Conserveermiddel
Niet alleen in voeding zitten
conserveermiddelen, maar ook in cosmetica. Want de badkamer is een bron
van rondvliegend eschimmels en bacteriën, die graag een hapje
mee-eten uit de potjes op het plankje onder de spiegel.
Een veel gebruikt conserveermiddel in cosmetica is
methylisothiazolinon (MIT), las ik in het tijdschrift van de KNCV, de
Koninklijke Nederlandse Chemische Vereniging. MIT doodt bacteriën,
maar kan ook met eiwitten op de huid reageren. Ik neem aan dat dit een
vrij onspecifieke reactie met zwavelgroepen is, maar zeker weten doe ik
het niet. Misschien moet ik dat maar eens onderzoeken in het
laboratorium. Ik heb al een idee hoe.
27 februari
2014,
Steven Verhelst
Hüsker Dü
Bij het VPRO programma De Wilde
Wereld, ooit gepresenteerd door Bart Chabot, won mijn zus midden jaren
80 een platenpakket met onder andere 1 op 1.000.000 van de
Tröckener Kecks, Paid in Full van Eric B & Rakim, en
Warehouse: Songs and Stories van Hüsker Dü.
Hüsker Dü werd later door veel
Grungebands als inspiratiebron genoemd.
Deze dagen sta ik weer bijna voltijds in het
laboratorium. En ik krijg veel dingen voor elkaar.
Tijdens een cursus laboratorium-management voor
mensen met aspiraties om een eigen lab te beginnen, zei een professor
ooit tegen ons: 'Jijzelf bent de beste post-doctorale medewerker die je
ooit in je lab zal krijgen.' En hij heeft gelijk.
Het is niet altijd even leuk, in het lab staan. Vooral als
je
stoffen moet scheiden met kolomchromatografie. Een scheikundige zal
weten wat ik bedoel. Kolomchromatografie heb ik al honderden
malen gedaan in mijn leven. Misschien wel duizenden malen. Maar het
scheiden van stoffen hoort bij de scheikunde. En als het mij even te
veel wordt, zet ik Slayer op, of Hüsker Dü.
25 februari
2014,
Steven Verhelst
Legionella
Vorige week werd was er in mijn huis
watercontrole. Niet op chemicaliën, maar op Legionella.
'Wanneer we iets vinden, laten we iets weten,' zei
de
vrouw, die met een paar flesjes kraanwater uit mijn badkamer vertrok.
Wat de symptomen van Legionella zijn, weet ik
niet. Maar
als er Legionella in mijn kraanwater zou zitten, had ik dat
waarschijnlijk al gemerkt.
22 februari
2014,
Steven Verhelst
10000 m
Ik ben altijd een fan geweest van de
tienduizend meter langebaan schaatsen. Ik herinner me nog de
zondagmiddagen van een EK of WK allround, met Leo Visser, Gerard
Kemkers, Geir Karlstad, Tommy Gustafson, Bart Veldkamp, Thomas Bos,
Johann-Olaf Koss en zo veel meer stayers.
Ik vind de tienduizend meter
spannend, een genot om
naar te kijken. Sommige schaatsers starten snel en proberen op het eind
de schade beperkt te houden, anderen schaatsen een vlak schema, en weer
anderen versnellen op het eind. Het is een spel van rondetijden, van
langzaam knagen aan de voorsprong van de tegenstander.
Gisteren keek ik naar de Olympische 10000 meter,
dat
uitdraaide op een gevecht tussen Sven Kramer en Jorrit
Bergsma.
Kramer ging sneller van start dan het schema dat Bergsma had gereden.
Maar na meer dan de helft begon Kramer tijd in te leveren.
Eerst
langzaam, een tiende per ronde. Maar dat werden al snel een paar
tienden per ronde. Het was een langzame marteling, die ook de kijker
kon voelen. Zoals dat alleen bij de tien kilometer
plaatsvindt. Je voelt de terging, verkrampt zelf bijna in de
benen.
Ik zag dat Kramer het niet zou gaan
redden en speurde
tevergeefs naar zijn lichaam - of daar nog ergens een extra beetje
energie in verborgen zat. Of hij in staat zou zijn om lager te zitten,
weer snellere ronden zou gaan rijden.
Uiteindelijk won Bergsma verdiend. Hij had de
beste tijd
gereden, aan welke Kramer, zelfs met het voordeel van de latere start,
niet kon tippen.
Sommige mensen klagen dat de 10000 meter saai is,
maar
tegen die mensen zeg ik: ik kijk liever een 10 km langebaan schaatsen
dan een voetbalwedstrijd - ook al is het de Champions League finale.
19 februari
2014,
Steven Verhelst
Föhn
Dit weekend was er een Föhn
in het
zuiden van Duitsland, een warme wind die over de Beierse Alpen naar
beneden daalde. De lucht was helblauw, de zon scheen, en vanuit mijn
woonplaats Freising kon je de bergtoppen zien.
Sneeuwklokjes en krokussen staan al in bloei, en
van mij
mag dat zo blijven. Volgend weekend is het einde van de Olympische
Winterspelen, en hopelijk ook van de winter.
17 februari
2014,
Steven Verhelst
Piep
In de
Volkskrant las ik, dat het volume
tijdens concerten en in disco's omlaag gaat.
Vroeger droeg ik nooit oordoppen tijdens een
concert. Helemaal bij openluchtconcerten, zoals het
Ozzfest
dat ik in 2004 en 2005 in het Mountain View Shoreline Amphitheatre
bezocht. Daar had ik nauwelijks last van een piep in mijn
oren, de volgende dag. Maar tijdens een concert hier in Duitsland, meer
dan vijf jaar terug, had ik maar liefst
twee dagen
piepende
oren, en sindsdien draag ik gehoorbescherming. Het vervormt het geluid,
en om de reden bezoek ik ook minder concerten. Het geluid is
eenvoudigweg te hard. Dus het terugschroeven van het volume juich ik
alleen maar toe.
Ik hou van snoeiharde muziek, maar snoeihard ligt
in de stijl, niet in het volume.
15 februari
2014,
Steven Verhelst
Roos
Vanochtend stond er een kleine roos
op de
keukentafel, en vanavond kook ik voor mijn liefje. Meer doe ik niet aan
Valentijnsdag. Elke dag is geschikt voor de liefde.
14 februari
2014,
Steven Verhelst
Neknomination
Neknomination is de nieuwste
alcoholische Facebook, sociale media of internet trend. Je
neckt
een alcoholisch drankje, post een video ervan en nomineert twee
vrienden om dat binnen 24 uur ook te doen. Met rare videos en een
handvol dode jongeren als gevolg. Misschien toevallig dat het gisteren
de geboortedag van Charles Darwin was, maar dat deze mensen zich van de
genenpool verwijderen, is misschien beter voor de toekomstige
generaties.
Ad fundum, een adje, een glas in
één teug
leegdrinken - ik ben er nooit fan van geweest. Ik geniet liever van
mijn drank. Hoewel dat mij er uiteraard niet van af houdt snel
te
drinken om mijn geest te vertroebelen.
13 februari
2014,
Steven Verhelst
Regen
Stefan Groothuis wint de 1000 meter op de Olympische
Spelen. Het heeft hem vaak tegen gezeten, maar nu ging het hem voor de
wind, en won hij Olympisch goud. En iedereen gunt het hem.
Mij ging het vaak voor de wind, en nu is een
periode van
tegenslag aangebroken. Tja, zo gaat het in levens. Op en neer.
Highs en
lows. Maar op
kosmische schaal maakt het natuurlijk geen verschil. Daarom maar een
gedicht van Rutger Kopland, vandaag.
In ieder
leven valt wat regen
Het wordt
weer stil als toen ik niemand
was. Alles
keert terug naar het begin.
Het is wel
wennen om weer te beleven dat
geen
beweging er iets toe doet. Van berg
naar berg
klingelen koeien in de bergen.
In hun
dorpen lachen en huilen mensen
dal na dal.
Ze doen maar, ik luister
en hoor
alles, al dagen, verder en verder
door de
regen. Je weet het, je hebt niets
te
vertellen, maar beloofd is beloofd,
god weet
door wie, dat hierna de zon weer
zal
schijnen. En daarna komt regen. Wat
is er dan
nog gebeurd.
Het meer
dampt. Over het meer trekt damp
heen en weer.
12 februari
2014,
Steven Verhelst
Cysteine
Cysteine is een aminozuur. Een
bouwsteen van eiwitten. Het wordt als ingrediënt van
broodverbeteraar gebruikt.
In een aflevering van de
Keuringsdienst van Waarde
werd uit de doeken gedaan hoe cysteine in China uit menselijke haren
wordt gewonnen. De eiwitten in menselijk haar zijn namelijk rijk aan
cysteine. Maar geen fabriek wilde haar deuren openen uit angst voor een
slecht imago.
In het laboratorium van professor Luc Brunsveld,
van wie
ik wel eens een lezing heb bijgewoond, werden tenslotte mensenlijke
haren afgebroken tot de aminozuurbouwstenen en kon het cysteine
geïsoleerd worden. Volgens Brunsveld een mooie methode om van
een
afvalprodukt een nuttige grondstof te maken. En als chemicus deel ik
deze mening.
Uiteindelijk is kraanwater ook niets anders dan
gezuiverd
rioolwater. Dus ik begrijp niet waarom sommige mensen een probleem
maken van cysteine uit menselijk haar als grondstof voor
voedingsmiddelen.
10 februari
2014,
Steven Verhelst
Kus
Eén kus
kostte 60 Tsjechische kronen. Maar het ging om een bagagestuk.
Trouwens, kussen kan ik ook gratis krijgen. Dus ik liep door.
8 februari
2014,
Steven Verhelst
Lokal
Op
het toilet van Restaurant Lokal in Praag hing een stuk papier met het
verzoek om geen racistische, religieuze of intolerante slogans op de
muur te kalken. Zo'n verzoek heeft meestal een averechts effekt. Hoewel
ik dat moeilijk in kon schatten, want mijn kennis van
de Tsjechische taal beperkt zich tot Pivo en Nazdrovje.
7 februari
2014,
Steven Verhelst
Pils
Vijf
jaar geleden bezocht ik het stadje Plzen, in
Tsjechië. Daar is pils ooit uitgevonden. Zeggen ze.
Vandaag ga ik naar Praag waar ik
morgen een lezing
geef. 's Avonds wordt er uiteraard bier gedronken. Een lokaal,
ongefilterd bier, dat naar meer smaakte. En daarom dronk ik er ook iets
meer van dan zou moeten.
6 februari
2014,
Steven Verhelst
Facebook
Facebook bestaat 10 jaar, en ik ben
vier jaar
lid. Daarvoor vond ik het niet nodig, want ik zat regelmatig
in de
kroeg. En de kroeg is beter dan Facebook.
Nu drink ik voornamelijk thuis, en ben ik een
Facebooker.
Maar ik post geen persoonlijke informatie of foto's. Weinig in elk
geval. En ik kan mij altijd verschuilen achter fictie. Net zoals bij
deze blog. Wat u leest is niet mijn leven, maar het leven dat aan mijn
brein ontspruit.
Oscar Wilde schreef: One's real life is often the
life that one does not lead.
Is online leven echter dan het dagelijks leven?
Komt het
dichter bij je persoonlijkheid? Misschien. Iedereen heeft verschillende
aspecten aan zijn persoonlijkheid. Bij mijn vrienden ben ik iemand
anders dan bij mijn collega's, en bij mijn collega's iemand anders dan
bij mijn familie.
Het gebruik van Facebook neemt af onder tieners,
las ik
vorige week in de krant. Facebook gaat dezelfde kant op als Hyves,
voorspel ik. De aandelen gaan omlaag. FB is zo veel waard als het
aantal bezoekers dat met reclame bestookt kan worden.
Eind vorig jaar is mijn Hyves-profiel verloren
gegaan. En
daarmee mijn Hyves-identiteit. Maar of dat nu zo'n ramp is?
4 februari
2014,
Steven Verhelst
Superbowl
Superbowl Sunday betekent weinig voor
mij. Toen
ik in Californië woonde, ging ik meestal naar een barbecue en
keek
ik met een half oog naar de wedstrijd.
Sinds ik niet meer in de VS woon, betekent de
Superbowl
niet veel meer dan een krantenbericht gedurende mijn winterdepressie -
hoewel dat laatste dit jaar meevalt. Vanwege de zachte winter
misschien, of mijn recente echtverbinding?
2 februari
2014,
Steven Verhelst
Karwijzaad
Karwijzaad is een andere naam voor kummel, dat weer verwant is aan
komijn.
Op de bruiloft van december kregen we een fles
Vlaardingse Karwijzaadlikeur. Eb en Vloed.
's Avonds was het vloed in mijn glas. 's Ochtends
eb in mijn hoofd.
1 februari
2014,
Steven Verhelst
