Halloween
Morgen is het Halloween, maar ik doe daar
niet aan mee. Toen ik nog in Palo Alto, California woonde, ging ik wel
verkleed naar Halloweenfeesten. Als Travis Bickle, als The Dude (uit
The Big Lebowski) of als Kurt Cobain. Het waren gedenkwaardige feestjes.
Vandaag was er in Leuven al een Halloween optocht met
verschrikkelijke monsters en stoeltjes waar kinderen zich konden laten
schminken. Ik was alleen even naar het centrum van Leuven gefietst om
bij een tweedehands boekwinkel te snuffelen naar boeken, en om roze
koeken te kopen bij de Hema. Maar ik kon geen roze koek vinden.
Verdrongen door alle Sinterklaasartikelen. Wat een horror.
30 oktober 2021,
Steven Verhelst
Wolkers
Het is vandaag de geboortedag van Jan
Wolkers, die in 1925 werd geboren en in 2007 overleed. Van de grote
schrijvers uit de vorige eeuw is hij misschien degene die als langste
nog gelezen zal worden. Zijn thema's van vergankelijkheid, liefde, dood
zijn uiteraard tijdloos, en zijn boeken lezen nog steeds als een trein.
Al heb ik ook wel eens gehoord dat middelbare scholieren tegenwoordig
vinden dat er té veel seks in zijn boeken voorkomt. Misschien
komt dat omdat seks tegenwoordig veel makkelijker te vinden is, op
internet. Vroeger moest je als jongen blij zijn als er een seconde lang
blote borsten op televisie waren tijdens een reclame voor badschuim of
als je een seksboekje in de bosjes van het park vond. Daarnaast was het
bij Wolkers goed opgeschreven en het hoorde bij de thema's en verhalen:
zonder seks zou het niet compleet zijn.
De meeste van Wolkers' romans heb ik gelezen. De meeste,
maar een aantal niet. Daar moet binnenkort maar eens verandering in
komen.
26 oktober 2021,
Steven Verhelst
Hoorn des overvloeds
Lex is overleden, Paula, meneer Aart, en nu ook
Sien.
Ik bedoel uiteraard Sesamstraat.
Sien Diels was - bij mijn weten - de enige Vlaamse actice
in Sesamstraat, maar als kind realiseerde ik mij dat niet eens. Ik
zorgde gewoon dat ik om half zeven of kwart voor zeven klaar zat voor
de televisie.
Paul Haenen en Wim T. Schippers (de stemmen van Bert en
Ernie) leven nog. Maar leeft Sesamstraat nog? Het programma is al jaren
van de televisie verdwenen en alleen nog online te zien.
Is dat erg? Of maakt dat niet uit? In hoeverre kijken kinderen nog naar televisie?
Ikzelf kijk nauwelijks meer normale uitzendingen. Het is
Netflix, YouTube, Amazon prime, Uitzending gemist of een andere
aanbieder.
Tegenwoordig krijg je wat je wil. Vroeger wilde je wat je kreeg.
Begin jaren 80 was er alleen op bepaalde momenten
kindertelevisie. Op woendagmiddag, en na een bepaalde tijd was de
uitzending afgelopen en kwam het testbeeld tevoorschijn. Pas 's avonds
werd de uitzending weer vervolgd met een journaal en een programma voor
volwassenen..
Ik keek De Familie Knots, De Film van Ome Willem, Dr.
Snuggles, Inspector Gadget, Achterwerk in de kast, Theo & Thea,
Mevrouw Ten Kate, Max Laadvermogen, Codenaam Köken, Rembo &
Rembo, en eindeloos veel meer programma's - niet omdat ik ze uit kon
zoeken, maar omdat zij mij uitzochten.
20 oktober 2021,
Steven Verhelst
Hardlopen
Sport is een goede activiteit voor een betere werk-privé balans.
De KU Leuven probeert lichaamsbeweging te stimuleren door
jaarlijks een "University Trail" te organiseren. Een evenement waarbij
je in een team 5 of 10 kilometer over de campus kunt hardlopen, of 5
kilometer kunt wandelen. Een paar jaar geleden voerde het parcours nog
door de verschillende universiteitsgebouwen. Dit jaar was dat vanwege
de aanhoudende coronacrisis nog niet toegestaan, en werd er alleen
buiten gelopen.
Tijd werd er niet opgenomen, want het ging er niet om om de snelste te zijn.
Hoewel mijn halve marathon dit jaar een onbevredigend
resultaat opleverde, was mijn hardloopjaar toch meer dan geslaagd door
mijn persoonlijk record op de 10 km in juni. Hopelijk kan ik dat
volgend jaar nog iets scherper stellen en weer een halve marathon
lopen. En de university trail uiteraard.
14 oktober 2021,
Steven Verhelst
Würzburg
Ik was in Würzburg voor de wetenschap.
Maar uiteraard werd er ook goed gedineerd en veel lokale wijn
gedronken. Daarna was er een rondleiding door de stad, door een gids
die verkleed was als... ja, als wat? Misschien heeft hij het wel
verteld, maar kwam het door het Frankische accent (of door de wijn?)
dat ik dat gemist heb. Ik moest me in elk geval flink concenteren om
alle anekdotes te kunnen volgen.
De frisse lucht, het wandelen en de verhalen deden ons
goed. Na de rondleiding was ons hoofd fris - en doken we een paar
kroegen in tot onze gedachten weer troebel en diffuus waren.
8 oktober 2021,
Steven Verhelst
Fünf mal wunderbar
Ik ging naar Würzburg voor een retreat van
het Leibniz Instituut uit Dortmund, waar ik nog steeds een
nevenaanstelling heb. Waarom het in Würzburg plaatsvond, weet ik
niet, maar het is alleszins beter dan Dortmund.
Ik verliet om 6 uur 's ochtends met de fiets mijn huis om
de trein van Leuven naar Luik te hebben, die stipt om 6:25 vertrok. Ik
had het wel eens anders gezien.
Op Luik stond verscheen de ICE naar Frankfurt luchthaven
10 minuten later dan gepland. Geen Deutsche Pünktlichkeit. En
daarbij reed de trein niet naar Frankfurt, maar bleef in Keulen staan
vanwege technische problemen.
In Keulen was de trein naar Frankfurt net weg, zodat ik
nog ruim twintig, vijfentwintig minuten had voor ik een andere ICE kon
nemen in dezelfde richting. Ik begaf mij naar de toiletten, waar 1 euro
toegang wordt berekend. Goed, je krijgt een tegoedbon van 50 cent, maar
die kan je slechts bij een paar zaakjes op Keulen Hauptbahnhof
inleveren, en alles is sowieso veel te duur. Des te meer reden om eens
goed op de pot te gaan zitten en alle kringspieren te ontspannen.
Toen ik eenmaal op Frankfurt luchthaven stond, had de
vervolgtrein die me naar Würzburg zou brengen, een half uur
vertraging. Ik maakte van de geledenheid gebruik om een supermarkt te
bezoeken op zoek naar iets te eten. Tot mijn blijdschap zag ik in de
schappen een 5-pack Wunderbar liggen.
Wunderbar is een chocoladereep gevuld met pindakaas en
caramel, en een van mijn favoriete chocoladerepeln. Ik had ze tot nu
toe alleen nog maar in bezinestations aangetroffen, waar je ze per stuk
kan kopen. Hier lagen ze per 5 te koop!
Op die manier kreeg mijn ongelukkige vertraging toch nog
een zin. 5 stuks Wunderbar, waarvan er eentje weliswaar op weg naar
Würzburg al in mijn maag verdween, maar de rest zou mij mee
vergezellen terug naar België.
6 oktober 2021,
Steven Verhelst
Dierendag
Het was dierendag vandaag en in mijn laboratorium
stonden we een paar organen van muizen met een darmaandoening te
vermalen. Misschien niet de meest gelukkige dag, maar het kwam nu
eenmaal zo uit.
Eerder dit jaar volgde ik een cursus over dierproeven.
Want je mag alleen met proefdieren omgaan als je daarvoor een
uitgebreide training hebt ontvangen. Hoe verder ik in de cursus
belandde, hoe meer aversie ik kreeg tegen het doen van experimenten met
muizen en andere zoogdieren.
Mensen hebben over het algemeen meer problemen met
dierproeven op zoogdieren, zoals apen, varkens, schapen, konijnen,
ratten en muizen dan met experimenten op fruitvliegen en wormen. En
helemaal geen probleem met proeven op bacteriën en schimmels. Dat
komt in de eerste plaats omdat ze evolutuonair verder van ons af staan,
maar ook omdat deze organismen een veel simpeler (of zelfs geen in het
geval van eencelligen) zenuwstelsel hebben. Ze ervaren pijn en stress
op een andere manier - als ze het al ervaren.
In elk geval ga ik me eens verdiepen in de mogelijkheid om
experimenten die we anders misschien in vissen of muizen zouden doen,
in een wormpje uit te voeren. Een bijkomend voordeel: het wormpje in
kwestie is volledig transparant, wat de mogelijkheid tot microscopisch
onderzoek vereenvoudigt. Met zo'n besluit wordt het misschien toch een
goede dierendag.
4 oktober 2021,
Steven Verhelst
Judo
Ik hou niet van geweld uitoefenen, ik
bedien me van woorden. Dat is wel leuk voor de schoolkrant, maar op het
schoolplein kom je daar niet mee weg.
Zo kwam ik als kind dus op judo. Niet dat ik judo zo leuk vond, maar toch zat ik op judo. Mijn ouders
hadden me erop gedaan om mij wat weerbaarder te maken. Ik had dan wel
eens een vervelende jongen - zeg gerust klerelijer - op zijn bek
geslagen, maar dat was blijkbaar niet genoeg.
Uiteindelijk ging ik ook weer van judo af, aan het eind
van de lagere school. Het enige dat ik er aan overhield, was
bovenstaand embleem, waarvan ik bij God geen idee heb hoe ik daar aan
ben gekomen.
2 oktober 2021,
Steven Verhelst
