Treurige bloemen
Op weg naar werk fiets ik regelmatig langs een veld met zonnenbloemen.
Zonnebloemen draaien met hun kop met de zon mee..
Maar nu wordt het fris, het regent regelmatig, de
herfst is begonnen. En de zonnebloemen buigen hun hoofd en treuren. Ze
zullen de volgende lente nooit zien.
Ook ik buig mijn hoofd voorover in de herfst en winter. De
donkere dagen komen eraan; tijd om dagelijks heavy metal te luisteren.
Ooit buig ik mijn hoofd voorgoed en zal de lente niet meer zien. Wie weet groeit er een zonnebloem op mijn graf.
27 september 2024,
Steven Verhelst
Toevallige bloem
Toen ik dit weekend in de Leidse Hortus Botanicus was, stond de
Amorphophallus titanum, ofwel de penisplant, in bloei.
Dat was toevallig, want de plant bloeit maar ongeveer eens
in de tien jaar en dat duurt slechts twee dagen.. De bloem verspreidt
dan een stank van rottend vlees, want de bestuiving van de plant
gebeurt via vliegen.
De stank viel deze keer wel mee, want het ging om een
relatief kleine bloem, die toch nog ruim een armslengte hoog was.
De natuur is raar, mooi en interessant. Het is alleen jammer dat er steeds minder natuur overblijft.
24 september 2024,
Steven Verhelst
Literaire voetsporen
Vandaag kwam ik al vroeg in Leiden aan voor een reünie met
studievrienden. Veel te vroeg. Ik besloot om eerst anderhalf uur te
gaan hardlopen - in voorbereiding op een marathon die ik later dit jaar
nog wil lopen.
Ik kwam onder andere door Oegstgeest, waar Jan Wolkers is
opgegroeid, en langs het psychiatrisch ziekenhuis Endegeest (ik weet
niet eens of het nog zo heet), waar Maarten Biesheuvel regelmatig werd
opgenomen.
In de voetsporen van Wolkers en Biesheuvel. Ik betwijfel
of Biesheuvel ooit aan hardlopen deed, maar Wolkers wel. Wolkers
beweerde zelfs, niet kort voor zijn dood, dat hij de 100 meter sprint
wel in 10.3 seconden had afgelegd. Of dat waar is, weet waarschijnlijk
geen mens.
Ik verliet Oegstgeest weer en rende langs de gebouwen op
het Leiden BioScience park, voordat ik nog een ronde langs de Leidse
singels liep. Net zoals hardlopen is schrijven doorzetten. Doorzetten
tot na het punt dat je eigenlijk niet meer wilt..
21 september 2024,
Steven Verhelst
Ongelezen boeken
Ik ga regelmatig naar de bibliotheek om boeken te lenen.
Soms wil je een boek lenen, en heeft de bibliotheek het
niet. Ze kunnen niet alle boeken kopen, natuurlijk. En dat is jammer.
Er zijn ook boeken die de bibliotheek aanschaft, en die nooit uitgeleend worden.
Ongelezen boeken.
De Bibliotheek Amsterdam stelde deze boeken tentoon, en vandaag werd uitgeroepen tot Ongelezen Boekendag.
Ik pakte het boek "Cirkel in het Gras", dat al een tijdje
op mijn nachtkastje ligt, maar weer eens op. Ooit nam ik dit exemplaar,
dat door een Vlaamse Bibliotheek was afgedankt, mee uit een boekentil
ergens in de buurt van mijn huis. Maar andere boeken kregen voorkeur
boven deze succesvolle roman van Oek de Jong, en het boek bleef een
paar maanden half-gelezen naast mijn bed liggen.
Vanavond blies ik het stof eraf en sloeg het open.
19 september 2024,
Steven Verhelst
Studeren
Komende week begint het semester hier aan de KU Leuven. De studenten
zijn al gearriveerd en hebben vanaf vandaag hun 'startersdagen'. Waarom
dat nodig is, weet ik niet precies. Studenten worden steeds meer aan de
hand gehouden.
Vorige week was het dertig jaar geleden dat ik begon met mijn scheikunde-studie.
Dertig jaar.
Komend weekend heb ik een reünie met een paar vrienden die ik nog ken uit mijn eerstejaar.
Toen ik begon te studeren, dacht ik dat ik alles wist. Nu,
dertig jaar later, weet ik ongelooflijk veel meer, maar denk ik dat ik
bijna niks weet. Een merkwaardig contrast. Misschien kwam het door
jeugdige overmoed. Maar wie geen overmoed heeft, begint niet aan grote
uitdagingen.
18 september 2024,
Steven Verhelst
Ig-Nobelprijzen
Zoals elk jaar in september werden de Ig-Nobelprijzen uitgereikt. Deze
tegenhanger van de Nobelprijs gaat naar onderzoek dat je eerst doet
lachen en daarna doet denken.
Eigenlijk zou veel onderzoek zo moeten zijn.
Dit jaar waren er twee Nederlandse prijswinnaars.
De Ig-Nobelprijs voor waarschijnlijkheid ging naar een
onderzoek geleid door professor Erik-Jan Wagenmakers van de
Universiteit van Amsterdam. Zij beschreven hoe een munt bij kop-of-munt
net iets vaker landt op de kant die al boven lag door meer dan 350.000
keer een munt op te gooien.
De Ig-Nobelprijs voor chemie ging ook naar een onderzoekd
uitgevoerd aan de universiteit van Amsterdam, geleid door professor
Sander Woutersen. Zij lieten wormen door een kanaal met verschillend
materiaal zwemmen als model voor scheiding van actieve polymeren.
De activiteit van de wormen werd be-invloedt door een paar procent
ethanol toe te voegen. Sobere en dronken wormen dus, zo concludeerde de
beoordelingscommissie.
Professor Andre Geim won ooit zowel de Ig-Nobelprijs als de Nobelprijs - en dat is bij mijn weten een unicum.
13 september 2024,
Steven Verhelst
Verder dan ooit - 2
Afgelopen weekend vond de Hagelandse 101 plaats. Het is een wandeltocht
over 101 kilometer die je binnen de 24 uur moet afleggen.
Veel rust tussendoor kun je dus niet nemen.
Ik heb geen idee of ik ooit mee zal doen, want het is al heel lang geleden dat ik wandeltochten liep.
Vroeger trok ik er met mijn zus in het weekend wel eens op
uit. We hadden zelfs een speciaal wandelboekje, waar je van de
organisatie van de wandeltocht een sticker of stempel in kreeg. Het
vertrak was meestal in een oude gymzaal, en na afloop kreeg je een
appel ofzo. We liepen zelden verder dan 10 of 15 kilometer; alleen als
we een pijl misten en verkeerd liepen, was het langer. Maar 101
kilometer werd het nooit.
10 september 2024,
Steven Verhelst
Verder dan ooit
Vanochtend ging ik om zeven uur al de deur uit. Met drie kwart liter isotone sportdrank en wat rozijnen.
Hardlopen.
Ik ging trainen - verder dan ooit
Als tiener liep ik 3 of 5 kilometer.
In mijn twintiger jaren begon ik met wedstrijden van 10
kilometer. En in mijn dertiger jaren liep ik af en toe de 10 kilometer
tijdens de Freisinger Volksfestlauf.
Toen ik 42 was liep ik mijn eerste halve marathon.
Nu zit het idee in mijn hoofd om binnenkort mijn eerste hele marathon te lopen.
Vandaag liep ik 27 kilometer.
Het was afzien.
Het was verder dan ooit.
Maar ooit moet het nog verder. Ooit. Binnenkort.
8 september 2024,
Steven Verhelst
School shooting
Gisteren was er weer een schietpartij op een school in Amerika. Meer dan 35 waren er al dit jaar.
In het Europese nieuws is er misschien nauwelijks meer aandacht voor.
Eerder dit jaar, op 20 april, was het een kwart eeuw
geleden dat de Columbine Highschool shooting plaatsvond. Dat is
waarschijnlijk de schietpartij waarnaar het meest wordt verwezen
in nieuwsberichten.
Michael Moore maakte er een film over.
Bowling for Columbine.
Over de oorzaak van schietpartijen in Amerika.
Maar strenge wapenwetten zijn er nog steeds niets.
5 september 2024,
Steven Verhelst
Stopcontact voor reuzen
Ik was bij een wetenschappelijke presentatie op Campus Arenberg van KU Leuven. In het gebouw voor electrical engineering.
De presentatie had niets met electriciteit te doen, maar met chemie.
Ik interesseer me meer voor chemie dan voor electriciteit.
Op een gegeven moment, toen mijn aandacht iets was
afgeleid van de powerpoint slides, zag ik meters boven het schoolbord
een stopcontact aan de muur.
Natuurlijk weet ik meer van chemie dan van electrical engineering. Of misschien werken er reuzen in het gebouw?
4 september 2024,
Steven Verhelst
Lange zomer
Het einde van de schoolvakantie is aangebroken. Na twee lange maanden.
Maar hopelijk is de zomer nog niet voorbij.
Want de vijgen aan mijn vijgenboom zijn nog niet rijp.
2 september 2024,
Steven Verhelst
