banner
chloorpheniramineSerotonine en Norepinephrine heropname remmer

Een paar dagen nadat ik uit Zuid-Afrika terugkwam, kreeg ik keelpijn, hoofdpijn, spierpijn en koorts.
   Een kort moment dacht ik aan de ziektes die in Zuid-Afrika heersen. Malaria, tyfus, cholera, tuberculose, hepatitis A, hondsdolheid. Maar het is waarschijnlijker dat ik een griepje van een medecongresganger heb overgenomen.
   De apotheker gaf me een setje pillen tegen griep en verkoudheidssymptomen. Er zit paracetamol, vitamine C, caffeïne en chloorpheniramine maleaat in. Dat laatste is een antihistaminicum, dat eigenlijk gebruikt wordt bij allergische reacties. Maar het werkt ook als een serotonine-norepinephrine-heropname-remmer. Het remt de heropname van de neurotransmitters serotonine en norepinephrine en heeft zo een anti-depressieve werking. Dus binnen korte tijd dans ik weer door mijn appartement.

30 oktober 2013, Steven Verhelst
Uur

Door mijn vlucht van zaterdag op zondag via Dubai, miste ik de overgang van zomer- naar wintertijd. Geen extra uur voor mij. Terwijl ik het goed kan gebruiken. Om te werken, of te slapen. Soms zou ik willen dat elke dag een extra uur had.

28 oktober 2013, Steven Verhelst
BTW

Ik kwam al vroeg aan op het vliegveld van Kaapstad. Het gaf me ruim tijd om de BTW die ik betaald had over een aantal flessen sauvignon blanc, chenin blanc en pinotage, die nu in mijn koffer zaten, terug te krijgen.
   De cheque die ik kreeg, kon ik na de paspoort controle verzilveren. En omzetten in een paar glazen bier in de wachtruimte bij de gate.

26 oktober 2013, Steven Verhelst
Leeuw

leeuw

Een dag na de protease conferentie ging ik naar een klein natuurreservaat. Aan het begin van de avond en in de vroege morgen reden we met een terreinwagen over zandpaden, tussen struiken en door half opgedroogde beken, op zoek naar neushoorns, olifanten en zebra's.
   De koning der dieren kwamen we ook tegen. In het reservaat zaten zeven leeuwen. De opzichters hadden een apart gebied voor hen gereserveerd om te voorkomen dat te veel dieren zouden worden aangevallen.
   De mannelijke leeuw liep op ons voertuig toe, nieuwsgierig, intimiderend misschien. Hij ging liggen en keek ons aan. Hem kon niks gebeuren. Hij was immers de koning.
   De mens waant zich de kroon op de schepping. Maar ongewapend tegen wilde dieren staat iedereen machteloos.

25 oktober 2013, Steven Verhelst
Protease - 2

De protease conferentie die ik bezoek vindt plaats op een wijngoed in de buurt van Stellenbosch. Want werk en plezier mag natuurlijk gecombineerd worden.
   De kamers waren ruim, de wijnen goed, en het eten was overvloedig. Schaap, rund, springbok, kudu. De proteases in mijn spijsverteringsstelsel werden flink aan het werk gezet, terwijl er de rest van de dag alleen maar gezeten werd. Volgende week wordt een sportweek, heb ik nu al besloten.

23 oktober 2013, Steven Verhelst
Protease

exfoliator

In een Zuid-Afrikaanse krant viel mijn oog op een klein artikel in het beauty-katern. Normaal lees ik die niet, maar ik zat op iemand te wachten en dat moet je wat. Het ging over enzymatische exfoliators. Een gezichtspeeling met behulp van enzymen.
   Dat zijn natuurlijk proteases, dacht ik.
   En jawel. In de volgende alinea stond dat de aangeprezen producten extracten van vruchten zoals papaya bevatten. Papaine, bromelain. Enzymen die eiwitten van dode huidcellen afbreken en de huid daarmee reinigen.
   Deze week bezoek ik een protease conferentie in Kaapstad. Maar daarover werd in het artikel met geen woord geschreven.

21 oktober 2013, Steven Verhelst
Duiken

'Ik ben je duikinstructeur,' zei Anton. 'Ik duik al sinds drie weken.'
   'OK,' zei ik.
   'Nee, grapje, ik ben al drie jaar instructeur, en ik duik al vanaf mijn negende.'
   We liepen in Kaapstad in duikuitrusting over straat. We waren op weg naar een klein zwembad.
   'Dat delen we met het hotel hiernaast,' zei Anton.
   Maar de lobby van het hotel was gesloten, en we stonden voor een dichte deur.
   'Zijn jullie de zee verloren?' vroeg een voorbijgangster. Ze keek naar onze duikpakken,
riemen met loden gewichten, flessen op de rug en flippers in de hand.
   Even later kwam er een zwerver op ons toe om naar eten te vragen. Ik weet niet wat hij dacht, maar het zag er niet naar uit alsof we een stokbrood bij ons hadden, of een mand met appels.
   Uiteindelijk werd de deur open gedaan en kon ik de korte instructie volgen voordat we de oceaan in zouden gaan voor mijn eerste open water duik.

20 oktober 2013, Steven Verhelst
Wormgat

herfst

De herfst is begonnen.  De bomen zijn geel geworden, het regent, het waait..
   Over 24 uur ben ik in de lente, waar het groeit en bloeit - alsof ik door een wormgat stap. Maar eerst heb ik nog een tussenstop in de zomer. Dubai.


18 oktober 2013, Steven Verhelst
Dieren

rand

Bij mijn bank heb ik Rands gehaald. Rand is de munteenheid van Zuid Afrika. Op een kant van de biljetten staat een afbeelding van Nelson Mandela, en op de andere kant een dier. Een leeuw, een tijger, een olifant, een buffel. Hopelijk krijg ik die niet alleen op bankbiljetten te zien.

16 oktober 2013, Steven Verhelst
Afrikaans

'n Paar jaar gelede het ek 'n tydskrif in die afrikaans gekry, en ek het dit nog steeds. Volgende week gaan ek uiteindelik na Suid Afrika. Ek wonder of ek die taal nog sal hoor. Want slegs ruim tien persent van die bevolking spreek het. Gisteraand het ek nog kort in die blad gelees. Verstaan ​​doen ek dit goed. Maar dit is logies. Want negentig persent van die woorde kom uit die Nederlands.

14 oktober 2013, Steven Verhelst
Reizen en eenzaamheid

Buch

In de atlas is de wereld eenzamer dan in werkelijkheid, schrijft Boudewijn Büch in Geestgrond.
   Ik heb geen atlas meer. Vroeger wel. Eerst een King atlas op de lagere school, later op de middelbare school de Grote Bosatlas. Maar dromen van verre oorden deed ik toen nauwelijks. Misschien alleen tijdens een geografisch computerspel op de commodore 64, waarbij je met een helicoptertje door Europa moest vliegen, van stad naar stad. Kopenhagen, Londen, Rome, Boekarest, Odessa.
   Is het eenzamer om te dromen van verre oorden dan ze te bezoeken? In de afgelopen jaren ben ik vaak alleen op vakantie geweest. Eenzaam voelde ik mij niet. Eerder een ontdekkingsreiziger. Behalve tijdens de nieuwjaarswisseling, wanneer ik in mijn eentje met een glas champagne naar het vuurwerk keek, terwijl andere mensen elkaar om de hals vlogen.

13 oktober 2013, Steven Verhelst
Ehefrau

Ja is een beter woord dan nee. Ja is iets positiefs. Elke keer dat je ja zegt, begint er iets nieuws. De start van een avontuur.
   Een paar jaar geleden had ik niet kunnen denken dat ik ooit het ja-woord zou gaan zeggen, in Duitsland nogwel. Ik word een Ehemann, en Vanessa wordt mijn Ehefrau. Dan staan we hand in hand, verbonden, klaar om voor altijd samen de wereld tegemoet te treden, op weg naar gezamenlijke avonturen.

10 oktober 2013, Steven Verhelst
Koning van Katoren

In de supermarkt kocht ik een granaatappel, en ik moest denken aan het boek Koning van Katoren. Daarin moest de hoofdpersoon Stach een boom onhakken waaraan echte granaten groeiden.
   De opdrachten die Stach kreeg, waren onmogelijk. Het leven stelt je soms voor schijnbaar onmogelijke opdrachten. Maar vrijwel niets is onmogelijk. Je hebt alleen inventiviteit nodig.

9 oktober 2013, Steven Verhelst
Bruggenbouwer

Toen Maarten 't Hart op de lagere school zat, wilde hij al schrijver worden. Maar zijn leraar zei dat dat vrijwel onmogelijk was. "Om schrijver te worden, moet je al beroemd zijn."
   In de familie van 't Hart was slechts één persoon die een beetje beroemd was. Een ingenieur die een viaduct gebouwd had. Zijn naam stond op een bordje dat aan het viaduct hing.
   Zo moet dat dus gaan, dacht Maarten 't Hart. Een uitgever rijdt met zijn vrouw over een viaduct en zegt: wat is dit een mooie brug. Die ingenieur moeten we vragen om een boek te schrijven.
   Eigenlijk zijn schrijvers ook een soort bruggenbouwers. Ze verbinden hun lezers met het onbekende. In de krant las ik dat mensen die literatuur lezen, een groter empathisch vermogen hebben. Geen wonder, dacht ik.

5 oktober 2013, Steven Verhelst
Eenwording

Tijdens mijn promotie had ik op 3 oktober altijd vrij. Want dan was het Leidens ontzet. Nu heb ik weer vrij op 3 oktober - de dag van de Duitse eenwording, vandaag precies 23 jaar geleden.

3 oktober 2013, Steven Verhelst
Lichtgevende slang

Ik reed van München naar het Ruhrgebiet, en doorkruiste Beieren. Het golvende landschap deed me nu en dan denken aan Californië, maar misschien kwam dat omdat er muziek van de Red Hot Chili Peppers uit de stereo kwam. Het deed me denken aan mijn roadtrips tussen Las Vegas en San Francisco.
   Bij Frankfurt hield dat gevoel op. Ik kwam in de file te staan. Het begon al donker te worden, en voor me strekte de weg zich uit als een lange, rode slang van remlichten.

2 oktober 2013, Steven Verhelst
Chemische hulp

antibiotic

Dat had ik weer. Een paar insektenbeten die gisteren uit het niets verschenen. Het moet tijdens de deelname aan de Marzlinger Volkslauf gebeurd zijn. Tien kilometer over onverharde wegen, langs de rivier, door bossages.
   Ik had er zelf al wat zalf met hydrocortison opgesmeerd. Dat kan geen kwaad, zei de apothekerin. Maar nog steeds zag het rood en de vlekken breidden zich verder over mijn been uit. Ik besloot naar mijn huisarts te gaan, en die keek niet zo blij. Maar ik geloof dat ze zelden blij kijkt.
   Er zijn vriendelijke bacteriën en vijandige bacteriën. In de insektenbeet zaten vijandige bacteriën die bezig waren met een strijd tegen mijn immuunsysteem. Mijn immuunsysteem kon wel wat hulp gebruiken, meende de dokter. Chemische hulp.
   Ze schreef me cefuroxamine axetil voor. Het is een zogenaamde "pro drug" van cefuroxamine, een cefalosporine antibioticum, dat minder gevoelig is tegen bepaalde resistentie dan penicilline. Je kunt het oraal innemen, en In het lichaam wordt de omcirkelde structuur afgeknipt, waardoor het eigenlijke medicijn gevormd wordt. Daarnaast kreeg ik een oplossing van ethacridine lactaat, een antiseptisch middel voor op de huid.
   Zo kon ik er weer tegen. Mijn been hoeft voorlopig niet afgezet te worden. Dan kan ik tenminste nog eens aan een hardloopwedstrijd deelnemen.

1 oktober 2013, Steven Verhelst

Archief 2013


Boarded up


December 2013

November 2013

Oktober 2013

September 2013

Augustus 2013

Juli 2013

Juni 2013

Mei 2013

April 2013

Maart 2013

Februari 2013

Januari 2013



Archief 2012

Archief 2011

Archief 2010

Archief 2009

Archief 2008

Archief 2007




www.stevenverhelst.nl


Want zelfs de raarste wereld dient beschreven te worden