Frituren
In Duitsland wordt vaak de grap gemaakt dat in de
Nederlandse keuken alles gefrituurd wordt. Kroketten, frikandellen,
bitterballen.
Dit weekend maakte ik zelf bitterballen, van rundvlees,
ragout en kruiden. Daarna hielp mijn vrouw me met het paneren. Samen
met vrienden frituurden we de bitterballen. En niet alleen
bitterballen. Want alles kan gefrituurd worden. Dus aten we ook patat.
En werd alles in beslag gedoopt en gefrituurd; sperciebonen,
bloemkoolroosjes, uienringen, mini-pizza's, snickers, milky-ways,
Mozartkugeln.
Gefrituurde Mozartkugeln smaakte het beste. Op de bitterballen na, natuurlijk.
28 september 2014,
Steven Verhelst
Enquête
Er werd gebeld.
Het zal de postbode wel zijn, dacht ik, terwijl ik op de
zoemer drukte om de voordeur van het gebouw open te doen. De
brievenbusjes zijn binnen en de postbode heeft geen sleutel van de
Maar het was de postbode niet. Het waren twee netjes
geklede Aziatische tieners, met allebei een iPad in de hand. Ze wilden
een enquête afnemen. Het duurt maar een paar minuten, zeiden ze.
Jaja, dacht ik.
Maar het bleek te kloppen. Het waren slechts vier vragen
waarbij ik op het touchpad 'waar' of 'onwaar' moest aankruisen.
Het waren natuurlijk christenen. Ik beantwoordde alle
vragen met onwaar, want ik geloof niet dat Jezus op Kerst geboren is en
dat de Bijbel het woord van de Abrahamistische god is.
Als laatste kruiste ik aan dat ik noch christen, noch jood, noch moslim was.
'Wat gelooft u dan?' vroegen ze.
'Niets,' zei ik. Ik ben een materialist. Ik geloof in
moleculen. Ik denk dat de mens gewoon een dier is, die zijn instincten
niet door regels uit een boekje moet laten onderdrukken.
Daar moesten ze het mee doen. Ze bedankten me en dropen
af. Ik sloot de deur en besloot midden op de dag een lekker glaasje
wijn te drinken om wat extra genotsmoleculen in mijn hersenen te laten
vrijkomen.
26 september 2014,
Steven Verhelst
Bier - 2
In de supermarkt kwamen mijn vrouw en ik Oktoberfestbier in blik tegen. Met een Maß-glas erbij.
Oktoberfestbier in blik.
We keken elkaar even twijfelend aan. Maar daarna grepen we er allebei eentje.
Beter dan een versgetapt Festbier op de Wies'n smaakte het
niet; er zat een lichte bliksmaak aan. Maar beter een Maß met
bliksmaak dan helemaal geen Maß.
24 september 2014,
Steven Verhelst
Bier
Gisteren is het Oktoberfest in München
weer van start gegaan. Met vier slagen sloeg de burgemeester van
München in de Schottenhamel tent een kraan in het eerste vat met
Festbier.
Zelfs in andere steden zijn tegenwoordig namaak
Oktoberfesten - ook in Essen. Maar ik ga er niet heen. Ik drink
vanavond gewoon een biertje op mijn balkon.
21 september 2014,
Steven Verhelst
Worst
Toen ik gisteren de meterkast opentrok, zag ik dat mijn vrouw daar een gedroogde worst had opgehangen.
Ik moest aan meneer Haidinger uit het boek "
Stand-in"
denken. Hij bewaarde een oude, gedroogde worst in zijn boekenkast.
Meneer Haidinger zei: 'Je kunt ze ook in de kledingkast bewaren, maar
dan gaan je kleren naar worsten ruiken. Boeken die naar worsten ruiken
zijn minder erg.'
Over worsten in meterkasten had ik nog niet gelezen, en of
het erg was dat de schoenen die daar stonden misschien naar worsten
zouden gaan ruiken, maar ik besloot daar niet verder over na te denken.
Ik schakelde een omgeslagen zekering in en sloot de deur weer.
20 september 2014,
Steven Verhelst
Regen
Vlak voor de zomer sloot ik een oude regenton van duizend liter aan op
de dakgoot van ons tuinhuisje. Maar ik heb het opgevangen regenwater
nog niet gebruikt, want het is nog niet langer dan drie dagen achter
elkaar droog gebleven.
Het regent niet alleen buiten, maar ook in mijn hoofd.
18 september 2014,
Steven Verhelst
Gras maaien
Als ik geweten had dat gras maaien zo veel tijd kost, had ik de tuin hier laten asfalteren. Maar goed, dat kan altijd nog.
Ik liep verdwaald in gedachten met de elektrische
grasmaaier heen en weer. Plotseling kwam ik een partij veren tegen. Was
dit het werk van een agressieve kat uit de buurt of was ik pardoes met
de grasmaaier over een duif heen gereden?
15 september 2014,
Steven Verhelst
Versnelling
Ik heb al vaak vertraging gehad met de trein, maar nog nooit een versnelling. Een behoorlijke versnelling - van een heel uur.
Mijn trein van Freising naar München kwam te laat
aan, zodat ik mijn Intercity Express miste. De medewerker van de
Deutsche Bahn drukte voor mij een nieuwe verbinding naar Essen uit -
eentje die veel beter aansloot dan die van het gunstige ticket dat ik
oorspronkelijk gekocht had en die mij een uur vroeger op mijn plaats van bestemming zou brengen.
Zo worden vertragingen tot versnellingen. Und das macht natürlich spaß.
Uiteindelijk kwam ik door extra vertragingen slechts met
een versnelling van een kwartier aan, maar goed, het gaf me op
Keulen centraal de gelegenheid om een patatje te eten. En beter een
versnelling met patat dan eentje zonder.
11 september 2014,
Steven Verhelst
Opruimen
Binnenkort verhuis ik mijn
onderzoeksgroep aan de Freisingse Weihenstephaner campus van
de Technische Universiteit München naar het Leibniz Instituut
in Dortmund. Ik ben bezig met het vergaren van de laatste stukjes data,
en met opruimen. In een opbergkast naast de keuken stond nog een half
kratje Augustiner Edelstoff, die ik gekocht had ter gelegenheid van de
promotie van een van mijn promovendi.
De afgelopen dagen was ik van half acht 's ochtends tot
tien uur 's avonds op de universiteit. De laatste twee uur van de dag
besteedde ik aan het drinken van bier. Want ook dat moest opgeruimd
worden, natuurlijk.
9 september 2014,
Steven Verhelst
Diepvriesprodukten
Mijn
zwager kreeg ooit een enqueteur aan de telefoon die hem als introductie
vroeg of hij wel eens diepvriesprodukten gebruikte. 'Nee,' antwoordde
hij. En daarmee was de enquete gelijk ten einde.
Iedereen gebruikt wel eens diepvriesprodukten, maar
ik probeer het tot een minimum te beperken. Diepvries is beter dan
ingeblikt voedsel, maar verse produkten zijn natuurlijk het lekkerst.
Ik droomde dat ik weer in de collegebanken zat, en dat ik
voor een bepaald college een onderwerp voor een voordracht moest
aanmelden. Diepvriesprodukten, dacht ik. De deadline was al snel,
middernacht, en ik haalde het niet om voor die tijd een samenvatting in
te dienen. Plotseling werd ik wakker. In de verte sloeg de kerkklok van
het dorpje vier uur 's nachts.
8 september 2014,
Steven Verhelst
Boeren
Ik
ben een paar dagen in Beieren en ik logeer in een dorpje bij Freising.
Er komt slechts een paar keer per dag een bus. Ik heb een kamer in een
pension bij een boer en boerin. Als ze met elkaar praten, versta ik
niets.
In de kamer lag niet alleen een tafelkleedje met de
uitspraak 'A guade Nacht', maar ook een paar angstaanjagende poppen,
waarvan ik vreesde dat ze 's nachts tot leven zouden komen om mij in
mijn slaap te verscheuren. Beierse Chucky's. Maar de eerste nacht
overleefde ik. Ik werd al vroeg wakker en liep door de ochtendmist naar
mijn voormalig laboratorium.
7 september 2014,
Steven Verhelst
Reservoir Dogs
Van het kokoswater besloot ik een zelfontworpen cocktail te maken met limoensap en rum. De tekst '
put the lime in the coconut' zat in mijn hoofd, en ik moest denken aan
Reservoir Dogs,
wellicht mijn favoriete film van Quentin Tarantino, die wordt
afgesloten met dit lied. Onlangs zag ik deze film voor het eerst in het
Duits, onder de titel Wilde Hunde. Maar de dialogen in het Engels zijn
toch beter.
5 september 2014,
Steven Verhelst
Kokosnoot
In een
kokosnoot zit geen kokosmelk. Misschien denken mensen dat die nog nooit
een kokosnoot hebben geopend. Het is natuurlijk gewoon kokoswater.
Kokosmelk wordt van het vruchtvlees gemaakt.
Ik had in de supermarkt een kokosnoot gekocht en opende
deze met een hamer, nadat ik het kokoswater eruit had laten lopen door
met een hamer en schroevendraaier drie kleine gaatjes in de kokosnoot
te slaan. Het vruchtvlees was stevig - niet zo smeuïg als de kokos
in een Bounty - maar wel lekker. Ik maakte een klein, tropisch toetje
van vanille-ijs, banaan en verse kokos, geserveerd in een halve
kokosnoot. Ik deed mijn ogen dicht en zat op een tropisch eiland.
2 september 2014,
Steven Verhelst
Spinal Tap
Dit
weekend vond er in Essen het gratis festival Essen Original plaats, met
muziek op zeven verschillende podia verspreid door de binnenstad. Er
was Schlager, rock, pop, metal, klassiek en experimentele muziek.
Op Kopstadtplatz zag ik het "International Central German
Noise Ensemble", een groep improviserende muzikanten. Er waren twee
gitaren, een drummer, een fluittist en een vrouw die aan
conservenblikken, bekers, ballonnen en papier dat wordt verscheurd
muziek ontleende.
Een gitarist bespeelde zijn gitaar af en toe met een
strijkstok. Het deed me aan Nigel Tufnel denken, de gitarist uit de
beste Rock-mockumentary
This is Spinal Tap.
Hij speelt onder andere een solo waarbij hij zijn gitaar met een
viool bespeelt. Tussendoor stopt hij even om de viool te stemmen en
speelt dan verder. Zo ver ging het Noise Ensemble niet. Maar na een
half uur had ik het wel gehoord, en ging ik door naar het podium waar
metal gespeeld werd.
1 september 2014,
Steven Verhelst
