeuw. Een aantal jaar geleden was zijn
laboratorium wereldwijd in het nieuws vanwege een moleculaire auto die
op een oppervlak van koper kon rijden.
'Waar is het goed voor?' vragen mensen vaak aan Feringa
(en ook aan andere wetenschappers die fundamenteel onderzoek doen).
De natuur zit vol met moleculaire motoren. Daarmee bewegen
bacteriën, cellen, en uiteindelijk ook wij, mensen. De uitvinding
van electriciteit was ooit ook Spielerei.
Net als de uitvinding van het vliegtuig. Onderzoekers deden maar wat,
omdat zij het interessant vonden, niet denkende aan de eventuele
toepassingen. Leef nu maar eens een dag zonder electriciteit.
Ik vergelijk chemie vaak met Lego. We bouwen iets in
elkaar omdat het een uitdaging is en omdat we het leuk vinden. Precies
zoals kinderen dan doen. Meestal lukt het niet, net zoals bij peuters
die blokken leren stapelen. Het bouwwerk valt om. Kinderen kan dat niet
schelen, en beginnen weer opnieuw. Ze willen de wereld verkennen en in
hun macht krijgen. Wat dat betreft moeten wetenschappers ook kind
blijven, met een overmatige hoeveelheid verkenningsdrift en
doorzettingsvermogen. Voor sommigen mondt dat uit in een Nobelprijs, en
dat is fantastisch.
8 oktober
2016,
Steven Verhelst
|
|
Archief 2016
|
