Spijsvertering
Het eerste jaar dat ik in de
Verenigde Staten woonde, had ik regelmatig last van verstopping (te veel
witbrood). Het jaar erna kampte ik
bijna wekelijks met diarree (te veel bruinbrood). Daarna kreeg ik meer last van
winderigheid.
Mijn stoelgang leek wel een
natuurkundig fase-diagram. Van vast, via vloeibaar, naar gasvormig.
Eigenlijk waren het nauwelijks nog
winden te noemen die ik liet, het waren diepe zuchten. Alsof mijn
spijsverteringskanaal moe was van het Amerikaanse voedsel.
Gassen in het
spijsverteringskanaal kunnen op drie manieren het lichaam verlaten. Via
de slokdarm, via de endeldarm en via de longen. Dat laatste lijkt contradictorisch, maar ik heb ooit gelezen dat gassen die
zich in het spijsverteringskanaal bevinden, kunnen oplossen in het bloed dat
door de darmen stroomt, waarna het in de longen wordt afgegeven.
Het uitademen van een wind;
hoogstwaarschijnlijk prettiger dan het inademen ervan.
Nu denk ik: misschien had ik naar een diëtiste moeten gaan om mijn eetpatroon
aan te passen. Minder zwavelhoudende voedingsmiddelen. Daarbij: diëtistes zijn lekkere
strakke Californische meisjes, geen dikke vrouwen zoals ik die regelmatig in
het Stanford-ziekenhuis had zien rondlopen. Zo dik dat hun knieën kuiltjes waren
geworden, en het kuitvet over hun strakke, witte sokken heen blubberde.
Het drinkwater in Palo Alto rook trouwens
sterk naar chloor en een brood kon weken in zijn plastic zak op het aanrecht worden
bewaard zonder een spoor van schimmel te vertonen. Ik vraag me af wat alle
anti-bacteriële en antischimmel toevoegingen gedaan hebben met de
microorganismen in mijn spijsverteringskanaal.
In Duitsland zal mijn spijsvertering zich hopelijk weer normaliseren. Hier
wordt nog vers brood gebakken, zelfs in de supermarkt. Bier wordt gebrouwen
volgens het Reinheitsgebot, en het
water, hoewel erg hard, heeft geen zwembadwatersmaak.
Maar waarschijnlijk komt het nooit
meer goed met mijn stofwisseling. Verbrandingsprocessen in het lichaam
veranderen gewoonweg met leeftijd. Totdat ze op een gegeven moment stoppen.
Fabriek ontmanteld.
Steven Verhelst
|
|
Vorige
columns
Met Marcel Maassen op brouwerij-tour
Palahniuk
Valpartijen
De geschiedenis van mijn kaalheid
Zelfhulpgroep
Een dagje Dachau
Zeemeermin
Kangoeroe
Atheïstenbus
Martini, en zure lucht
Planecrash
Solliciteren in Indiana
Een goede dag voor de zweetdruppel
Spijsvertering
Asperges eten in Beieren
Tandarts
Lucifer O'brien
Vertrouw niet op een taxi, vertrouw op jezelf
Met Marcel Maassen naar Napa Valley
Stofzuigers, honden en hernia's
Tomaat
De
meest onbetrouwbare klootzakken ter wereld
(Do
not stay in) Abbeyfield Guesthouse |