Mijn dochter was aan het gymnastieken in de sporthal van Kessel-Lo.
Ouders mochten vanwege covid19 niet blijven kijken, en de sportkantine
was gesloten.
Ik nam plaats op een houden bank in een klein parkje nabij
de sporthal, en sloeg mijn laptop, die ik had meegenomen, open.
Bladeren vlogen rond mijn hoofd, en af en toe viel er een
tak naast mij op de bank. De zon scheen, witte wolken trokken
langs een blauwe hemel in gezapig tempo voorbij.
De wind waaide mijn zorgen weg. Het stormde woorden in
mijn hoofd, en mijn vingers ratelden sneller op het toetsenbord dan
de bladeren aan de bomen konden ritselen. Dit was het geluid van
geluk.
28 oktober 2020,
Steven VerhelstVervanging van het telefoonboek
Ik had herfstbladeren verzameld met mijn dochter.
Gele.
Rode.
Een paar bruine.
We wilden ze gaan drogen om later op tekenpapier te plakken.
Vroeger droogde je bladeren tussen toiletpapier, onder een
stapel telefoonboeken en eventueel het postcodeboek. Tegenwoordig
heb ik geen telefoonboeken meer in huis. Het telefoonboek is overbodig
geworden.
Gerard Reve heeft ooit het mythische "Boek van het Violet
en van De Dood" aangekondigd. Een boek dat alle andere boeken overbodig
zou moeten maken, behalve de Bijbel en het telefoonboek.
De bijbel die ik ooit op mijn lagere school heb gekregen,
ligt ergens in een verhuisdoos te verschimmelen, en nu het telefoonboek
ook overbodig is geworden, vroeg ik me af hoe het dan met het werk van
Reve zit. Wordt dat nog gelezen?
Het verzameld werk van Reve was vandaag niet overbodig:
het deed dienst als vervanging van het telefoonboek. En binnenkort zou
ik er wel weer eens een stuk uit lezen. Werther Nieland, Herfstdraden,
Een circusjongen, Oud en Eenzaam.
24 oktober 2020,
Steven VerhelstThe amazing Randi
Gisteren las ik in de krant dat James Randi op 92-jarige leeftijd is
overleden. Randi was niet alleen een illusionist, maar ook een
skepticus die kwakzalvers, waarzeggers, toekomstvoorspellers en
paranormaal begaafden ontmaskerde. De James Randi Foundation zou 1
miljoen dollar uitkeren als iemand zijn paranormale gaven in een
gecontroleerde setting zou bewijzen. Uiteraard heeft niemand ooit het
geld gewonnen.
De lezingen van James Randi hebben mij ook
geïnspireerd voor enkele van mijn colleges die ik geef over
kritisch denken. En kritisch denken kon je wel aan Randi overlaten.
22 oktober 2020,
Steven VerhelstOnthoofding
In Frankrijk is een leraar van een middelbare school door een 18-jarige
moslimextremist onthoofd omdat hij tijdens een les cartoons van de
profeet Mohammed had getoond.
Je kunt van de cartoons denken wat je wil - of je
ze grappig vindt, hangt af van je gevoel voor humor - maar dat het
tonen ervan een onthoofding rechtvaardigt, dat kan geen weldenkend mens
menen.
Wat kun je nog zeggen? Wat kun je nog schrijven?
En neemt door globalisering en sociale media het extremistische
gedachtengoed toe?
20 oktober 2020,
Steven VerhelstVlaanderen's mooiste
Uiteindelijk werd het gisteren toch Vlaanderen's mooiste. Op de meet
won Mathieu van der Poel in een ultieme sprint van Wout Van Aert.
Niet alleen Van der Poel won, ook de
wielerliefhebber was winnaar. En op die manier krijgt het
coronavirus de wielersport er gelukkig (nog) niet onder.
19 oktober 2020,
Steven VerhelstVlaanderen's
middelmatige
De voorjaarsklassiekers zijn verplaatst naar het najaar. Vlaanderen's
mooiste wordt vandaag Vlaanderen's middelmatige. De Ronde van
Vlaanderen start (terecht uiteraard) zonder live publiek, met een
verkort parcours en vanwege de parallel gereden Giro d'Italia
waarschijnlijk zonder alle favorieten aan de start.
Vanochtend ging ik met mijn dochter even naar de
supermarkt. Zij op haar fietsje met zijwieltjes en ik op mijn gewone
fiets. We reden over een onverhard weggetje langs het parkeerterrein
van de winkel - wie van ons was Van der Poel en wie was Van Aert? Want
men hoopt op een strijd tussen deze twee renners.
Wie weet kunnen ze er alsnog een legendarische
Ronde van maken - laat ons het hopen.
18 oktober 2020,
Steven VerhelstKind zoekt schoen;
schoen zoekt kind
Bij een oversteekplaats zag ik een tijdje terug een schoentje op de
stoep liggen, aan de voet van een stoplicht, verloren door een kind.
Kind en moeder hadden waarschijnlijk lange tijd gezocht, maar
tevergeefs.
Een paar dagen later verhuisde de schoen van de
stoep naar
het stoplicht. Nu zocht de schoen een kind, een nieuwe eigenaar. Maar
een enkele schoen vindt zo snel niemand, en blijft eenzaam in de kou
achter.
16 oktober 2020,
Steven VerhelstPromotie in mineur
Vandaag promoveerde mijn eerste promovendus aan de KU Leuven.
Promotievieringen zijn normaal gesproken een van de leukere
gebeurtenissen van het werk als academicus, samen met het reizen
naar conferenties, het vieren van geaccepteerde publicaties,
en uitjes
met het laboratorium of het departement.
Helaas zijn al deze
dingen wegens de coronaviruspandemie afgelast. Het is een deprimerend
virus, waarvan ik bang ben dat het nog wel een tijdje verder zal
rondgaan.
De promotie vond vandaag plaats in een bijna lege
aula,
waarin één collega met backup laptop aanwezig
was. De meeste juryleden
en het publiek woonde de plechtigheid online bij.
De kandidaat
verdedigde zijn proefschrift met succes, maar na afloop waren er geen
felicitaties van collega's, geen omhelzingen van familie, geen bloemen,
geen receptie. De promotie eindigde helaas in mineur, en onder een
grijze hemel fietste ik langzaam naar huis.
15 oktober 2020,
Steven VerhelstHinkstapspringen op de
maan
Zowat drie weken postte ik niets op deze blog. Want het is druk. Thuis,
op het werk. Er is zo veel te doen, en de coronacrisis werkt niet mee.
Ik moest denken aan de hit van Toontje Lager, die
ik in de
jaren 80 wel bij Toppop hoorde, en op de radio uiteraard. Ik wil nog zo
veel, en er is zo weinig tijd.
Het hinkstapspringen op de maan laat ik voorlopig
achterwege. Ik ben al blij als ik af en toe eens wat kan schrijven.
